A Study of Learning Outcome by Connectivism Learning Theory on Presenting Data Program Subject for Grade 12 Students

Main Article Content

Witthaya Namnok
Sirirat Nakin

Abstract

This study aimed to study the students’ learning outcome using Connectivism Theory.  The purposes of this study were to: 1) Observe work process skills; 2) Assess the quality of the work; and 3) Compare creative thinking before and after using learning management. Sample  were 23 students from grade 12/6 in Khamsakaesaeng School, Secondary Education Service Area Office 31 in the second semester of 2017 academic year by cluster random sampling. The research instruments consisted of lesson plan, tool for reflection, the observing work process skills form, the assess work quality form, and a creative test.  Data were analyzed by mean, percentage, standard deviation, and t-test. The results of the study were found that: 1) Work process skills of grade 12 students using learning management by Connectivism Theory was at a very good level; 2) The quality of work on applied presentation program unit and creative thinking of students using learning management  was at a very good level; and 3) The students’ creative thinking after using learning management was higher significantly than those before at the .05 level.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

ประทีป แสงบุญส่อง. (2553). การเปรียบเทียบความรู้และทักษะกระบวนการทำงาน เรื่อง การขยายพันธุ์พืช ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 ระหว่างกลุ่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบทักษะกระบวนการ 9 ขั้น กับกลุ่มที่ได้รับการจัดการเรียนรู้แบบกระบวนการกลุ่ม (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา).

ประพันธ์ศิริ สุเสารัจ. (2556). การพัฒนาการคิด. กรุงเทพฯ: 9119 เทคนิคพริ้นติ้ง.

ปิยะมาศ พยัคฆเดช. (2560). การศึกษาผลการเรียนรู้ หน่วยการเรียนรู้ โลกาภิวัตน์ และความคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบซิปปา ร่วมกับแนวคิดการจัดการเรียนรู้แบบ Connectivism (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา).

พิสุทธิณี ศรีเมือง. (2558). การพัฒนาบทเรียนคอมพิวเตอร์ช่วยสอนผ่านเว็บ โดยใช้การจัดการเรียนแบบปัญหาเป็นฐาน เรื่อง การสร้างเว็บเพจ ด้วยโปรแกรม Adobe Dreamweaver CS6 (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ).

เรวดี รัตนวิจิตร. (2555). การพัฒนาความคิดสร้างสรรค์รายวิชาคอมพิวเตอร์ กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยี โดยใช้การจัดการเรียนรูปแบบโครงงานเป็นฐานสําหรับ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏรําไพพรรณี).

วิริยะ ฤาชัยพาณิชย์. (2558). การสอนแบบสร้างสรรค์เป็นฐาน Creativity-Based Learning (CBL). วารสารนวัตกรรมการเรียนรู้มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์, 1(2), น. 23-37.

สํานักคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2554). การศึกษาสู่อาเซียน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579.กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตร (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

Siemens, G. (2005). Connectivism: A learning theory for the digital age. International Journal of Instructional Technology & Distance Learning, 2(1), pp. 3-10.

Torrance, E. P. (1965). Rewarding creative behavior. Englewood Cliffs, NJ: Prentice Hall.