ผลการส่งเสริมความรู้ในวัฒนธรรมหลักเรื่องอาหารภูเก็ตของเด็กปฐมวัย Comparative Results of Knowledge in Main Cultures About Phuket Food of Early Childhood
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อเปรียบเทียบความรู้ในวัฒนธรรมหลักของเด็กปฐมวัยผ่านการจัดประสบการณ์การเรียนรู้เรื่อง อาหารภูเก็ต กลุ่มประชากรที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ กลุ่มเด็กปฐมวัย จำนวน 30 คน อายุระหว่าง 5 - 6 ปี ศึกษาอยู่ในชั้นอนุบาลปีที่ 2 ภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2561 โรงเรียนอบจ. เมืองภูเก็ต สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัดภูเก็ตเครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แผนการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ เรื่องอาหารภูเก็ต จำนวน 4 หน่วยการเรียนรู้ เนื้อหาประกอบด้วย หน่วยที่ 1 หน่วยขนมอี๋ หน่วยที่ 2 หน่วยขนมอั่งกู๊ หน่วยที่ 3 หน่วยขนมอิ่วปึ่งและหน่วยที่ 4 หน่วยขนมน้ำตาลง้อซิ่ว และ แบบวัดความรู้ในวัฒนธรรมหลักของเด็กปฐมวัย วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าเฉลี่ย (μ) ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการวิจัยพบว่า ผลการเปรียบเทียบความรู้ในวัฒนธรรมหลักของเด็กปฐมวัยผ่านการจัดประสบการณ์การเรียนรู้ เรื่อง อาหารภูเก็ต พบว่า ผลการเปรียบเทียบความรู้ในวัฒนธรรมหลักของเด็กปฐมวัย ก่อนการจัดประสบการณ์เรียนรู้ เรื่อง อาหารภูเก็ต มีค่าคะแนนเฉลี่ยเท่ากับ 6.40 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 2.11 หลังการจัดประสบการณ์เรียนรู้ เรื่อง อาหารภูเก็ต มีค่าคะแนนเฉลี่ย เท่ากับ 17.13 ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.94 คะแนน กล่าวคือเด็กปฐมวัยเกิดความรู้ในวัฒนธรรมหลักเพิ่มสูงขึ้น
This study aimed at comparing levels of knowledge regarding major culture of early childhood through the management of the provision of learning experience model on Phuket food. The samples consisted of 30 early children aged between 5-6 who were studying in kindergarten year 2, the 2nd semester of academic year 2018, at PPAO Muang Phuket school. This school is under the supervision of the Phuket Provincial Administrative Organization. The research instruments were four lesson plans concerning Phuket food including: unit 1 Khanom Yi; unit 2 Khanom Ang Koo; unit 3 Khanom Ew Pueng; and unit 4 Khanom Ngor Siew, and tests to assess the level of knowledge on the major culture of early childhood. The data were analyzed with Mean (μ) and Standard Deviation (S.D.). The results were as follows.
The results from comparing the levels of knowledge on the major culture of the early children revealed that, before studying with the provision of learning experience model, the mean score of the pre-test was 6.40 and the standard deviation was 2.11. However, after learning with the model, the mean score of the post-test became 17.13 and the standard deviation was 0.94. This showed that children’s knowledge of the main culture was improved.
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ชลิดา แย้มศรีสุข, จีรณา จินดาพล, และอัญญาณี ลีลา. (2563). กระบวนการกลายเป็นสินค้าของ อาหารพื้นเมือง: ภูเก็ตสู่การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมอาหาร. วารสาร วิทยาลัย สงฆ์ นคร ลำปาง, 9(1), 142-153.
นริศ ทวีสุข. (2541). ความรู้ ความตระหนักต่อปัญหามลพิษทางสิ่งแวดล้อมของนักศึกษาทางไกลที่ทำงานในโรงงานอุตสาหกรรม จังหวัดสมุทรสาคร. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พรทิพย์ ศิริภัทราชัย. (2556). STEAM Education กับการพัฒนาทักษะในศตวรรษที่ 21. วารสารนักบริหาร, 33 (2). 49-56.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2555).วิธีวิจัยทางการศึกษา(พิมพ์ครั้งที่7). นครปฐม:คณะศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตพระราชวังสนามจันทร์.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ.(2560). คู่มือหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
อนงค์นาถ ยิ้มช้าง. (2557). การพัฒนาแนวทางการจัดประสบการณ์การเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัยเพื่อเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารการวิจัยทางสังคมศาสตร์และวารสารวิชาการ, 9(25), 23-34.
Bronfenbrenner, U. (1979). The ecology of human development: Experiments by nature and design. Harvard university press.
John, D. (1959). Experience and Education. New York: Macmillan Publishing Company.
Piaget, J. 1969. The Psychology of the child Translated by Halen Weaver. New York: Basic Book.
