Farm-Stay Tourism Development: From Concept to Practical Approach
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This academic articles aims to propose the concept of farm-stay tourism development to practical approch because this tourism form is a new type of business in Thailand that provides agri-tourism services. Therefore, it is necessary to have appropriate development methods according to the context of the area based on a sustainable tourism by use a farm stay tourism as a tool for develop the quality of life and well-being of people in rural areas of Thailand. Farm-stay tourism development include SWOT analysis of farm-stay tourism in Thailand context in the aspect of strengths, weaknesses, opportunities and threats. Guidelines for the farm-stay tourism development include developing the quality of tourist attractions, products and agricultural services, connecting the dot transportation, Thai class potential, farm stay for health, quality based marketing, natural resource restoration, tourism risk management and smart growth management.and to present the process of farm-stay tourism management from best practice are related with farm-stay tourism business.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสานและคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
References
กรมการท่องเที่ยว. (2565). เกณฑ์คุณภาพที่พักแบบฟาร์มสเตย์เชิงสุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: กรมการท่องเที่ยวกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
กนกวรรณ สมศิริวรางกูล. (2565). เกษตรกรผู้ประกอบการหลากรุ่นกับพหุเกษตรกรรมในบริบทการท่องเที่ยวเชิงเกษตรแบบฟาร์มสเตย์. สังคมศาสตร์. ปีที่ 34, ฉบับที่ 1, หน้า 76-101
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน. (2565). แผนจัดการมลพิษ พ.ศ. 2566 - 2570. กรุงเทพมหานคร: ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
กันตนา ภัทรโพธิวงศ์, ภูริวัจน์ ปุณยวุฒิปรีดา และพระปลัดประพจน์ สุปภาโต. (2564). การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงรักษาสุขภาพด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นของชุมชนยายชาอำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์. ปีที่ 6, ฉบับที่ 2, หน้า 145-155
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2564). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ (พ.ศ. 2564 - 2565). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2565). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา
เฉลิมเกียรติ เฟื่องแก้ว. (2564). ระบบและการจัดการการท่องเที่ยวและการขนส่งทางอากาศ ในศตวรรษที่ 21. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช
ชัชพล ทรงสุนทรวงศ์. (2565). การจัดการทรัพยากรการท่องเที่ยวและโรงแรมอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ชลิต เฉียบพิมาย และเฉลิมเกียรติ เฟื่องแก้ว. (2559). การจัดการธุรกิจบ้านพักแบบชุมชนมีส่วนร่วมกรณีศึกษาบ้านปราสาท ตำบลธารปราสาท อำเภอโนนสูง จังหวัดนครราชสีมา. ใน งานประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 5 Tourism for All, All for Tourism บริษัท การบินไทย จำกัด (มหาชน). หน้า 199-221
ชลิต เฉียบพิมาย, เฉลิมเกียรติ เฟื่องแก้ว และสุเมษย์ หนกหลัง. (2564). กระบวนการจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนของชุมชนบ้านนํ้าเชี่ยว จังหวัดตราด. วารสารวิชาการวิทยาลัยบริหารศาสตร์. ปีที่ 4, ฉบับที่ 2, หน้า 151-165
ทิพย์กนก เวียงคำ และวงศ์ลัดดา วีระไพบูลย์. (2565). ประสบการณ์ของนักท่องเที่ยวแบบฟาร์มที่ส่งผลต่อการกลับมาเยือนซํ้าในจังหวัดเชียงใหม่ บทบาทตัวแปรส่งผ่านของความเพลิดเพลินใจและความผูกพันกับสถานที่. วารสารการบริหารนิติบุคคลและนวัตกรรมท้องถิ่น. ปีที่ 8, ฉบับที่ 9, หน้า 162-176
เทียนพรรณ ปรมัตถ์เสน. (2554). การศึกษากลยุทธ์และรูปแบบการจัดการที่พักสัมผัสวัฒนธรรมชนบท “โฮมสเตย์” ชุมชนบ้านแม่กำปอง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น. ปีที่ 4, ฉบับพิเศษ, หน้า 108-114
นภดล แสงแข, วราภรณ์ ศรบัณฑิต, นิศารัตน์ แสงแข, กัลยรัตน์ เจียมโฆสิต และรมิดา กาญจนวงศ์. (2563). รูปแบบการบริหารจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรจังหวัดจันทบุรี. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี. ปีที่ 9, ฉบับที่ 1, หน้า 122-136
