ผลการจัดการเรียนรู้ตามกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยาร่วมกับเทคนิคบาร์โมเดลที่มีต่อความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาและเจตคติต่อการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 The Effect of Learning Management According to Polya’s Problem Solving Process with Bar Model Techniques Towards Problem Solving Ability and Attitudes Towards Mathematics Learning of Matthayomsuksa 2 Students

Abstract

         การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ก่อนและหลังการจัดการเรียนรู้ตามกระบวนการแก้ปัญหาของโพลยาร่วมกับเทคนิคบาร์โมเดล 2) เปรียบเทียบความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ ฯกับเกณฑ์ร้อยละ 75 ของคะแนนเต็ม 50 คะแนน และ 3) เปรียบเทียบเจตคติต่อการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ฯ กับเกณฑ์ระดับมากซึ่งเท่ากับ 3.51 กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2/5 โรงเรียนหนองฉางวิทยา จำนวน 39 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) แผนการจัดการเรียนรู้ โดยมีความเหมาะสมของแผนฯ มากที่สุด (=4.51, S.D.=0.58) 2) แบบวัดความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหา เป็นแบบอัตนัย จำนวน 5 ข้อ โดยมีค่าความยากอยู่ระหว่าง 0.34-0.53 ค่าอำนาจจำแนกอยู่ระหว่าง 0.54-0.71 และมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.94 และ 3) แบบวัดเจตคติต่อการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ เป็นแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ จำนวน 24 ข้อ โดยมีค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ 0.87 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้การทดสอบแบบที กรณีกลุ่มตัวอย่างไม่อิสระจากกัน และกลุ่มตัวอย่างกลุ่มเดียว  

            ผลการวิจัยพบว่า   1. นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ฯ มีความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาหลังเรียน (=39.97, S.D.=3.76) สูงกว่าก่อนเรียน ( = 22.46, S.D.=3.78) อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05   2. นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ฯ มีความสามารถในการแก้โจทย์ปัญหาคิดเป็นร้อยละ 79.94 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 75 ของคะแนนเต็ม 50 คะแนน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05  3. นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ที่ได้รับการจัดการเรียนรู้ฯ มีเจตคติต่อการเรียนวิชาคณิตศาสตร์ ( = 4.19, S.D.=0.24) สูงกว่าเกณฑ์ระดับมากซึ่งเท่ากับ 3.51 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

            The purposes of this research were 1) to compare the problem solving ability of Mathayomsuksa 2 students before and after learning by learning management according to polya’s problem solving process with bar model techniques. 2) to compare the problem solving ability of Mathayomsuksa 2 students after learning and the criteria at 75% and 3) to compare the attitudes towards mathematics learning of Mathayomsuksa 2 students and the criteria at high level. The samples consisted of 39 Mathayomsuksa 2/5 students of Nongchang Wittaya School. They obtained by using Multi-stage Sampling. Research   instruments included 1) lesson plan are satisfied at the most appropriate quality (= 4.51, S.D. = 0.58) 2) problem solving ability test which is a subjective model of 5 items, with degree of difficulty between 0.34-0.53, the discrimination between 0.54-0.71 and reliability of 0.94 and 3) attitudes towards mathematics learning test with a 5-level rating scale, 24 items, with a reliability of 0.87. Statistics used for data analysis, t-test dependent sample, and t-test one sample.

                The research findings were as follows: 

1. The post-test mean score of problem solving ability in Mathayomsuksa 2 students after learning  (= 39.97, S.D.=3.76) which was higher than the pre-test mean score of problem solving ability ( = 22.46, S.D. = 3.78) at the .05 level of significance.  2. The problem solving ability of Mathayomsuksa 2 students after learning had 79.94 percentage score of total scores. Which was higher than the criteria at 75% at the .05 level of significance.  3. The mean score of the attitudes towards mathematics learning in Mathayomsuksa 2 students after learning ( = 4.19, S.D. = 0.24) was higher than the criteria at high level at the .05 level of significance.