การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์ตามแนวทักษะการคิดเพื่อชีวิตที่สำเร็จ เพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดเชิงเหตุผลสำหรับเด็กปฐมวัย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์ตามแนวทักษะการคิดเพื่อชีวิตที่สำเร็จเพื่อส่งเสริมความสามารถในการคิดเชิงเหตุผลสำหรับเด็กปฐมวัย โดยใช้กระบวนการวิจัยและพัฒนา 4 ขั้นตอน ได้แก่ 1) ศึกษาแนวทางการจัดประสบการณ์ 2) สร้างและหาคุณภาพของรูปแบบการจัดประสบการณ์ และทดลองนำร่อง 3) ทดลองใช้รูปแบบการจัดประสบการณ์กับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 25 คน ซึ่งได้มาจากการสุ่มอย่างง่าย โดยมีหน่วยการสุ่มเป็นห้องเรียน และ 4) ศึกษาความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยรูปแบบการจัดประสบการณ์
ผลการวิจัยพบว่า 1) แนวทางการจัดประสบการณ์ จุดเน้นสำคัญ คือ ความรู้ความเข้าใจของผู้สอนเกี่ยวกับทักษะการคิดเพื่อชีวิตที่สำเร็จเพื่อจัดประสบการณ์ที่ส่งเสริมให้เด็กเกิดการคิดเชิงเหตุผล 2) ผลการตรวจสอบคุณภาพรูปแบบการจัดประสบการณ์ โดยภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด ค่าดัชนีประสิทธิผล (E.I.) ของรูปแบบการจัดประสบการณ์ ร้อยละ 60.34 3) รูปแบบการจัดประสบการณ์สามารถส่งเสริมการคิดเชิงเหตุผลครบทุกด้าน โดยค่าเฉลี่ยก่อนจัดประสบการณ์ (= 8.80) อยู่ในระดับความสามารถปานกลาง หลังการจัดประสบการณ์ (
= 12.80) อยู่ในระดับความสามารถสูง และเด็กปฐมวัยที่ใช้รูปแบบหลังเรียนมีความสามารถในการคิดเชิงเหตุผลสูงกว่าก่อนเรียนอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และ 4) เด็กปฐมวัยมีความพึงพอใจต่อการเรียนด้วยรูปแบบการจัดประสบการณ์อยู่ในระดับมาก
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). หลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กันตวรรณ มีสมสาร. (2560). การจัดประสบการณ์เพื่อพัฒนาเด็กปฐมวัยด้านการคิด ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการจัดการศึกษาและหลักสูตรสำหรับเด็กปฐมวัย หน่วยที่ 12. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชนิพรรณ จาติเสถียร, กันตวรรณ มีสมสาร และอภิรดี ไชยกาล. (2560). วิกฤตปฐมวัยและแนวทาง แก้ไข. กรุงเทพฯ: พลัสเพรส.
ดุษฎี อุปการ และอรปรียา ญาณะชัย. (2561). การเสริมสร้างพัฒนาการการเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยควรเลือกใช้หลักการใด: “การเรียนรู้โดยใช้สมองเป็นฐาน” หรือ “การคิดเชิงบริหาร”. E-Journal, Silpakorn University ฉบับภาษาไทย สาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ, 11(1), น. 1635-1651.
ทิพย์ศิริ กาญจน. (2550). คู่มือการใช้แบบวัดความสามารถทางสมอง. กรุงเทพฯ: โรงเรียนอนุบาลจุฬาสิริ.
นิพัทธา หรรนภา. (2565). สภาพแวดล้อมและกิจกรรมการเรียนรู้สำหรับเด็กปฐมวัย. วารสารคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 7(2), น. 57-72.
นิฤมล สุวรรณศรี. (2556). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบ 4M เพื่อส่งเสริมทักษะการคิดเชิงเหตุผลสำหรับเด็กปฐมวัย (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร).
ประเสริฐ ผลผลิตการพิมพ์. (2562). เลี้ยงลูกอย่างไรให้ได้ EF (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: อมรินทร์ พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
พัชรี พลโยธิน. (2548). รูปแบบการจัดประสบการณ์เพื่อพัฒนาเด็กปฐมวัย ใน ประมวลสาระชุดวิชาการจัดประสบการณ์สำหรับเด็กปฐมวัย หน่วยที่ 4. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วันวิสา ม่วงทอง, วารีรัตน์ แก้วอุไร, อังคณา อ่อนธานี และจักรกฤษณ์ จันทะคุณ. (2563). ทักษะการคิดเพื่อชีวิตที่สำเร็จเพื่อส่งเสริมการคิดเชิงเหตุผลของเด็กปฐมวัย :สิ่งที่ไม่ควรมองข้ามสำหรับครู. วารสารราชพฤกษ์, 18(1), น. 20-28.
สุภาวดี หาญเมธี. (2558). EF ภูมิคุ้มกันชีวิตและป้องกันยาเสพติด: คู่มือสำหรับครูอนุบาล. กรุงเทพฯ: รักลูกบุ๊คส์.
สุภาวดี หาญเมธี. (2559). พัฒนาทักษะสมอง EF ด้วยการอ่าน. กรุงเทพฯ: รักลูกบุ๊คส์.
อรุณี หรดาล. (2563). สอนอย่างไรให้เด็กปฐมวัยคิดเป็น. วารสารวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์, 10(2), น. 211-228.
Center on the Developing Child. (2011a). Building the Brain’s “Air Traffic Control” System: How Early Ezperiences Shape the Development of Executive Function. Working Paper 11. Retrieved May 1, 2019, from http://www. developingchild. harvard.edu
Center on the Developing Child. (2011b). InBrief: Executive Function: Skill for Life and Learning. Retrieved May 1, 2019, from http://www.developingchild.harvard.edu
Cooper-Kahn, J., and Foster, M. (2013). Boosting executive skills in the classroom: A practical guide for educators. San Francisco: Jossey-Bass.
