การพัฒนาหลักสูตรนวัตกรรมโรงแรมคาร์บอนต่ำ สำหรับผู้ประกอบการชาวไทยในอำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี

Main Article Content

รัญชิดา ดาวเรือง
ณัฐวุฒิ วิทา
รัฐทิตยา หิรัณยหาด
ธวัชชัย ประหยัดวงศ์
ธฤตาภา ปานบ้านเกร็ด
ศิริพร ห้วยแก้ว

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการอย่างมีส่วนร่วม โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความต้องการ และการพัฒนาหลักสูตรการเรียนรู้ด้วยตนเองด้านนวัตกรรมโรงแรมคาร์บอนต่ำสำหรับผู้ประกอบการชาวไทย ในอำเภอไทรโยค จังหวัดกาญจนบุรี กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วย ผู้ประกอบการโรงแรมชาวไทยในอำเภอไทรโยค จำนวน 20 คน ผู้เชี่ยวชาญในการออกแบบหลักสูตร 15 คน และผู้เชี่ยวชาญในการวิพากษ์หลักสูตร 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แนวทางการสัมภาษณ์ เพื่อพัฒนาหลักสูตรและวิพากษ์หลักสูตร วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติพรรณนาและการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า ผู้ประกอบการมีความต้องการพัฒนาหลักสูตรในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย 4.09) โดยเฉพาะด้านเนื้อหาที่ต้องการบรรจุในหลักสูตร (ค่าเฉลี่ย 4.27) ผลการวิพากษ์หลักสูตร โดยผู้เชี่ยวชาญ ทำให้ได้หลักสูตรที่ประกอบด้วย 3 โมดูล ได้แก่ แนวคิดคาร์บอนต่ำ และการใช้วัสดุธรรมชาติในท้องถิ่น การสร้างสรรค์นวัตกรรมบริหารจัดการธุรกิจเพื่อลดคาร์บอน และการเพิ่มขีดความสามารถทางการแข่งขัน โดยแต่ละโมดูลมีระยะเวลาเรียนไม่น้อยกว่า 1 ชั่วโมง

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Articles)

เอกสารอ้างอิง

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2568). สถานการณ์การท่องเที่ยวภายในประเทศปี 2568 (เดือนมกราคม 2568). กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กิรฐากร บุญรอด, สุณิสา ผลโชติ, และรุษยา คำนวณ. (2565). แนวทางในการบริหารจัดการธุรกิจโรงแรมในช่วงวิกฤต โควิด-19. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 15(1), น. 139-148.

กุณฑลี รื่นรม. (2559). Marketing research (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ฉัตรชัย ตวงรัตนพันธ์. (2565). จาก VUCA world สู่ BANI world. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2565, จาก https://www.bangkokbiznews.com/blogs/business/business/1033959

เทศบาลตำบลไทรโยค. (2567). แผนพัฒนาท้องถิ่น (พ.ศ. 2566-2570) ฉบับทบทวน ฉบับที่ 2 ครั้งที่ 1/2567. กาญจนบุรี: ผู้แต่ง.

ธนาคารกรุงเทพ. (2565). แม้ราคาสูงขึ้นก็ยอม! เจาะลึกพฤติกรรม ‘ผู้บริโภค’ พร้อมจ่ายเพื่อสินค้ารักษ์โลก SME ปรับตัวอย่างไรไม่ตกเทรนด์. สืบค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2566, จาก https://www.bangkokbanksme.com/en/expensive-and-willing-to-pay-for-environmentally-friendly-products

รัญชิดา ดาวเรือง และวัชรพจน์ ทรัพย์สงวนบุญ. (2565). การศึกษาภาวะผู้นำสำหรับผู้ประกอบการและการสร้างสรรค์นวัตกรรม ที่ส่งผลต่อความได้เปรียบทางการแข่งขันของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม จังหวัดกาญจนบุรี. วารสารบริหารธุรกิจนิด้า, 30(1), น. 105-122.

รัฐทิตยา หิรัณยหาด และกนกกานต์ แก้วนุช. (2562). ศักยภาพและปัญหาการท่องเที่ยวของจังหวัดกาญจนบุรีในฐานะเมืองชายแดน. วารสารชุมชนวิจัย, 13(3), น. 101-112.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2567). โรงแรมในไทยปล่อยก๊าซเรือนกระจก (GHG) สูง เมื่อเทียบกับหลายประเทศในเอเชีย. กรุงเทพฯ: ผู้แต่ง.

Boonrod, K., Phonchot, S., & Kamnuan, R. (2022). Guidelines for Hotel Business Management during COVID-19 Crisis. Journal of Southern Technology, 15(1), pp. 139-148.

Gao, Y., Khan, A. A., Khan, S. U., Ali , M. A., & Huai, J. (2023). Investigating the rationale for low-carbon production techniques in agriculture for climate change mitigation and fostering sustainable development via achieving low carbon targets. Environmental Science and Pollution Research, 30(15), pp. 1-19.

Jordan, T. (2021). Inner development goals: Background, method, and the IDG framework. Stockholm: Growth that Matters AB.

Likert, R. (1967). “The Method of Constructing and Attitude Scale” Reading in Attitude Theory and Measurement. New York: Wiley & Son.

Norton, J. (2024). Role of sustainable practices on hotel brand loyalty in the United States. Journal of Hospitality and Tourism, 4(2), pp. 45-53.

Ramadani, I. R., Firman, F., & Ahmad, R. (2021). Basic concepts and curriculum theory in education. SCHOULID: Indonesian Journal of School Counseling, 6(1), pp. 9-21.