ศักยภาพและตัวบ่งชี้ทักษะการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็ม ของครูโรงเรียนบนพื้นที่สูงจังหวัดเชียงราย The Potential and Indicators of STEM Learning Design Skill for Highland School Teachers in Chiang Rai Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพ ศักยภาพและพัฒนาตัวบ่งชี้ทักษะการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มของครูโรงเรียนบนพื้นที่สูงจังหวัดเชียงราย และวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสองตัวบ่งชี้ทักษะการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มของครูโรงเรียนบนพื้นที่สูง การดำเนินการวิจัยมี 3 ขั้นตอน ได้แก่ ขั้นที่ 1 ศึกษาสภาพ ศักยภาพและตัวบ่งชี้ ขั้นตอนที่ 2 สังเคราะห์ศักยภาพและตัวบ่งชี้ และขั้นที่ 3 สำรวจศักยภาพและทดสอบโมเดลความสอดคล้องของตัวบ่งชี้กับข้อมูลเชิงประจักษ์ วิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาสถิติพื้นฐานและการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสอง ผลการวิจัยพบว่า
- สภาพการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มของครูบนพื้นที่สูง บางคนเคยได้รับการอบรมสะเต็มหรือการศึกษาดูงานโรงเรียนต้นแบบ และเคยจัดการเรียนการสอนโดยยึดตัวอย่างจากอบรมหรือดูงาน แต่ยังขาดความเข้าใจเกี่ยวกับสะเต็มศึกษาอย่างแท้จริง ผู้บริหารไม่สามารถสนับสนุนได้เต็มที่เนื่องจากครูย้ายบ่อย สำหรับศักยภาพและตัวบ่งชี้การออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็ม จากการสนทนา ครั้งที่ 1 ประกอบด้วย ศักยภาพ 9 รายการ และ 6 ตัวบ่งชี้หลัก ครั้งที่สอง ประกอบด้วย ศักยภาพ 12 รายการ และ 5 ตัวบ่งชี้หลัก 30 ตัวบ่งชี้ย่อย
- การสังเคราะห์ศักยภาพและการพัฒนาตัวบ่งชี้ทักษะการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มการสนทนากลุ่มประกอบด้วยศักยภาพ 10 รายการ และตัวบ่งชี้หลัก 5 องค์ประกอบ ตัวบ่งชี้ย่อย 33 ตัวบ่งชี้
- การสำรวจศักยภาพและวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันของตัวบ่งชี้ พบว่า ศักยภาพการออกแบบการเรียนรู้แบบสะเต็มของครู ภาพรวมอยู่ระดับปานกลาง รายการที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับชุมชน รายการที่มีค่าเฉลี่ยต่ำสุด คือ ทักษะการสื่อสารกับนักเรียนบนพื้นที่สูง และ ผลการทดสอบความสอดคล้องของโมเดลการวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยันอันดับสองของตัวบ่งชี้ พิจารณาจากค่าสถิติโดยมีค่า c2 = 153.15 (P-Value = 0.252) GFI = 0.94 AGFI = 0.98 และ RMSEA = 0.02
Article Details
เอกสารอ้างอิง
เจือจันทร์ จงสถิตอยู่, และแสวง ปิ่นมณี. (2533). การวางแผนพัฒนาการศึกษาระดับจังหวัด. กรุงเทพฯ: กองแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวง กระทรวงศึกษาธิการ.
พิจารณ์ พานิช. (2556). PLC การรวมกลุ่มจัดการความรู้ของครู. จาก https://www.gotoknow.org/posts/519546.
มานิตย์ แก้วกันธะ, อินทร์ จันทร์เจริญ, จำนง แจ่มจันทรวงษ์, และพรภวิษย์ มนตร์วัชรินทร์. (2558). การบริหารสถานศึกษาบนพื้นที่สูงที่มีนักเรียนหลายชนเผ่าเรียนรวมกันสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาจังหวัดเชียงราย. วารสารศึกษาศาสตร์, 9(2), 106-114.
วิธีสอนสะเต็มศึกษา. (2561). จาก http://www.kids.ru.ac.th/KM/STEM_T.Somchai-unkeaw.pdf.
วิโรจน์ สารรัตนะ. (2558). การวิจัยทางการบริหารการศึกษา: แนวคิดและแนวปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 4) กรุงเทพฯ: ทิพย์วิสุทธิ.
วรกันยา แก้วกลม, พินิจ ขำวงษ์, และจรรยา ดาสา. (2561). สภาพปัจจุบันปัญหาและความต้องการในการจัดการเรียนรู้สะเต็มศึกษาของครูวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา. มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์.
ศิริพร ศรีจันทะ, พีรภัฏ รุ่งสัทธรรม, และประดิษฐ์ วิชัย. (2562). สะเต็มศึกษากับการจัดการเรียนรู้. วารสารวิชาการแพรวา, 6(1), 168.
สสวท. รู้จักสะเต็ม. (2561). สืบค้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ 2562 จาก http://www.stemedthailand.org/? page_id=23.
สะเต็มศึกษาประเทศไทย. (2561). สืบค้นเมื่อ 25 มิถุนายน 2562 จาก http://www.stemedthailand.org/?page_id=23.
สุบัน พรเวียง. (2558). รูปแบบการจัดการศึกษานอกระบบในสถานศึกษาขั้นพื้นฐานบนพื้นที่สูงและชายแดนสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน กระทรวงศึกษาธิการ. วารสารศึกษาศาสตร์, 17(3), 52-59.
แสงระวี ณ ลำพูน. (2562). หลักสูตรการออกแบบการจัดการเรียนรู้แบบสะเต็มของครู. คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.
STEM Education. (2019). Retrieved May, 2020, from https://wiki.anton-paar.com/th/stem-education/
Elaine J. Hom. (2014). What is STEM Education. Retrieved June, 2019, from https://www.livescience.com/43296-what-is-stem-education.html
