แนวทางการจัดการเรียนรวมที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ของโรงเรียนพิบูลประชาสรรค์

Main Article Content

ธันยากร จอดเกาะ
ชัยรัตน์ วงศ์กิจรุ่งเรือง

บทคัดย่อ

       การวิจัยเชิงคุณภาพครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาแนวทางการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมของโรงเรียนพิบูลประชาสรรค์  และ 2) เพื่อเสนอแนวทางการจัดการศึกษาแบบเรียนรวมที่มีประสิทธิภาพของโรงเรียนพิบูลประชาสรรค์  ผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ ผู้บริหารโรงเรียน ครูประจำชั้น บุคลากรที่เกี่ยวข้อง ผู้ปกครองเด็กที่มีความต้องการพิเศษ และผู้ปกครองนักเรียนทั่วไปที่เรียนรวมกับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ จำนวน 12 คน  เป็นการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงพรรณนา


      ผลการศึกษาพบว่า 1) โรงเรียนพิบูลประชาสรรค์มีแนวทางการจัดการศึกษาแบบเรียนรวม ดังนี้ 1.1) ด้านนักเรียน โรงเรียนมีกระบวนการเตรียมความพร้อมของเด็กที่มีความต้องการพิเศษผ่านการประเมินและคัดกรองเพื่อจัดชั้นเรียนที่เหมาะสม และเน้นการเตรียมความพร้อมทั้งด้านร่างกาย อารมณ์ สังคม วิชาการ และทักษะชีวิตประจำวัน  1.2) ด้านสภาพแวดล้อม โรงเรียนมีการจัดสภาพแวดล้อมทางกายภาพที่เอื้อต่อการเรียนรู้ นอกจากนี้ยังให้ความสำคัญกับการสร้างทัศนคติเชิงบวก และการมีส่วนร่วมของบุคลากรทุกคน 1.3) ด้านกิจกรรมการเรียนการสอน โรงเรียนปรับหลักสูตรและการเรียนรู้ให้เหมาะสมกับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ เน้นการลงมือปฏิบัติและใช้เทคนิคที่หลากหลาย รวมถึงการเตรียมความพร้อมด้านอาชีพการศึกษาต่อ 1.4) ด้านเครื่องมือ โรงเรียนมีการจัดสรรงบประมาณเป็นรายปี ได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล ทุนการศึกษา และให้ความสำคัญกับการใช้เทคโนโลยีและสื่อการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับความต้องการของนักเรียนแต่ละคน 2) ข้อเสนอแนวทางการจัดการเรียนรวมที่มีประสิทธิภาพ มีดังนี้ 2.1) ด้านนักเรียน ควรขยายขีดความสามารถเชิงโครงสร้าง และการจัดการชั้นเรียนอย่างยืดหยุ่น  เพื่อรองรับการเพิ่มขึ้นของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ 2.2) ด้านสภาพแวดล้อม ควรพัฒนาบุคลากรอย่างต่อเนื่อง และสร้างจิตสำนึกในการปฏิบัติงาน นอกจากนี้ ควรส่งเสริมความร่วมมือจากผู้ปกครอง 2.3)  ด้านกิจกรรมการเรียนการสอน ควรมีการขยายเครือข่าย ความร่วมมือกับสถานประกอบการ สถาบันอุดมศึกษาทั่วประเทศ เพื่อสร้างทางเลือกด้านอาชีพและการศึกษาต่อ  ที่หลากหลาย และ 2.4) ด้านเครื่องมือ ควรสร้างนวัตกรรมในการพัฒนานักเรียน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จอดเกาะ ธ., & วงศ์กิจรุ่งเรือง ช. . . (2025). แนวทางการจัดการเรียนรวมที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ของโรงเรียนพิบูลประชาสรรค์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 20(3), 165–178. สืบค้น จาก https://so05.tci-thaijo.org/index.php/JSSRA/article/view/281509
ประเภทบทความ
บทความวิทยานิพนธ์

เอกสารอ้างอิง

Al-Azawei, A., Serenelli, F. and Lundqvist, K. (2016). Universal Design for Learning (UDL): A content analysis of peer-reviewed journal papers from 2012 to 2015. Journal of the Scholarship of Teaching and Learning, 16(3), 39-56.

CAST. (2018). Universal Design for Learning guidelines version 2.2. Retrieved June 12, 2025, from http://udlguidelines.cast.org.

Epstein, J. L. (2001). School, family, and community partnerships: Preparing educators and improving schools. (2nd ed.). Westview Press.

Equitable Education Fund. (2023). Annual Report 2023. Bangkok: Equitable Education Fund. (In Thai).

Gardner, H. (1993). Multiple intelligences: The theory in practice. Basic Books.

Kohler, P. D. and Field, S. (2003). Transition-focused education: Foundation for the future. The Journal of Special Education, 37(3), 174-183.

Ministry of Education. (2022). Guidelines for Inclusive Education Management Using the SEAT Framework, Bangkok: Special Education Bureau. (In Thai).

Ministry of Social Development and Human Security. (2023). Report on the Situation of Persons with Disabilities in Thailand 2023. Bangkok: Department of Empowerment of persons with Disabilities. (In Thai).

Office of the Education Council. (2022). The State of Education in Thailand 2022. Retrieved June 12, 2025, from https://backoffice.onec.go.th/uploads/Book/2078-file.pdf. (In Thai).

Office of the National Economic and Social Development Council. (2023). Poverty and Inequality Report 2023. Retrieved June 11, 2025, from https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link.php?nid=15744. (In Thai).

Oliver, M. (1996). Understanding disability: From theory to practice. Macmillan.

Shakespeare, T. (2006). Disability rights and wrongs. Routledge.

Tammasaeng, M. (2014). Understanding Inclusive Learning. Retrieved June 12, 2025, from https://www.deafthai.org/knowledge-center/. (In Thai).

UNESCO. (1994). The Salamanca Statement and Framework for Action on Special Needs Education. Paris: United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization.

UNESCO. (2009). Policy guidelines on inclusion in education. Retrieved June 11, 2025, from https://unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000177849.

United Nations. (2015). Transforming our world: The 2030 Agenda for Sustainable Development. Retrieved June 11, 2025, from https://sdgs.un.org/2030agenda.