การพัฒนาทักษะการปฏิบัติท่ารำเพลงหญิงไทยใจงามของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุเหร่าบางชัน ด้วยวิธีการสอนซ่อมเสริม

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสาเหตุของการปฏิบัติทักษะท่ารำเพลงหญิงไทยใจงามไม่ได้ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 และผลการพัฒนาทักษะการปฏิบัติท่ารำของผู้เรียนด้วยวิธีการสอนซ่อมเสริม กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการวิจัย คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนสุเหร่าบางชันที่ปฏิบัติทักษะท่ารำเพลงหญิงไทยใจงามไม่ได้ จำนวน 6 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ 1. แบบสัมภาษณ์ 2. แบบสังเกตพฤติกรรม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติ ความถี่ และการหาค่าร้อยละ ผลการวิจัยพบว่า

1. จากการศึกษาสาเหตุผู้เรียนที่ไม่สามารถปฏิบัติทักษะท่ารำได้ โดยการสัมภาษณ์ผู้เรียน พบว่า ผู้เรียนที่ไม่สามารถปฏิบัติทักษะท่ารำได้มีสาเหตุมาจากการที่ผู้เรียนไม่มีพื้นฐานในการปฏิบัติทักษะท่ารำมาก่อน และคิดว่าระยะเวลาในการเรียนรู้มีผลต่อความสามารถ ในการปฏิบัติท่ารำของตน

2. จากการติดตามผลการแก้ปัญหาผู้เรียนที่ไม่สามารถปฏิบัติทักษะท่ารำได้โดยการสอนซ่อมเสริม พบว่า หลังการสอนซ่อมเสริมนักเรียนที่มีปัญหาการปฏิบัติทักษะท่ารำทุกคนมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนรู้ที่สูงขึ้น นักเรียนได้คะแนนอยู่ในระดับดี จำนวน 5 คน คิดเป็นร้อยละ 83.33 และได้คะแนนอยู่ในระดับพอใช้ จำนวน 1 คน คิดเป็นร้อยละ 16.67