ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการป่าชุมชนด้วยหลักพุทธธรรม: กรณีศึกษาป่าชุมชนรอบแนวเขตอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จังหวัดนครสวรรค์
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริหารจัดการป่าชุมชนด้วยหลักพุทธธรรม ในบริเวณพื้นที่ป่าชุมชนรอบแนวเขตอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จังหวัดนครสวรรค์ โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงปริมาณ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถาม โดยมีการเก็บรวบรวมข้อมูลจากครัวเรือนในพื้นที่ป่าชุมชนรอบแนวเขตอุทยานแห่งชาติแม่วงก์ จังหวัดนครสวรรค์ 3 อำเภอ 27 หมู่บ้าน จำนวน 300 ครัวเรือน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง (Structural Equation Model: SEM)
ผลการวิจัยพบว่า
1. หลักอปริหานิยธรรมในข้อที่ว่าด้วย หมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ พร้อมเพรียงกันในการเข้าประชุมการให้ความเคารพยึดถือปฏิบัติตามกฎระเบียบ และการให้เกียรติ คุ้มครอง ป้องกันสตรีและผู้ใต้บังคับบัญชามิให้ถูกข่มเหงรังแก มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารจัดการป่าชุมชนด้านทรัพยากร โดยมีค่าอิทธิพลเท่ากับ 0.28, 0.24, -0.18 และ 0.19 ตามลำดับ
2. หลักอปริหานิยธรรมในข้อที่ว่าด้วย หมั่นประชุมกันเนืองนิตย์ พร้อมเพรียงกันในการเข้าประชุมไม่บัญญัติสิ่งที่ขัดต่อหลักการเดิม การให้ความเคารพยึดถือปฏิบัติตามกฎระเบียบ และ การให้เกียรติ คุ้มครอง ป้องกันสตรีและผู้ใต้บังคับบัญชามิให้ถูกข่มเหงรังแก มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารจัดการป่าชุมชนด้านแผนงานและความร่วมมือ โดยมีค่าอิทธิพลเท่ากับ 0.26, 0.22, 0.13, -0.15 และ 0.24 ตามลำดับ
3. หลักอปริหานิยธรรมในข้อที่ว่าด้วยคือ พร้อมเพรียงกันในการเข้าประชุม ไม่บัญญัติสิ่งที่ขัดต่อหลักการเดิม และการให้เกียรติ คุ้มครอง ป้องกันสตรีและผู้ใต้บังคับบัญชามิให้ถูกข่มเหงรังแก มีอิทธิพลทางตรงเชิงบวกต่อการบริหารจัดการป่าชุมชนด้านความสัมพันธ์ระหว่างชุมชนกับหน่วยงานของรัฐโดยมีค่าอิทธิพลเท่ากับ 0.20, 0.30 และ 0.27 ตามลำดับ
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Angsuchot, S, Wichitwanna, S, and Pinyophanuwat, R. (2009). Statistics analysis for social science and behavioral science research: LISREL program techniques. (2nd ed.). Bangkok: Charoen Dee Man Kong Printing. (In Thai).
Chongwutthiwet, N. (1988). Community participation policy and strategies in the current development strategy. Bangkok: Saksopha Printing. (In Thai).
Khumthrap, K. (2015). Sustainable management of local community forests: a case study of Ban Don Mu community forest, Ubon Ratchathani Province. Rajabhat Agricultural Journal, 14(1), 31-36. (In Thai).
Phrakhrupariyatvisuttikhun, et al. (2008). Buddhist principles in promoting self-reliant community enterprises in the Mun River Basin, Tha Tum District, Surin Province. research report. Graduate School: Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Surin Campus. (In Thai).
Sanguannam, C. (2002). Theory and practice in educational administration. Bangkok: Bookpoint. (In Thai).
Singtanasarn, J. (2017). Buddha Integration for Management in The Community Forest Around Mae-Wong National Park Area in Nakornsawan. Dissertation, Ph.D., Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Bangkok. (In Thai).
Srikham, S. (2015). Buddhist Integration for the Management of Bangkok Vocational Schools. Doctor of Buddhist Studies Thesis in Public Administration. Graduate School, Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (In Thai).
Srithanatorn, P. (2013). Innovation in sustainable local community forest management: Management mechanisms, community participation, and success in conserving Huai Mae Hin community forest, Lampang Province. Srinakharinwirot Research and Development Journal (Humanities and Social Sciences), 5(9), 99-115. (In Thai).
Vesarach, P. (1985). Public participation in rural activities. research report. Bangkok: Thai Studies Institute, Thammasat University. (In Thai).
