การศึกษารูปแบบการเรียนการสอนและกระบวนการวิเคราะห์ทำนองหลักในเครื่องสายไทยของนักศึกษาเครื่องสายไทย ระดับปริญญาตรี วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์

-

บทคัดย่อ

               การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษารูปแบบการเรียนการสอน และกระบวนการวิเคราะห์ทำนองหลักในเครื่องสายไทย 2) ศึกษาผลการเรียนรู้ และสมรรถนะการปฏิบัติการแปรทำนองในการบรรเลงเครื่องสายไทย และ 3) ศึกษาความพึงพอใจต่อรูปแบบการจัดการเรียนรู้กระบวนการวิเคราะห์ทำนองหลักเครื่องสายไทยของนักศึกษาเครื่องสายไทยระดับปริญญาตรี วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ กลุ่มเป้าหมายคือ นักศึกษาสาขาวิชาดนตรีศึกษา ชั้นปีที่ 2 วิทยาลัยนาฏศิลปกาฬสินธุ์ คัดเลือกแบบเจาะจง จำนวน 8 คน โดยแบ่งเป็น 3 กลุ่ม คือ กลุ่มซอด้วง กลุ่มซออู้ และจะเข้

               ผลการวิจัยพบว่า 1. กระบวนการวิเคราะห์ในการแปรทำนองในวงเครื่องสายไทย พบว่า มีกระบวนการอยู่ 5 กระบวนการ ได้แก่ 1) การสอนความรู้ขั้นพื้นฐานทำนองหลัก ประเภทของทำนองหลัก หรือมือฆ้องในลักษณะต่าง ๆ  2) การสอนเรื่อง “ลูกตก” ของทำนองต่าง ๆ และฝึกปฏิบัติได้  3) การสอนเรื่องทาง กลุ่มเสียงปัญจมูลในทฤษฎีดนตรีไทยทั้ง 7 เสียง 4) การสอนเรื่องบทบาทหน้าที่ของการบรรเลงเครื่องดนตรีในวงเครื่องสายไทย เพื่อให้การสอดประสานทำนองแปรสอดคล้องกัน 5) การสอนเรื่องขอบเขตของเสียงเครื่องดนตรี ความสั้น-ยาว  ของช่วงเสียงเครื่องดนตรีต่าง ๆ ที่ปฏิบัติ 2. นักศึกษามีผลการทดสอบทางด้านทฤษฎี ร้อยละ 90.48 และมีประสิทธิผลสมรรถนะการปฏิบัติ ร้อยละ 87.50 ซึ่งสูงกว่าเกณฑ์ที่กำหนด และ 3. นักศึกษามีความพึงพอใจต่อการจัดการเรียนรู้ในระดับมากที่สุด ( = 4.70; S.D. = 0.47).