กระบวนการยุติธรรมกับการระงับข้อพิพาททางเวชปฏิบัติในประเทศไทย

บทคัดย่อ

การฟ้องร้องคดีข้อพิพาททางเวชปฏิบัติทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ป่วยกับผู้ประกอบเวชปฏิบัติลดน้อยลง เกิดการรักษาพยาบาลแบบป้องกันตนเอง กล่าวคือ มีการการส่งตรวจทางพยาธิวิทยามากขึ้นละเอียดขึ้น ผลที่ตามมาคือค่าใช้จ่ายในระบบสาธารณสุขที่เพิ่มตามไปด้วย ประเทศไทยมีการนำระบบการชดเชยความเสียหายโดยไม่พิสูจน์ความผิด ซึ่งเป็นหลักการของกฎหมายต่างประเทศมาบังคับใช้ แต่ยังไม่สามารถแก้ปัญหาได้ดีเท่าที่ควร การวิจัยกระบวนการยุติธรรมกับการระงับข้อพิพาททางเวชปฏิบัติในประเทศไทย เป็นการศึกษาสาเหตุของข้อพิพาทที่อาจเกิดขึ้นได้ โดยศึกษากฎหมายไทยและต่างประเทศ ทั้งกระบวนการยุติธรรมหลัก และกระบวนการยุติธรรมทางเลือก การวิจัยครั้งนี้ใช้รูปแบบการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัยเอกสาร ผลการวิจัยพบว่า ระบบดังกล่าวถูกบัญญัติไว้ในมาตรา 41 แห่งพระราชบัญญัติหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2545 และมาตรา 63(7) แห่งพระราชบัญญัติประกันสังคม พ.ศ. 2533 อย่างไรก็ตาม การนำหลักกฎหมายไปสู่การปฏิบัติของกฎหมายทั้งสองฉบับ ยังไม่สามารถทำให้การชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นครอบคลุมประชากรทั้งประเทศ และไม่สอดคล้องกับเจตนารมณ์ที่แท้จริงได้ ผลจากการวิจัยครั้งนี้เสนอให้ผลักดันให้มีกฎหมายเฉพาะโดยตราเป็นร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข พ.ศ. ... และแก้ไขเพิ่มเติมเนื้อหาบางส่วนในของร่างพระราชบัญญัติดังกล่าว รวมทั้งแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมายที่เกี่ยวข้องอื่น ๆ ควบคู่กันไปด้วย