การวิเคราะห์เปรียบเทียบคำศัพท์ในแบบเรียน “สัมผัสภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเล่ม 1-6” กับประมวลคำศัพท์ในมาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนในการศึกษาภาษาจีนนานาชาติ ระดับ 1-9
-
คำสำคัญ:
การเปรียบเทียบ, คำศัพท์ภาษาจีน, แบบเรียนสัมผัสภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย, มาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนนานาชาติบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบความเหมือน ความแตกต่าง ในคำศัพท์ดัชนีท้ายเล่ม และคำศัพท์ในบทเรียนของแบบเรียนสัมผัสภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเล่ม 1-6 กับประมวลคำศัพท์ ในมาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนในการศึกษาภาษาจีนนานาชาติ ระดับ 1-9 และเพื่อวิเคราะห์คำศัพท์ในดัชนีท้ายเล่มและคำศัพท์ในบทเรียนของแบบเรียนสัมผัสภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายเล่มที่ 1-6 ที่ไม่ปรากฎในมาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนในการศึกษาภาษาจีนนานาชาติ ระดับ 1-9 ผลวิจัยพบว่า
1. คำศัพท์ในดัชนีและคำศัพท์ในแบบเรียนสัมผัสภาษาจีนมัธยมศึกษาตอนปลายเล่ม 1-6 รวมทั้งสิ้น 3,051 คำ พบว่ามี 2,180 คำ คิดเป็น 71.45 เปอร์เซ็นต์ที่ตรงกับประมวลคำศัพท์ในมาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนในการศึกษาภาษาจีนนานาชาติ ระดับ 1-9 โดยมีคำศัพท์ 871 คำ ซึ่งคิดเป็น 28.55 เปอร์เซ็นต์ ที่ไม่ตรงกับมาตรฐานภาษาจีน ทั้งนี้แบบเรียนทั้ง 6 เล่ม มีจำนวนคำศัพท์ที่ตรงกับมาตรฐานภาษาจีน ระดับ 1 มากที่สุด คิดเป็น 73.40 เปอร์เซ็นต์ ระดับ 2 คิดเป็น 54.79 เปอร์เซ็นต์ และระดับ 3 คิดเป็น 42.85 เปอร์เซ็นต์ ลดลงตามลำดับ
2. คำศัพท์ในดัชนีและคำศัพท์ในบทเรียนของแบบเรียนสัมผัสภาษาจีนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย เล่มที่ 1-6 ที่ไม่ปรากฎในมาตรฐานการจัดระดับความสามารถภาษาจีนในการศึกษาภาษาจีนนานาชาติ ระดับ 1-9 จำนวน 871 คำ นั้น พบว่าแบบเรียนที่มีคำศัพท์ไม่ตรงกับมาตรฐานภาษาจีนมากที่สุดคือแบบเรียนเล่มที่ 6 มีจำนวน 272 คำ คิดเป็น 31.23 เปอร์เซ็นต์ รองลงมาคือแบบเรียนที่ 5 มีจำนวน 208 คำ คิดเป็น 23.88 เปอร์เซ็นต์ และอันดับที่สามคือแบบเรียนที่ 4 มีจำนวน 168 คำ คิดเป็น 19.17 เปอร์เซ็นต์ โดยแบบเรียนที่ 1 มีคำศัพท์ไม่ตรงกับเกณฑ์น้อยที่สุด มีจำนวน 14 คำ คิดเป็น 1.61 เปอร์เซ็นต์ ทั้งนี้จากการวิเคราะห์ ตามหลักการประสมคำของภาษาจีน เมื่อจำแนกแล้วพบว่าจากคำศัพท์จำนวน 871 คำ มีคำศัพท์ที่ปรากฎในมาตรฐานภาษาจีน ที่จำแนกตามหลักการสร้างคำภาษาจีนแล้วตรงกับคำศัพท์ในมาตรฐานภาษาจีนระดับอื่น 817 คำ คิดเป็น 93.80 เปอร์เซ็นต์
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2565). ยุทธศาสตร์ส่งเสริมการเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักยุทธศาสตร์อุดมศึกษาต่างประเทศ สำนักงาน คณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ศูนย์จีนศึกษา สถาบันเอเชีย. (2551). การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยระดับประถม และมัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2559).
การเรียนการสอนภาษาจีนในประเทศไทยระดับประถม และ มัธยมศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันขงจื๊อ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์. (2563). HSK คืออะไร. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2566. เข้าถึงจาก https://confucius.human.ku.ac.th/index.php/hsk.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรูปภาษาจีนตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์วิจัยและนวัตกรรม. (2564). ทุนรัฐบาลจีนภายใต้ข้อตกลงความร่วมมือด้านการศึกษาไทย-จีน ประจำปีการ ศึกษา 2564-2565. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2566. เข้าถึงจาก https://www.mhesi.go.th/index.php/en/student/3078-2021- 01-22-17-11-36.html.
Huang Bolong และ Liao Xudong. (2007). ภาษาจีนสมัยใหม่ (ฉบับที่ปรับปรุงครั้งที่ 4). ปักกิ่ง: สำนักพิมพ์การศึกษาชั้นสูง.
Liu Yuhong. (2013). การวิเคราะห์เปรียบเทียบคำศัพท์ในแบบเรียน “Hanyu Jiaocheng” และคำศัพท์ในเกณฑ์โครงสร้างการสอบวัดระดับมาตรฐานภาษา จีนระบบใหม่ (HSK)《汉语教程》词汇与新HSK考试大纲词汇比较研究). วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยภาษาและการค้าต่าง ประเทศมณฑลกวางตุ้ง Guangdong University of Foreign Studies (广东外语外贸大学 硕士学位论文.
Stephen Krashen D. (1987). Principle and Practice in Second Language Acquistion. New York: Prentice Hall.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 ฝ่ายผลิตสื่อสิ่งพิมพ์และตำราวิชาการ กองส่งเสริมวิชาการและงานวิจัย สถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ กระทรวงวัฒนธรรม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สบศ.
