มาตรการทางกฎหมายในการป้องกันการก่ออาชญากรรมซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาความหมาย รูปแบบและลักษณะของการกระทำผิดซ้ำ 2) ศึกษามาตรการทางกฎหมายของไทย และต่างประเทศ ในการป้องการการกระทำผิดซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ กรณีที่มีการพักการลงโทษ การวิจัยนี้เป็นวิจัยเชิงคุณภาพ โดยศึกษาจากตำรา กฎหมายและระเบียบที่เกี่ยวข้องทั้งของประเทศไทยและต่างประเทศ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา และอังกฤษ

ผลจากการศึกษาพบว่า การเกิดคดีอาชญากรรมซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์มีสาเหตุประการหนึ่งมาจากการพักโทษผู้ต้องขังตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 และกฎกระทรวงกำหนดประโยชน์ของนักโทษเด็ดขาด และเงื่อนไขที่นักโทษเด็ดขาดซึ่งได้รับการลดวันต้องโทษจำคุกหรือการพักการลงโทษและได้รับการปล่อยตัวต้องปฏิบัติ พ.ศ. 2562 ทำให้ผู้ต้องขังพ้นโทษก่อนกำหนดตามคำพิพากษา ปัญหาในการใช้มาตรการเพื่อป้องกันการก่ออาชญากรรมซ้ำในคดีอุกฉกรรจ์ ตามพระราชบัญญัติราชทัณฑ์ พ.ศ. 2560 และกฎกระทรวงที่เกี่ยวข้อง เนื่องจากกระบวนการการพักโทษยังคงเป็นอำนาจของฝ่ายบริหาร โดยอยู่ในอำนาจของคณะทำงานพิจารณาวินิจฉัยการพักการลงโทษประจำเรือนจำ                             และคณะอนุกรรมการพิจารณาวินิจฉัยการพักการลงโทษ และคำสั่งของคณะอนุกรรมการฯ ถือเป็นที่สุด ด้วยเหตุนี้ การพักการลงโทษจึงเป็นการเปลี่ยนแปลงโทษที่กำหนดโดยศาลยุติธรรม และเป็นการลดโทษจำคุกจากที่ศาลได้กำหนด ซึ่งอาจทำให้ผู้กระทำความผิดที่รับโทษอยู่ในเรือนจำ ออกมาใช้ชีวิตตามปกติในสังคมภายนอก แต่กระบวนการพิจารณาการพักโทษนั้น ไม่มีส่วนร่วมจากฝ่ายผู้เสียหายและผู้ต้องขัง ทั้งความไม่รัดกุมของการกำหนดเงื่อนไข และการติดตามผู้ที่ได้รับการพักโทษอย่างเป็นระบบตามหลักอาชญาวิทยา เฉกเช่นในต่างประเทศที่ได้ศึกษา