ผลของโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยกายบริหารและเต้นรำเต้าเต๋อซิ่นซี ที่มีต่อสมรรถภาพทางกายและคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุ ในเขตเทศบาลตำบลวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท The Effects of Physical Exercise and Dance Movements Program According to Dao De Xin Xi Exercise on Physical Fitness and Quality of Life of the Elderly in Wat-sing Sub-district Municipality, Chai Nat Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบสมรรถภาพทางกายของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท ก่อนกับหลังการเข้าโปรแกรมการออกกำลังกายด้วยกายบริหารและเต้นรำเต้าเต๋อซิ่นซี 2) เปรียบเทียบคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ ผู้สูงอายุในเขตเทศบาลตำบลวัดสิงห์ จังหวัดชัยนาท ปี พ.ศ.2563 จำนวน 30 คน ได้มาจากการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ 1) โปรแกรม การออกกำลังกายด้วยกายบริหารและเต้นรำเต้าเต๋อซิ่นซี 2) แบบประเมินสมรรถภาพทางกายของ สสส. และ 3) แบบวัดคุณภาพชีวิตขององค์กรอนามัยโลกฉบับย่อ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป สถิติที่ใช้ ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ (One-way repeated measure ANOVA) และการทดสอบที (t-test Dependent) ผลการวิจัยพบว่า 1) ผลการเปรียบเทียบสมรรถภาพทางกาย โดยวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบวัดซ้ำ แต่ละด้าน พบว่า ด้านองค์ประกอบร่างกาย ความดันโลหิตและอัตราการเต้นของหัวใจ พบว่า แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนด้านการทรงตัวและความว่องไว ระบบหายใจและหลอดเลือด ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ และความยืดหยุ่นของกล้ามเนื้อและข้อต่อ แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ.05 และ 2) ผลการเปรียบเทียบคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุ โดยภาพรวมหลังเข้าโปรแกรมสูงกว่าก่อนเข้าโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และเมื่อพิจารณารายด้าน พบว่าทุกด้านแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติระดับ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กรุณา เตยหอม, ผู้อำนวยการกองสาธารณสุข. (2563, 20 พฤษภาคม). สัมภาษณ์. ผู้สูงอายุที่มารักษาตัวที่กองสาธารณสุข.
การกีฬาแห่งประเทศไทย. (2563). ข้อมูลการทดสอบสมรรถภาพทางกายสำหรับผู้สูงอายุ (อายุมากกว่า 50 ปีขึ้นไป. สืบค้นเมื่อ 5 มิถุนายน 2563. จาก http://sportscience.dpe.go.th/
กานต์ธิดา แก้วอาษา. (2551). ผลการประยุกต์ใช้เทคนิคเต้าเต๋อซิ่นซี ร่วมกับการสอนต่อพฤติกรรมสร้างเสริมสุขภาพและระดับน้ำตาลในเลือดของผู้ป่วยสูงอายุโรคเบาหวาน. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
จ้าวเมี่ยวกว่อ. (2547). วิถีทางสู่การฟื้นฟูสุขภาพตามธรรมชาติของมนุษยชาติ. แปลโดยกลิ่นสุคนธ์อริยฉัตรกุล. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์เอมี่ เทรดดิ้ง.
จ้าวเมี่ยวกว่อ. (2550). คัมภีร์เต้าเต๋อจิงฉบับรากฐานการก่อเกิดสิ่งปฏิหาริย์. แปลโดยกลิ่นสุคนธ์วงศ์ อริยฉัตรกุล. พิพม์ครั้งที่1. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์โฟโต้ช็อป โปรดิจิตอล.
วรวรรณ ชาญด้วยวิทย์. (2553, ตุลาคม). ทางเลือกของสวัสดิการสังคมของคนไทย. รายงานทีดีอาร์ไอ. (87): 6.
วิชชุดา โอทกานนท์. (2551). เต้าซิ่นวิชาการ. สืบค้นเมื่อ 29 เมษายน 2563. จาก http://aodexinxi.org/ Academic_001_1P1.php.
บรรลุ ศิริพานิช. (2542). ผู้สูงอายุไทย: ผู้สูงอายุเป็นทรัพยากรของสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
ปาลีรัตน์ พรทวีกัณทาและคณะ. (2550). การพยาบาลผู้สูงอายุ. นนทบุรี: โรงพิมพ์ยุทธรินทร์การพิมพ์.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2558). การประเมินสมรรถภาพการทำหน้าที่ทางกายผู้สูงอายุ. สืบค้นเมื่อ 15 พฤษภาคม 2563. จาก http:// resource. thaihealth.or.th/library/hot/16266
สนธยา สีละมาด. (2557). กิจกรรมทางกายเพื่อสุขภาวะ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์.
Corbin, Charles; et al. (2003). Concepts of Physical Fitness: Active Lifestyles for Wellness.
Helpler; & Kapke. (1996). Effect of Music or cardiovascular performance during treadmill Walking. 29(2), 240-252.
Patrawut Intarakamhang and Pantipa Chintanaprawasee. (2012). Effects of Dao De Xin Xi Exercise on Balance and Quality of Life in Thai Elderly Women. Global Journal of Health Science. 4(1).
Abstract.Song and Rhayun. (2003). Effect of Tai Chi Exercise on Pain, Balance, Muscle Strength, and Perceived Difficulties in Physical Functioning in Older Woman with Osteoarthritis: A Randomized Clinical Trial. (Online). Available: www.biomedexperts.com/Profile.bme/ 1780700/Rhayun Song. Retrieved December 22, 2014.
Van Hevellian et al. (2000). Physical Fitness Related to Disability in Older Persons. Behavioral Science Section. 4(6): 333.
