การพัฒนาผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชนเพื่อลดความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ ของอำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร Factors in operations effecting the success on innovation of Community Enterprise of Wanyai District, Mukdahan Province
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยเรื่อง มีวัตถุประสงค์ของการศึกษาดังนี้ 1. เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็น ความสำคัญของขั้นตอนต่างๆ จนได้ผลิตภัณฑ์และจัดจำหน่ายของผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล 2. เพื่อศึกษาระดับความคิดเห็นต่อนวัตกรรมผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน และ 3. เพื่อวิเคราะห์จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาสและอุปสรรคอันนำไปสู่การพัฒนาผู้ประกอบการวิสาหกิจชุมชน การเก็บข้อมูลผู้วิจัยใช้วิธีการเลือกกลุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง (Purposive Sampling) จากผู้ประกอบการวิสาหกิจชุนชน อำเภอหว้านใหญ่ จังหวัดมุกดาหาร รวมทั้งสิ้น 5 ตำบล 3 กลุ่มผลิตภัณฑ์ จำนวน 35 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นการวิจัยเชิงผสมผสาน (Mixed Method) ผลการศึกษาปรากฎ ดังนี้ 1. ขั้นตอนที่ทำให้สินค้าหรือผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชนประสบความสำเร็จทั้งหมด 7 ขั้นตอน โดยรวมผู้ประกอบการเห็นด้วยมากและให้ความสำคัญอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.32 เรียงตามลำดับได้ดังนี้ ขั้นตอนการส่งเสริมการตลาด(4.60) การสนับสนุนจากภาครัฐ(4.59) การออกแบบ(4.46) การคัดเลือกผลิตภัณฑ์(4.37) การสร้างเรื่องราวและคุณค่าของสินค้า(4.31) การหาตลาดเพื่อจำหน่าย(4.25) และการขอรับรองมาตรฐานผลิตภัณฑ์(3.66) 2. ความคิดเห็นต่อนวัตกรรมผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชน โดยรวมผู้ประกอบการเห็นด้วยอยู่ในระดับมาก ค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.31 ซึ่งสามารถพิจารณาคุณลักษณะของสินค้าและผลิตภัณฑ์ที่ประสบความสำเร็จเรียงตามรายข้อได้ดังนี้ สินค้าและผลิตภัณฑ์มีความทันสมัย (4.40) มีฉลาก โลโก้ ที่สวยงาม โดดเด่น (4.40) มีคุณประโยชน์ใช้สอย (4.37) มีรูปทรงที่ตรงกับความต้องการของผู้บริโภค เช่นการใช้งานและขนส่งได้ง่าย (4.34) มีสีสันและลวดลายสวยงาม (4.25) มีความเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม (4.11) 3. ผู้ประกอบการที่มีปัจจัยส่วนบุคคลแตกต่างกัน อันได้แก่ เพศ อายุ ระดับการศึกษาและตำบลที่อยู่ ให้ความสำคัญของขั้นตอนต่างๆที่ทำให้สินค้าหรือผลิตภัณฑ์วิสาหกิจชุมชนประสบความสำเร็จไม่แตกต่างกัน
คำสำคัญ : ผู้ประกอบการ วิสาหกิจชุมชน ความเหลื่อมล้ำ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กฤษณะ ดาราเรือง. (2559). การพัฒนากลยุทธ์การแข่งขันของผลิตภัณฑ์ OTOP หมูฝอยกรอบโกเนียรตำบลหนองกระโดน อำเภอเมืองนครสวรรค์ จังหวัดนครสวรรค์. วารสารการ จัดการสมัยใหม่, 14(2), 67-78.
คณิดา ไกรสันติ และรัสมนต์ คำศรี. (2559). แนวทางการพัฒนาศักยภาพกลุ่มวิสาหกิจชุมชนสุขาวดีตำบลปริกอำเภอสะเดา จังหวัดสงขลา. ในการประชุมวิชาการระดับชาติและนานาชาติครั้งที่ 7 วันที่ 23 มิถุนายน 2559: 554-566. สงขลา: มหาวิทยาลัยหาดใหญ่.