บงกชมาศ เอกเอี่ยม และธรณินทร์ เสนานิมิต. (2565). การจัดการออร์แกนิคฟาร์มสเตย์เพื่อรองรับตลาดนักท่องเที่ยว เฉพาะกลุ่มสนใจในบ้านปางเติม อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิชาการ วิทยาลัยบริหารศาสตร์. ปีที่ 5, ฉบับที่ 1, หน้า 44-63
เบญจมาศ อยู่ประเสริฐ, บำเพ็ญ เขียวหวาน และสุรีย์ เข็มทอง. (2555). การขับเคลื่อนการท่องเที่ยวในชุมชนด้วยการจัดการท่องเที่ยวด้วยไมตรีจิต. วารสารการจัดการสมัยใหม่. ปีที่ 10, ฉบับที่ 1, หน้า 39-51
ปริวรรต สมนึก. (2555). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านภูกับการอนุรักษ์วัฒนธรรม. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี. ปีที่ 8, ฉบับที่ 1, หน้า 1-36
ปิยพงศ์ เขตปิยรัตน์. (2564). ประสบการณ์การท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยในการมาท่องเที่ยวฟาร์มสเตย์ในจังหวัดนครราชสีมา. วารสารการบริหารการปกครองและนวัตกรรมท้องถิ่น. ปีที่ 5, ฉบับที่ 2, หน้า 61-74
ปทุมมา อินทร์อ่อน และพัลลพ หามะลิ. (2566). ปัจจัยที่มีต่อแรงจูงใจในการเลือกใช้บริการออแกนิกส์ฟาร์มสเตย์จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารการบริหารจัดการและนวัตกรรมท้องถิ่น. ปีที่ 5, ฉบับที่ 3, หน้า 16-21
พรนภา เตียสุธิกุล และนภาพร สิงห์นวล. (2565). การบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงเกษตรชุมชน จังหวัดสระแก้ว. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์. ปีที่ 11, ฉบับที่ 4, หน้า 152-165
พัทธ์ยมล สื่อสวัสดิ์วณิชย์. (2558). ต้นแบบการบริหารจัดการธุรกิจการท่องเที่ยวเชิงเกษตรอย่างมีประสิทธิภาพในภาคตะวันออกของประเทศไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร ฉบับภาษาไทย. ปีที่ 35, ฉบับที่ 1, หน้า 103-124
พิมพ์พร พิมพ์สุวรรณ, ชาสินี สำราญอินทร์, ธาริดา สกุลรัตน์, ราชันย์ ปรึกษา และเบญจพร เชื้อผึ้ง. (2561). การจัดการที่พักแรมในแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ชุมชนสามเรือน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยเพื่อการพัฒนาเชิงพื้นที่. ปีที่ 10, ฉบับที่ 1, หน้า 33-43
พีรพนธ์ รัตนคม. (2562). ความพร้อมและกลยุทธ์เพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวแบบฟาร์มสเตย์ในพื้นที่ อำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต (สาขาวิชานโยบายและการบริหารสาธารณะ บัณฑิตวิทยาลัย) มหาวิทยาลัยแม่โจ้
เมทินี ทะนงกิจ, ฐาศุกร์ จันประเสริฐ, และศยามล เอกะกุลานันต์. (2561). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษาวิสาหกิจชุมชนท่องเที่ยวบ้านน้ำเชี่ยว. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ. ปีที่ 14, ฉบับที่ 1, หน้า 1-33
ปทุมพร แก้วคำ, นำขวัญ วงศ์ประทุม, อุทุมพร การเก็บ, ศิรินพรรณ ชุ่มอินทจักร, มุกตา นัยวัฒน์ และบวรพจน์ หิรัญยรัศมีกุล. (2561). การจัดการท่องเที่ยวโดยชุมชนบ้านฮ่องแฮ่. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, ปีที่ 12, ฉบับที่ 3, หน้า 133-149
วรวุฒิ ภักดีบุรุษ. (2563). ปัญหาและศักยภาพของการจัดการท่องเที่ยวเชิงเกษตรโดยชุมชนของบ้านดอนซาก ตำบลห้วยงู อำเภอหันคา จังหวัดชัยนาท. วารสารพัฒนศาสตร์. ปีที่ 3, ฉบับที่ 1, หน้า 40-67
ศิรินภา ขาวผ่องอำไพ. (2558). วิธีปฏิบัติที่ดีและความเชื่อมโยงกับชุมชนในการจัดการท่องเที่ยวแบบฟาร์มสเตย์ กรณีศึกษา: สินมานะฟาร์มสเตย์ อำเภอกาญจนดิษฐ์ จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารวิทยบริการ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. ปีที่ 26, ฉบับที่ 2, หน้า 12-19
อัจฉรา ศรีลาชัย และภูเกริก บัวสอน. (2561). แนวทางการจัดการรูปแบบการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาชุมชนบ้านโคกเมือง ตำบลจระเข้มาก อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมป์. ปีที่ 12, ฉบับที่ 1, หน้า 218-229
อภิชัย ศรีเมือง. (2555). SWOT เทคนิควิเคราะห์ธุรกิจอย่างเฉียบคม (สไตล์ผู้บริหารมืออาชีพ). กรุงเทพฯ: ธิงค์บียอนด์ บุ๊คส์
เอกชัย บุญยาทิษฐาน. (2553). คู่มือวิเคราะห์ SWOT อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: ส.เอเซียเพรส (1989).
Buhalis, D. (2000). Marketing the Competitive Destination of the Future - Growth Strategies for Accommodation Establishments in Alpine Regions. Tourism Management. Vol. 21, Issue 1, pp. 97-116. DOI: DOI:10.1016/S0261-5177(99)00095-3
Thompson, A. A., Strickland, A. J., and Gamble, J. E. (2007). Crafting and Executing Strategy-Concepts and Cases. USA: McGraw-Hill/Irwin
The U.S. Environmental Protection Agency. (2022). Smart Growth. Access (1 April 2023). Available (https://www.epa.gov/smartgrowth/about-smart-growth)