Meaningful Language: Language Reflects the Beliefs from Naming Drugs and Disease in the Textbook of Medical aid “Bhaetayasart Songgrah”

Main Article Content

Nattha Wipolchai

Abstract

This article presents language wisdom which is reflecting the beliefs from the naming of drugs and disease in the textbook of medical aid “BhaetayasartSonggrah”. The result of the study showed that the doctor who wrote Thai pharmacopoeias used Pali-Sanskrit and Thai words to name drugs and diseases that reflect the beliefs of gods, auspicious, giants and demons which caused both benefits and harm.  In other words, naming a medicine is a name that conveys the power of the gods and the prosperity that makes patients recover from disease. For the name of the disease that cannot be identified is the name that implies the action of inhumans and demons. The meaningful naming which reflects these beliefs showed that the penetrative beliefs deeply into the people of Thai society is a supernatural power thing, that has an influence on life and can inspire things. Therefore, the study of wisdom of language usage in terms of naming drugs and disease in Thai traditional medicine, according to understanding the meaning of that name, also makes sense to understand human mind-set in the language usage which is related to the beliefs resulting in the treatment of patients both physically and mentally.

Article Details

Section
Academic Article

References

ก่องแก้ว วีระประจักษ์. (2542). ประมวลศัพท์ทางเภสัชกรรมและเวชกรรม. ใน แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์ : ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

กิ่งแก้ว อัตถากร และ ธนรัชฏ์ ศิริสวัสดิ์ .(2528). ความเชื่อ. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

ชยันต์ พิเชียรสุนทร ศุภชัย ติยวรนันท์ และวิเชียร จีรวงส์. (2555). คู่มือเภสัชกรรมแผนไทย เล่ม 6 : เภสัชกรรม. อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง จำกัด.

ชลธิรา สัตยาวัฒนา. (2542). บทนำเสนอ. ใน แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์ : ภูมิปัญญาทางการแพทย์และมรดกทางวรรณกรรมของชาติ. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

บุญเย็น วอทอง. (2550). เทพเจ้า ความเชื่อเรื่องศาสนาพระเจ้าหลายองค์ในชมพูทวีปและอิทธิพลสืบเนื่องมายังดินแดนสุวรรณภูมิ. แม่คำผาง.

ประคอง นิมมานเหมินท์ และคณะ. (2552). บรรทัดฐานภาษาไทย เล่ม 4 : วัฒนธรรมการใช้ภาษาไทย. โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

พจนานุกรมศัพท์แพทย์และเภสัชกรรมแผนไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. (2556). กรมพัฒนาการแพทย์แผนไทยและการแพทย์ทางเลือก กระทรวงสาธารณสุข.

พระเจ้า 500 ชาติ ฉบับสมบูรณ์. (2560). ธรรมสภา.

มูลนิธิฟื้นฟูส่งเสริมการแพทย์ไทยเดิมและโรงเรียนอายุรเวทธำรง สถานการแพทย์แผนไทยประยุกต์. (2550). ตำราการแพทย์ไทยเดิม (แพทย์ศาสตร์สงเคราะห์ ฉบับอนุรักษ์) เล่ม 1 ฉบับชำระ พ.ศ.2550 เนื่องในมหามงคลวโรกาสเฉลิมพระชนมายุ 80 พรรษา พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช. ศุภวนิชการพิมพ์.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา 7 รอบ 5 ธันวาคม 2554. ราชบัณฑิตยสถาน.

โรงเรียนอายุรเวทธำรง สถานการแพทย์แผนไทยประยุกต์ คณะแพทยศาสตร์ ศิริราชพยาบาล มหาวิทยาลัยมหิดล. (2552). การแพทย์แผนไทยในคณะแพทยศาสตร์ศิริราชพยาบาล. ศุภวนิชการพิมพ์.

วรรณคดีแห่งชาติ เล่ม 1. (2556). สำนักวรรณกรรมและประวัติศาสตร์.

วิรัช ศิริวัฒนะนาวิน. (2544). การศึกษาการตั้งชื่อของคนไทย. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต].มหาวิทยาลัยศิลปากร.

ส.พลายน้อย (นามแฝง). (2544). อมนุษย์นิยาย. พิมพ์ครั้งที่ 4. อักษรพิทยา.

สนิท สมัครการ. (2539). ความเชื่อและศาสนาในสังคมไทย วิเคราะห์เชิงสังคม - มานุษยวิทยา. โอเดียนสโตร์.

สมชาย สำเนียงงาม. (2545). ลักษณะภาษาที่แสดงความเปลี่ยนแปลงของความเชื่อเกี่ยวกับสิริมงคล และกาลกิณีในชื่อของคนไทย. [วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรดุษฎีบัณฑิต]. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

อนุมานราชธน, พระยา (เสฐียรโกเศศ). (2503). วัฒนธรรมและประเพณีต่าง ๆ ของไทย. โรงพิมพ์ก้าวหน้า.