งามนิจ แสนนำพล. (2564). ศักยภาพของสินค้า Otop ห้าดาวเด่น กับแหล่งท่องเที่ยวและร้านอาหารชุมชนใกล้เคียง จังหวัดเชียงราย. 359 - 368 ในรายงานการประชุมวิชาการระดับชาติ ครั้งที่ 7. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, ลำพูน.
ชูศิริ เสนจันทร์ฒิไชย. (2560). แนวทางการพัฒนาตลาดวิสาหกิจชุมชน กลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์อาหารอำเภอบ้านผือ จังหวัดอุดรธานี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 5(2), 19-34.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2559). การคลังท้องถิ่น: การขยายฐานรายได้และมาตรการลดความเหลื่อมล้ำ. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ณัฐวุฒิ วิเศษ. (2555). ปัจจัยในการดําเนินธุรกิจของการเป็นผู้ประกอบการธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (SMEs)จังหวัดนนทบุรี. คณะบริหารธุรกิจ วิทยาลัยราชพฤกษ์.
ทิชากร เกสรบัว. (2558). กลยุทธ์การเพิ่มศักยภาพแข่งขันทางการตลาดสำหรับผู้ประกอบการรายใหม่(ประเภทเครื่องจักรสาน) ในตลาดอาเซียน กรณีศึกษา วิสาหกิจชุมชนกลุ่มเกษตรกรทำนาข้าวบ้านบางพลวง อำเภอบ้านสร้าง ปราจีนบุรี. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 23(41), 225-247.
นครินทร์ ศรีเลิศ. (2564). ส่อง 'แผนพัฒนาฯ ฉบับที่13' ความหวังพลิกโฉมเศรษฐกิจประเทศ, สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564, จาก https://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/652303.
นิภาภรณ์ จงวุฒิเวศย์, รังสรรค์ สิงหเลิศ และสมสงวน ปัสสาโก. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของธุรกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด, วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 4 (2), 103-111.
บุญชม ศรีสะอาด. (2547). วิธีการทางสถิติสำหรับการวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
ปกรณ์ ปรียากร. (2538). ทฤษฎีและแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาในการบริหารการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สามเจริญพานิช.
ปุณฑริกา สุคนธสิงห์. (2557). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของกลุ่มอาชีพ: กรณีศึกษากลุ่มอาชีพผลิตภัณฑ์จากผ้าในเขตจังหวัดเพชรบูรณ์. รายงานการศึกษา สาขาวิชาการจัดการ: คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์.
ปรารถนา รุกขชาติ. (2559). ภาพลักษณ์ตราสินค้า OTOP และการสร้างตราสินค้าน้ำพริกกุ้งกรอบ ที่มีอิทธิพลต่อปัจจัยทางการตลาดของผู้ประกอบการในจังหวัดชลบุรี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.
พระราชบัญญัติส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2548). ราชกิจจานุเบกษา.
ไพศาล มุ่งสมัคร, ถนอมศักดิ์ สุวรรณน้อย, สรชัย พิศาลบุตร และศิวะศิษย์ ช่ำชอง. (2556). รูปแบบการจัดการที่ประสบผลสำเร็จของกลุ่มเครือข่ายวิสาหกิจชุมชน ผลิตภัณฑ์สมุนไพร กลุ่มจังหวัดนครชัยบุรินทร์. วารสารสมาคมนักวิจัย, 18 (3), 115-123.
ยุวัฒน์ วุฒิเมธี. (2526). หลักการพัฒนาชุมชนและการพัฒนาชนบท. กรุงเทพฯ: ไทยอนุเคราะห์.
