การพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลเพื่อลดความเหลื่อมล้ำการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท การพัฒนาทักษะการรู้ดิจิทัลเพื่อลดความเหลื่อมล้ำการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท

บทคัดย่อ

          การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันการรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศของประชาชนในชนบท พัฒนาหลักสูตรฝึกอบรมทักษะการรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท และศึกษาผลการใช้หลักสูตรฝึกอบรมทักษะการรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือประชาชนในตำบลหัวหวาย อำเภอตาคลี จังหวัดนครสวรรค์ 14 หมู่บ้าน จำนวน 60 คน โดยใช้วิธีเลือกแบบเจาะจง ศึกษาเฉพาะกับผู้ที่มีโทรศัพท์อัจฉริยะ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามสภาพปัจจุบันการรู้ดิจิทัล และการเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศของประชาชนในชนบท แบบประเมินหลักสูตรการฝึกอบรมโดยผู้เชี่ยวชาญ แบบทดสอบก่อนและหลังการฝึกอบรมการรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท การเก็บรวบรวมข้อมูล สถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบค่าที  

            ผลการวิจัยพบว่า  1. การรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงเทคโนโลยีสารสนเทศของประชาชนในชนบท สูงที่สุดคือด้านโปรแกรมการใช้ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 3.27) ด้านวัตถุประสงค์ในการใช้ ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 2.84) ด้านพัฒนาคุณภาพชีวิต ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 2.83) ด้านประโยชน์ในการใช้สื่อสังคมออนไลน์ภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง ( = 2.66) 2. ขั้นตอนการพัฒนาหลักสูตรฝึกอบรม 4 ขั้นตอน คือ 1) การศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 2) การสร้างหลักสูตร 3) การทดลองใช้หลักสูตร 4) การประเมินผลและปรับปรุงหลักสูตร หลักสูตรฝึกอบรมทักษะดิจิทัล มีจำนวน 6 กลุ่มเนื้อหาประกอบด้วย สิทธิและความรับผิดชอบ การเข้าถึงสื่อดิจิทัล ความเข้าใจสื่อดิจิทัล แนวปฏิบัติในสังคมดิจิทัล สุขภาพดียุคดิจิทัล และกฎหมายดิจิทัล 3. ผลการใช้หลักสูตรฝึกอบรมทักษะการรู้ดิจิทัลและการเข้าถึงสารสนเทศของประชาชนในชนบท พบว่า หลังฝึกอบรมประชาชนในชนบทมีทักษะการรู้ดิจิทัลสูงกว่าก่อนฝึกอบรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

         The purposes of this research were: 1) to study the current state of digital literacy and access to information technology of rural people 2) to develop training courses on digital literacy skills and information accessibility of rural people and 3) to study the results of using the training course on digital literacy skills and information accessibility of rural people. The samples used in the research were 60 people in 14 villages in Hua Wai Sub-district in Takhli District in Nakhon Sawan Province by using a purposive sampling that study only for people with smartphone. The instrument in this research were a questionnaire of the digital literacy current state and access to information technology of rural people, the professional training course assessment and the pretest and posttest on digital literacy and information accessibility of rural people. The statistics used in data analysis were mean, standard deviation, paired- samples and t-test.

                   The findings of this research as following:    1. The digital literacy and access to information technology among rural people was at the highest level on the program. The overall was at a moderate level (= 3.27), the objective of using the overall was at a moderate level (= 2.84), the improvement of quality of life the overall was at a moderate level (= 2.83), the benefit of using social media was at a moderate level (= 2.66).  2. The training course development process consisted of 4 steps: 1) study of basic information 2) curriculum creation 3) curriculum Trial 4) curriculum assessment and improvement. The digital skills training course consisted of 6 content groups; right and responsibility, access to digital media, understanding digital media, digital society practice, health in the digital age and digital law. 3. The results of using the training course on digital literacy skills and information accessibility of rural people found that after training which people in rural areas were higher digital literacy skills than before training with statistics significance at .05 level.