Development of Literature Circles and Higher Order Question for Analytical Thinking Ability of Higher Education Level Students
Main Article Content
Abstract
ABSTRACT
This research aimed to1) develop the model of literature circle learning with high level questions to
improve the analytical thinking ability of the students, and 2) compare the analytical thinking ability of the
students of Suratthani Rajabhat University before and after learning literature circles with the use of high-level questions. The sample group in this research was the sample group in objective; four groups of 130 students in the Thai major, Faculty of Education at Suratthani Rajabhat University in academic year 2016 selected by purposive sampling. The study took three periods each week for 10 weeks, equal to 30 periods per subject, in the experimental groups. The tool used to collect the data was the analytical thinking ability test while the tool used in the experiment was a literature circle teaching plan with high-level questions. Then, the data were analyzed by means (), standard deviation (S.D.), and t-test.
The research revealed the findings as follows:
1. The model of literature circles and higher order question for analytical thinking ability. There are 5
steps: 1) Explore the original knowledge and divide into groups, 2) research and question, 3) Consider the
answer, 4) Reflect, and 5) Presentation of data analysis results. Their purpose is to develop analytical thinking
ability.
2. Students learned through the literature circles with the use of high-level questions had the ability to
analyze after learning at a higher level than before learning at the .05 level of significance. They also had the
ability of analytical thinking after learning in three aspects; the importance, the relationship, and the principles.
This ability after learning was higher than before learning at the significance level of .05.
Article Details
References
ฆนัท ธาตุทอง. (2554). สอนคิด: การจัดการเรียนรู้เพื่อพัฒนาการคิด. นครปฐม: เพชรเกษมการพิมพ์.
ปิยะพงค์ โชติพันธุ์. (2556). การสอนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดขั้นสูง. จุลสาร PBL วลัยลักษณ์
มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์. 6(1),น. 8-9.
พันธ์ศักดิ์ พลสารัมย์. (2546). การปฏิรูปการเรียนการสอนระดับอุดมศึกษา: การพัฒนากระบวนการ
เรียนรู้ในระดับปริญญาตรี. วารสารเซนต์จอห์น มหาวิทยาลัยเซนต์จอห์น. 6(6), น.1-15.
วรรษชล พิเชียรวิไล. (2561). ผลการจัดการเรียนการสอนตามแนวคิดคอนสตัคติวิสต์
ต่อความสามารถในการคิดวิเคราะห์ของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์. วารสารวิทยาศาสตร์
และเทคโนโลยี มหาวิทยาลัยสุรนารี. 12(1), น.37-47.
ศรเนตร อารีโสภณพิเชฐ. (2557). กลยุทธ์การเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดวิเคราะห์ : แผนที่
มโนทัศน์. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. 42(3)น 194-210.
สำนักทดสอบทางการศึกษา. (2557 ). สรุปผลการประเมินคุณภาพภายนอกรอบสาม(พ.ศ. 2554 -
2558) ของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน ปี พ.ศ. 2554.
สืบค้นเมื่อ 1 สิงหาคม 2560 จาก https://www.docdroid.net/z4YkGdn/1-3-web.pdf
สุวิทย์ มูลคำ. (2556). กลยุทธ์การสอนคิดวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์
อดิศา เบญจรัตนานนท์. (2560). การจัดการเรียนการสอนภาษาอังกฤษพื้นฐาน
มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี: เสียงสะท้อนจากผู้เรียนและผู้สอน.
วารสารวิชาการคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 18 (2),น. 293-315.
อาร์ม โพธิ์พัฒน์. (2550). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ทางวิทยาศาสตร์และความสามารถในการคิด
วิเคราะห์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการสอนโดยใช้ชุดกิจกรรมการเขียน
แผนผังมโนคติ. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ).
Bloom et al. (1976). Taxonomy of Education Objectives. Handbook I Cognitive Domain.
New York : Divid Mclay Company.
Daniels, H. (1994). Literature Circles: Voice and Choice in the Student-Centered
Classroom. York, Maine: Stenhouse Publishers.