รัชฎาพร เกตานนท์ แนวแห่งธรรม. (2560). แนวทางการพัฒนาผลิตภัณฑ์ภูมิปัญญาท้องถิ่นเพื่อส่งเสริมเศรษฐกิจสร้างสรรค์ในจังหวัดนครปฐม. Veridian E-Journal, SilpakornUniversity, 10 (1), 994-1013.
รัฐวิชญ์ ชัยศิริพานิช. (2562). การศึกษา 5 เสน่ห์วิถีชุมชนที่มีผลต่อความจงรักภักดีของนักท่องเที่ยว ตลาดหัวปลี ศูนย์โอทอป (OTOP) คอมเพล็กซ์ พุแค ตำบลพุแค อำเภอเฉลิมพระเกียรติ จังหวัดสระบุรี. วิทยานิพนธ์หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตมหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพฯ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2538). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ:ราชบัณฑิตยสถานวราภรณ์ ศรีบุญ. (2552). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จในการดำเนินงานของผู้ประกอบการผลิตภัณฑ์ชุมชนและท้องถิ่น(OTOP) ในจังหวัดสงขลา. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, สงขลา.
วิไลลักษณ์ แสนจันทร์. นักวิชาการพัฒนาชุมชนชำนาญการ. สัมภาษณ์: 15 กรกฎาคม 2563.
สนธยา พลศรี. (2547). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สมเกียรติ สุทธินรากร, ยุวรี ญานปรีชาเศรษฐ, ไชยยศ ไพวิทยศิริธรรมและนรินทร์ สังข์รักษา. (2019). การสร้างสรรค์มูลค่าของผลิตภัณฑ์และนวัตกรรมการบริหารจัดการของวิสาหกิจชุมชน. วารสารDusit Thani College Journal, 13(1), 270-283.
สมชัย จิตสุชน. (2563). ความเหลื่อมล้ำ 2020: เรารู้อะไร เราควรรู้อะไร. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564, จาก https://tdri.or.th/2020/01/what-we-dont-know-about-thai-disparity/
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2557). โอกาสและผลกระทบของOTOP กับการเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564, จาก www. sme.go.th/Lists/EditorInput/DispForm.aspx?I
สุพาพร ลอยวัฒนกุล, อรวรรณ กมล, พยอม ตอบประโคน และมานพ ทองไทย. (2559). ปัจจัยแห่งความสำเร็จจของวิสาหกิจชุมชน. วารสารราชนครินทร์, 13(29), 251-258.
สุภัทณี เปี่ยมสุวรรณกิจและสุทธิพร เปี่ยมสุวรรณกิจ. (2562). การพัฒนาผลิตภัณฑ์ชุมชนเพื่อการท่องเที่ยวตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย. การประชุมวิชาการด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ระดับชาติ ครั้งที่ 2 วันที่ 5-6 สิงหาคม พ.ศ. 2562.1059-1068.
ฮัมเดีย มูดอและจารียา อรรถอนุชิต. (2021). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการพัฒนาการสื่อสารการตลาดผ่านสื่อสังคมออนไลน์ของผู้ประกอบการโอทอปในพื้นที่เปราะบางกรณีศึกษาจังหวัดปัตตานี. Suranaree Journal of Social Science, 15(2), 1-17.
Best, J., & Kahn, J. V. (1993). Research in Fducation. (7th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
ThaiPR.net. (2559). นายกรัฐมนตรีพบเกษตรกร วิสาหกิจชุมชนรายย่อย กลุ่มบริหารจัดการน้ำชุมชน กลุ่มประชารัฐรักสามัคคี เพื่อใช้ วทน. ลดความเหลื่อมล้ำ สร้างความมั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน แก่เศรษฐกิจฐานราก. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2564, จาก
https://www.ryt9 .com/s/prg/2948077
Wronka, M. (2013). Analyzing the success of social enterprises-critical success factors Perspective. Retrived from http://www.toknowpress.net/ISBN/978-961-6914-02-4/papers/ML13-296.pdf
