CREATION OF THAI PERFORMING ARTS FOR THE DEVELOPMENT OF CREATIVITY IN YEAR ONE AT WATTAN-EN SCHOOL
Abstract
The purpose of this research was to study the creation of Thai performing arts for the creative development of students in Prathom Suksa 1 students at Wattan-En School by focusing on the development of creativity in the Thai performing arts using the theory of creativity as a guideline. After studying the results before and after the activity, the sample group consisted of twenty-five students at the first elementary level. The research was designed to be an experimental study with a One Group Pretest-Posttest Design. The data were collected from the sample group and statistical analysis consisted of mean and standard deviation. The results were as follows : 1) The creation of Thai performing arts for the creative development of students using creative thinking with four components, included originality, fluency, flexibility, and elaboration in developing the thinking skills in the form of Thai performing arts and the group process. The activity was arranged for five weeks, twice a week at one hour per session, The result of IOC by the experts revealed appropriateness of Thai performing arts for the development of creativity with congruence index higher than 0.50. 2) Regarding the experiment before and after the activity, the creativity of post-test mean score was higher than the pre-test score with a statistical significance of 0.01.
References
ชุติกาญจน์ รุ่งเรือง. (2552). การเปรียบเทียบความรู้ ทักษะปฏิบัติ และความคิดสร้างสรรค์วิชานาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ระหว่างการจัดการเรียนรู้ด้วยกระบวนการกลุ่มสัมพันธ์กับการจัดการเรียนรู้แบบปกติ. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบันฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.
บุษกร พรหมหล้าวรรณ. (2549). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและเจตคติต่อการเรียนวิชานาฏศิลป์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการสอนโดยการจัดกิจกรรมการเรียนการสอนแบบ 4 Mat. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
มะลิฉัตร เอื้ออานันท์. (2545). ศิลปศึกษาแนวปฏิรูปฯ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เยาวพา เดชะคุปต์. (2542). การจัดการศึกษาสำหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: พิมพ์แม็ค.
สุวรรณา ก้อนทอง. (2547). ผลการจัดกิจกรรมศิลปะประกอบเสียงดนตรีคลาสสิกที่มีต่อความคิดสร้างสรรค์ของเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 ฉบับปรับปรุงแก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.
อัชราภรณ์ ศรีกาญจน์. (2553). การสร้างชุดกิจกรรมงานศิลปะ เพื่อพัฒนาความคิดสร้างสรรค์สำหรับเด็กปฐมวัย. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
อารี รังสินันท์. (2532). ความคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ : ข้าวฟ่าง.
อุษา สบฤกษ์. (2545). การศึกษาพฤติกรรมการสอนนาฏศิลป์ในวิทยาลัยนาฏศิลป. วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต จุฬาลงการณ์มหาวิทยาลัย.
Wallach, M. A., & Kogan, N. (1965). Modes of Thinking in Young Children. New York: Holt, Rinehart and Winston, Inc.
Downloads
Published
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สบศ.
