การใช้อัตลักษณ์ในการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา ตำบลลำพญา อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1)พฤติกรรมการเปิดรับข่าวสารการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา และพฤติกรรมการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญาอำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม 2) ระดับแรงจูงใจที่สืบเนื่องจากอัตลักษณ์ของตลาดน้ำวัดลำพญา และ 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับระดับแรงจูงใจที่สืบเนื่องจากอัตลักษณ์ของตลาดน้ำวัดลำพญากลุ่มตัวอย่าง คือ นักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา จำนวน 400 คนซึ่งได้จากการเลือกแบบตามสะดวก ในช่วงระหว่างเดือนมกราคม-กุมภาพันธ์ 2563เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า นักท่องเที่ยวส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 31-40 ปี การศึกษาระดับปริญญาตรี อาชีพ พนักงานบริษัทเอกชน รายได้ 10,001-20,000 บาท เปิดรับข่าวสารการท่องเที่ยวแบบปากต่อปากจากเพื่อนหรือคนใกล้ชิดมากที่สุด เนื้อหาข่าวสารเป็นเรื่องอาหาร ความสวยงามทางธรรมชาติ และของฝากหรือของที่ระลึก โดยส่วนใหญ่เดินทางมาท่องเที่ยวที่ตลาดน้ำวัดลำพญาปีละ 2-3 ครั้ง พร้อมกับครอบครัวหรือญาติพี่น้อง โดยรถยนต์ส่วนตัว ในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ ใช้ระยะเวลาโดยเฉลี่ย 1-3 ชั่วโมง ค่าใช้จ่ายต่อครั้ง 500-1,000 บาท วัตถุประสงค์หลักส่วนใหญ่มาเพื่อรับประทานอาหาร พักผ่อน และจับจ่ายใช้สอยระดับแรงจูงใจที่สืบเนื่องจากอัตลักษณ์ของตลาดน้ำวัดลำพญาโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคลกับระดับแรงจูงใจ พบว่า นักท่องเที่ยวที่มีเพศ ระดับการศึกษา อาชีพและรายได้ต่างกันมีระดับแรงจูงใจที่สืบเนื่องจากอัตลักษณ์ของตลาดน้ำวัดลำพญา แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ .05
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ณรงค์ โพธิ์พฤกษานันท์. (2561). การมีส่วนร่วมของชุมชนตลาดน้ำลำพญาจังหวัดนครปฐมในการจัดการการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.
ณิชาภัทร สุวัฒนานนท์. (2562). การท่องเที่ยวกับบทบาทขับเคลื่อนเศรษฐกิจไทย ฮีโร่จำเป็นหรือฮีโร่ตัวจริง?, สืบค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2562, จาก https://www.mots.go.th/old/ewt_dl_link.php?nid=12032
ตลาดน้ำลำพญา ตลาดต้องชม. (2561). สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2562, จากhttp://gis.dit.go.th/gis56/market/ThongChomDetail.aspx?id=14613
นิภา บัวงาม, รัตนากร จุฑามณี, สุดาพร ดอนม่วง, สุธิดา บุญมาก และสุบงกช ครุฑทะยาน. (2546). การศึกษาการจัดการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา อ.บางเลน จ.นครปฐม. (รายงานผลการวิจัย). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
บุษกร นุ่มพญา. (2554). ความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวต่อการจัดการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา จังหวัดนครปฐม (การศึกษาอิสระมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์).
ประวัติตลาดน้ำลำพญา. (2562). สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2562, จากhttp://www.lumphaya.com/index.php?lay=show&ac=article&Id=539209460
ประสาร คชาทอง. (2556). ความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวตลาดน้ำวัดลำพญา อำเภอบางเลน จังหวัดนครปฐม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี).
ปาจรีย์ ผลประเสริฐ. (2551). แนวทางการพัฒนาและส่งเสริมการท่องเที่ยวเพื่อสะท้อนอัตลักษณ์จังหวัดกำแพงเพชร. (รายงานผลการวิจัย). กำแพงเพชร: มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร.
วิคิเนีย มายอร์. (2555). การศึกษาแรงจูงใจการท่องเที่ยวและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวบ่อน้ำร้อนรักษะวารินและบ่อน้ำร้อนพรรั้ง จังหวัดระนอง (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์).
วิไลวรรณ ทวิชศรี. (2560). อัตลักษณ์ชุมชน: แนวคิดและการจัดการเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน โดยหลักพุทธสันติวิธีของเทศบาลตำบลเชียงคาน จังหวัดเลย. วารสารศิลปการจัดการ, 1(2), น. 63-74.
อัศว์ศิริ ลาปีอี. (2562). การพัฒนายุทธศาสตร์การจัดการท่องเที่ยวเชิงนโยบายขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นพื้นที่ลุ่มน้ำทะเลสาบสงขลา. วารสารราชพฤกษ์, 11(1), น. 11-18.