Effects of Perception and Attitude of Entrepreneurs to Green Tourism: Ban Prasat Homestay

Main Article Content

วิมล วิวัฒน์เจริญ

Abstract

The research was aimed to study perception and attitude of accommodation entrepreneurs towards green tourism: Ban Prasart Homestay. Green tourism under 7 greens concept. The sample used in the study included homestay entrepreneurs. The tools of data collection were a questionnaire and an interview. The structured questionnaire that had passed the test of validity and reliability quality confirmed by Cronbach’ alpha values of above 0.802. The structured questionnaire that had passed the test of understanding by KR20 values 0.62. The statistics used for analyzing data included descriptive statistics and chi-square test.


            It was found that the most of homestay entrepreneurs have perception about green tourism in the medium level. The samples have positive attitude of homestay entrepreneurs toward green tourism with = 4.16. There was no statically significant relationship between sex, age, education, marital status, income, and time of operation and attitude of homestay entrepreneurs toward green tourism. The strengths of homestay entrepreneurs were green tourism policy, cultural resources, traditions, the way of life of community, the role of community’s leaders, participation of people in community, Homestay Standard Thailand, awards from abroad and Ban Prasart Green Tourism Activity. The weaknesses were English communication, Public Relations. The opportunities were the policy of The National Tourism Policy Committee and the trend of Green tourism. The threats were the decreasing of homestay entrepreneur’s numbers, the increasing of new homestay’s numbers by OTOP Nawatwithi Project, the insufficiency of budget for public utility development and low season period. 


Keywords : Perception, Attitude, Entrepreneur, Green Tourism

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)
Author Biography

วิมล วิวัฒน์เจริญ, คณะวิทยาศาสตร์และศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน นครราชสีมา

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ หัวหน้าสาขาสังคมศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์และศิลปศาสตร์

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน

1. การศึกษาประโยชน์และการนำไปใช้จากผลการเรียนรู้ของนักศึกษา ต่อวิชาศึกษาทั่วไป กลุ่มวิชาสังคมศาสตร์

2. การศึกษาคุณธรรมและจริยธรรมของนักศึกษาที่ลงทะเบียนเรียนวิชากลุ่มสังคมศาสตร์

References

นิคมศม อักษรประดิษฐ์. (2558). การศึกษากระบวนการบริหารจัดการการท่องเที่ยวแบบ คาร์บอนต่ำ (Low Carbon Tourism) กรณีศึกษาพื้นที่เกาะหมาก จังหวัดตราด. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
พัชรศร กนิษฐะสุนทร. (2559). การศึกษาอุปสงค์การท่องเที่ยวแบบ Green Tourism ของผู้อาศัย
ในเขต กทม. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์).
พิมพาภรณ์ สุวัตถิกุล. (2547). การสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม : ปัจจัยเพื่อการพัฒนาและส่งเสริม
การท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
ภัทร์ธนกัลย์ เตี่ยไพบูลย์. (2557). การศึกษาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศโดยชุมชน บ้านหัว
นอนวัด ตำบลแม่ทอม อำเภอบางกล่ำ จังหวัดสงขลา. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต,
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์).
ปุระชัย เปี่ยมสมบูรณ์. (2548). การวิจัยประเมินผล : หลักการและกระบวน. กรุงเทพฯ: ที พี
เอ็นเพรส.
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (2561). การท่องเที่ยวกับ
ภาวะโลกร้อน. สืบค้นเมื่อ 31 มีนาคม 2561, จาก http://www.dasta.or.th/th. component/
k2.item.671-671