การศึกษาความสามารถในการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ที่เข้าร่วมการแข่งขันฟิสิกส์สัประยุทธ์ Scientific Argumentation Abilities of High School Students through Thailand Young Physicists’ Tournament
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยเชิงสำรวจ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสามารถในการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์และศึกษาระดับความสามารถในการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนแผนการเรียนวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์โครงการห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยเป็นนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย แผนการเรียนวิทยาศาสตร์-คณิตศาสตร์โครงการห้องเรียนพิเศษวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อมที่เข้าร่วมการแข่งขันฟิสิกส์สัประยุทธ์ ระดับประเทศ (รอบปฐมบท) ประจำปีการศึกษา 2561 จำนวน 24 คน จากการเลือกแบบเจาะจง (Purposive Selection) ทำการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยการหาค่าความถี่ ร้อยละ โดยเครื่องมือวิจัยที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสังเกตพฤติกรรมการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ ประกอบด้วยพฤติกรรมที่สะท้อนถึงพฤติกรรมการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ทั้งหมด 5 องค์ประกอบ โดยสังเกตพฤติกรรมการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์จากการแข่งขันการโต้วาทีฟิสิกส์สัประยุทธ์ จำนวน 12 ยก
ผลการวิจัยพบว่า นักเรียนมีความสามารถในการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์แยกตามองค์ประกอบการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ ในองค์ประกอบที่ 1 การระบุข้อกล่าวอ้าง อยู่ในระดับดีมากร้อยละ 79.16 องค์ประกอบที่ 2 การให้เหตุผลสนับสนุนข้อกล่าวอ้างอยู่ในระดับดีมากร้อยละ 45.83 องค์ประกอบที่ 3 การหาหลักฐานสนับสนุนข้อกล่าวอ้าง อยู่ในระดับดีมากร้อยละ 12.50 องค์ประกอบที่ 4 การให้เหตุผลข้อโต้แย้งฝ่ายตรงข้าม อยู่ในระดับดีมากร้อยละ 12.50 และองค์ประกอบที่ 5 การหาหลักฐานสนับสนุนข้อโต้แย้งกลับ อยู่ในระดับดีมากร้อยละ 33.33 และนักเรียนมีระดับความสามารถในการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์แบ่งตามความสามารถของนักเรียนในการให้องค์ประกอบการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์อยู่ที่ระดับที่ 5 ร้อยละ 87.5 ระดับที่ 4 ร้อยละ 8.33 และ ระดับที่ 3 ร้อยละ 4,17
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษฎา ทองประไพ. (2559). การพัฒนาทักษะการโต้แย้งของนักเรียนชัน้ มัธยมศึกษาปี ที่ 2 ในหน่วยการเรียนรู้เรื่อง อาหารกับการดำรงชีวิต โดยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ประเด็นทางสังคมที่เกี่ยวเนื่อง กับวิทยาศาสตร์เป็นฐาน. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
นฤมล สุวรรณ์จันทร์ดี. (2553). STEM กับ ฟิสิกส์สัประยุทธ์ (IYPT). วารสารฟิสิกส์ไทย, 29(4), 26-30.
บุรีรัตน์ สือพัฒธิมา. (2558). การพัฒนาทักษะการโต้แย้งของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ในหน่วยการเรียนรู้ เรื่อง เชื้อเพลิงซากดึกดำบรรพ์และผลิตภัณฑ์ด้วยการจัดการเรียนรู้โดยใช้ประเด็นทางวิทยาศาสตร์และสังคม. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตร์ศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
ประภา สมสุข. (2558). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้วิชาฟิสิกส์ใช้การโต้แย้งเชิงวิทยาศาสตร์แบบ 2I3C สำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
พัชราภรณ์ บุณยทรรศนีย์. (2558). การพัฒนาทักษะการอภิปรายโต้แย้ง เรื่องแรงและกฎการเคลื่อนที่ของ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 4 โดยใช้บริบทเป็นฐานในการจัดการเรียนรู้. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
พัฒนวงศ์ ดอกไม้. (2555). การเปรียบเทียบผลการเรียนประเด็นปัญหาสังคมที่เกี่ยวข้องกับการใช้วิทยาศาสตร์โดยใช้รูปแบบการเรียนผสมผสานกับรูปแบบการเรียนปกติที่มีต่อความสามารถในการโต้แย้งและการคิดเชิงเหตุผลของนักเรียนระดับชั้นมัธยมศึกษาปี ที่ 5 ที่มีผลการเรียนฟิสิกส์แตกต่างกัน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตร์ศึกษา). มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, มหาสารคาม.
พรเทพ จัทรราอุกฤษฎ์. (2556). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนโดยบูรณาการรูปแบบการสืบสอบแบบโต้แย้งและแนวคิดการเรียนรู้โดยใช้แบบจา ลองเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะการรู้วิทยาศาสตร์และความมีเหตุผลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น. ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต (สาขาวิชาหลักสูตรและการสอนภาควิชาหลักสูตรและการสอน). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
สันติชัย อนุวรชัย. (2553). ผลของการเรียนการสอนด้วยรูปแบบการสอนสืบสอบร่วมกับกลวิธีการโต้แย้งที่มีต่อความสามารถในการสร้างคา อธิบายเชิงวิทยาศาสตร์และความมีเหตุผลของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์วิทยาศาสตร์ (ภาควิชาหลักสูตรการสอนและเทคโนโลยีการศึกษา). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
อัศวิน ธะนะปัด. (2558). การพัฒนาทักษะการโต้แย้งทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ผ่านการจัดการเรียนรู้โดยใช้ประเด็นทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์ในหน่วยการเรียนรู้ทรัพยากรธรรมชาติ. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
อานุภาพ พ่วงสมจิตร.(2559). การพัฒนาทักษะการอภิปรายโต้แย้ง เรื่อง สารชีวโมเลกุล ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ผ่านการจัดการเรียนรู้โดยบริบทเป็นฐาน. ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิทยาศาสตรศึกษา). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพฯ.
Acara, O., L. Turkmen, and A. Roychoudhury. (2010). Student Difficulties in Socio-scientific Argumentation and Decision-making Research Findings: Crossing the borders of two research lines. International Journal of Science Education, 32(9), 1191-1206.
Erduren, S., Simon, S., และ Osbone, J. (2004). TAPping into Argumentation: Developmentsin the Application of Toulmin’s Argument Pattern for Studying Science Discourse. International Journal of Science Education, 88, 915-933.
Kuhn, D., และ Udell, W. (2003). The Development of Argument Skills. Child Development,74(5), 1245-1260.
Lin, S. S., และ Mintzes, J. J. (2010). Learning argumentation skills through instruction in sociosciencetific issue : the effect of ability level. International Journal of Science and Mathematics Education, 8(6), 993-1018.
Sadler, and L. A. Donnelly. (2006). Socioscientific argumentation: The effects of content knowledge and morality. International Journal Science Education, 28, 1463-1488.
Sadler, T.D. (2009). Scientific literacy, PISA, and socioscientific discourse: Assessment for progressive aims of science education. Journal of Research in Science Teachong, 46(8), 909-921.
Sampson,D. and D. B. Clark. (2008). Assessment of the ways students generaye arguments in science education: Current perspectives and recommendations for future directions. Science Education, 92(3), 447-472.
Simonneaux, L. (2006). Role-play or debate to promote students’ argumentation and justification on an issue in animal transgenesis. International Journal of Science Education, 23, 903-927.
