การวิจัยและพัฒนาโปรแกรมการส่งเสริมความสามารถในการคิดแก้ปัญหา สำหรับเด็กอายุ 5 ปี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยและพัฒนา มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาโปรแกรมฯ และ 2) ศึกษาผลการใช้โปรแกรมฯ กลุ่มตัวอย่าง นักเรียนชั้นอนุบาลปีที่ 3 โรงเรียนบ้านเปลือย (คุรุสรรค์วิทยา) จังหวัดร้อยเอ็ด ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 จำนวน 13 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบประเมินความสามารถในการคิดแก้ปัญหา แบบวัดความสามารถในการคิดแก้ปัญหา และแบบประเมินโปรแกรมฯ สถิติที่ใช้คือ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า โปรแกรมที่พัฒนาขึ้น มี 6 องค์ประกอบ และกระบวนการจัดกิจกรรม มี 5 ขั้น คุณภาพของโปรแกรมฯ ความเหมาะสม อยู่ในระดับมาก ความเป็นไปได้ อยู่ในระดับมากที่สุด สำหรับผลการใช้โปรแกรม พบว่าความสามารถในการแก้ปัญหาของกลุ่มตัวอย่าง อยู่ในระดับดีมาก และผลการประเมินโปรแกรมโดยผู้ใช้โปรแกรมมีความถูกต้อง ความเป็นประโยชน์ อยู่ในระดับมากที่สุด
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กรกนก พวงสมบัติ. (2561). การพัฒนาโปรแกรมทดสอบและประเมินวินิจฉัยการแก้โจทย์ปัญหา เรื่อง การประยุกต์สมการเชิงเส้นตัวแปรเดียว (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด).
กานสุดา มาฆะศิรานนท์. (2556). สุดยอดทักษะการคิด. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ณัฐณิชา นันตา. (2564). ความสามารถในการคิดแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรม ตามรูปแบบการคิดแก้ปัญหาอนาคต (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
ธนาธิป พรกุล. (2557). การสอนกระบวนการคิด. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยสาส์น.
ประทุมทิพย์ บุญยวง. (2557). การพัฒนาความสามารถในการคิดแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัย โดยการจัดประสบการณ์แบบโครงการการเกษตรแบบเพาะปลูกพืช (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย).
ปิยะธิดา ปัญญา. (2565). สถิติสำหรับวิจัย. มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
พิเชษฐพงษ์ โคตรทอง. (2560). การวิจัยและพัฒนาโปรแกรมการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุตามหลักธรรมชาตินิยม (วิทยานิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม).
ไพศาล วรคำ. (2564). การวิจัยทางการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 13). มหาสารคาม: ตักสิลาการพิมพ์.
สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2561). คู่มือหลักสูตรการศึกษาปฐมวัย พุทธศักราช 2560 (สำหรับเด็ก อายุ 3-6 ปี). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
อรัญ ซุยกระเดื่อง. (2559). สถิติสำหรับการวิจัย. มหาสารคาม: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.
อุเทน ปัญโญ. (2553). เอกสารประกอบการเรียนการสอนรายวิชาสถิติและการวิจัยทางโภชนศาสตร์ศึกษา. เชียงใหม่: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
Barr, M. J. & Keating, L. A. (1990). Introduction: Elements of program development. In M. J. Barr, L. A. Kearing, & Associates, Developing effective student services programs: Systematic approaches for practitioners (pp. 1-14). San Francisco, CA: Jossey-Bass.
Boone, E. J. (2002). Developing programs in education. Illinois: Wavel and Press.
Bransford, J. D. & Stein, B. S. (1993). The IDEAL Problem Solver: A Guide for Improving Thinking, Learning, and Creativity. New York, NY: W. H. Freeman.
Eberle, B. & Stanish, B. (2021). CPS for Kids: A Resource book for teaching creative problem-solving to children. New York: Routledge.
Marshall. S. P. (1995). Schemas in Problem Solving. New York: Cambridge University Press.
Mayer, R. E. (1992). Thing, Problem Solving. Cognitions. (2nd ed.). New York: W.H. Freeman and Compang.
Wallas, G. (1972). The art of thought. London: Watts.
