Development of a Curriculum to Enhance Growth Mindset for Junior High School Students
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aims: 1) to study the mindset growth of junior high school students. 2) Develop a curriculum to enhance the growth mindset. 3) to study the effect of using the curriculum. And 4) to assess and improve the curriculum. Five junior high school students who have the participated in the activity with an attached mindset. This research was conducted in 4 steps: 1) study the mindset growth of students by using the mindset growth test. 2) Development curriculum. 3) Curriculum outcome studies and 4) Evaluation and Improvement the curriculum. The method used to collect data was: Conceptual measurement form, observation form, data analysis using percentage, mean, standard deviation statistics and Wilcoxon Signed Ranks Test.
The findings of research were as follows: 1) Secondary school students had mixed concepts. 2) The Curriculum is appropriate to a large extent.3) Students who participating with the post- growth mindset curriculum has higher than the pre-growth mindset curriculum, achievement at a significant level of .05. and 4) The curriculum could be appropriate, consistent and could be able to enhance growth mindset. And the student’s satisfaction towards the learning curriculum was very satisfied at the high level.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
เนตรนิยมาศ วรรณพยันต์. (2560). วิถีครูกับการพัฒนากรอบความคิดศิษย์. วารสารหาดใหญ่วิชาการ, 15(2), น. 185-195.
บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สุริวิทยาสาส์น.
พวงชมพู โจนส์. (2559). การสร้างกระบวนการทางความคิด (Mindset) สำหรับบุคลากรในสถาบันการศึกษาระดับอุดมศึกษา. วารสารธุรกิจปริทัศน์, 8(1), น. 1-9.
พิสณุ ฟองศรี. (2553). เทคนิควิธีการประเมินโครงการ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการพิมพ์.
มุทิตา อดทน. (2561). ผลของโปรแกรมการพัฒนากรอบความคิดเติบโตในนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยบูรพา).
วิจารณ์ พานิช. (2559). เลี้ยงลูกยิ่งใหญ่. กรุงเทพฯ: เอส.อาร์.พริ้นติ้ง แมสโปรดักส์.
สุดหทัย รุจิรัตน์. (2558). รูปแบบการเสริมพลังเพื่อพัฒนาสมรรถนะการจัดการเรียนรู้ของครูที่ส่งเสริมการเรียนรู้อย่างมีความสุขของนักเรียนระดับประถมศึกษา (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ:กระทรวงศึกษาธิการ.
Dweck. C. S. (2016). Brainology for Home. Mindset Works, Inc. Walnut, Ca. p. 28.
Dweck. C. S. (2017). Mindset Changing the way you thing to fulfil your potential. London; Hachette Uk.
Farrington, C. A., Roderick, M., Allensworth, E., Nagaoka, J., Seneca Keyes, T., Johnson, D. W., et al. (2012). Teaching adolescents to become learners: The role of noncognitive factors in shaping school performance: A critical literature review. Chicago: University of Chicago.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), pp. 607-610.
Lee, T. H. (2009). A structural model to examine how destination image, attitude, and motivation affect the future behavior of tourists. Leisure Sciences, 31(3), pp. 215-236.
Taba, H. (1962). Curriculum Development: Theory and Practice. New York: Harcourt. Brace and World.