การเปรียบเทียบหลักเกณฑ์การใช้งานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินเพื่อการเกษตร ในประเทศไทยและต่างประเทศ (A Comparison of Regulations for Agricultural Unmanned Aerial Vehicles in Thailand and Foreign Countries)

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบหลักเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินเพื่อการเกษตรในประเทศไทยและต่างประเทศ ดำเนินการวิจัยโดยการศึกษาหลักเกณฑ์ กฎหมาย และกฎระเบียบของประเทศญี่ปุ่น ประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศออสเตรเลีย และประเทศไทย รวมทั้งคู่มือ
การดำเนินงานที่เกี่ยวข้องกับการอนุญาตให้ใช้งานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินของประเทศญี่ปุ่น ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหาและการวิเคราะห์เชิงเปรียบเทียบ ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของหลักเกณฑ์เกี่ยวข้องกับการใช้งานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินเพื่อการเกษตร ประกอบด้วย
3 ด้าน ได้แก่ (1) ด้านการขออนุญาตใช้งานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน ต้องพิจารณาเรื่องของมาตรฐานอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน ระดับความสูงและพื้นที่ในการทำการบิน รูปแบบการทำการบิน ใบอนุญาตนักบิน การรับรองสารเคมี แผนฉุกเฉิน (2) ด้านการปฏิบัติการบิน ต้องพิจารณาเรื่องแนวทางการปฏิบัติทั้งก่อนทำการบิน และระหว่างทำการบิน อาทิ การแต่งกายของผู้บังคับควบคุมอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน การตรวจสอบความพร้อมของอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน การตรวจสอบพื้นที่ทำการบิน สภาพอากาศ การใช้สารเคมี วิธีการฉีดพ่น ความเร็วและความสูงในการทำการบิน เป็นต้น (3) ด้านคุณสมบัติผู้บังคับอากาศยานซึ่งไม่มีนักบิน ต้องผ่านการทดสอบความรู้ความสามารถของผู้บังคับอากาศยานซึ่งไม่มีนักบินภาคทฤษฎีและปฏิบัติ อาทิ ความรู้ด้านหลักเกณฑ์ ทักษะการควบคุม การใช้สารเคมี การป้องกันอันตราย การซ่อมบำรุง การแก้ไขเหตุการณ์ฉุกเฉิน เป็นต้น