ผลของโปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม โดยใช้เทคนิคการแสดงความรู้สึกผ่านศิลปะ เพื่อการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤตของผู้หญิงที่ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัวศูนย์ช่วยเหลือสังคม จังหวัดกำแพงเพชร
Article Sidebar
เผยแพร่แล้ว:
ส.ค. 17, 2020
คำสำคัญ:
การปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม เทคนิคการแสดงความรู้สึกผ่านศิลปะ การฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤต ผู้หญิง ความรุนแรงในครอบครัว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ (1) เปรียบเทียบการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤตของผู้หญิงที่ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัวก่อนและหลังการทดลอง และ (2) เปรียบเทียบการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤตของกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้หญิงที่ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว จำนวน 20 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 10 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ (1) โปรแกรมการปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่ม โดยใช้เทคนิคการแสดงความรู้สึกผ่านศิลปะ และ (2) แบบวัดการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤต มีค่าความเที่ยงทั้งฉบับเท่ากับ .88 สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ยส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบ แมน – วิทนีย์ ยู และวิลคอกซัน ผลการวิจัยปรากฏว่า (1) กลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤตหลังการทดลองสูงกว่าก่อนการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ (2) หลังการทดลองกลุ่มทดลองมีคะแนนเฉลี่ยการฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤตสูงกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
Article Details
ประเภทบทความ
บทความวิจัย (Research Articles)
เอกสารอ้างอิง
กรมกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2561). หยุดคำร้าย ทำลายครอบครัวสังคมปลอดภัยต้องช่วยกันดูแล. วารสารสตรีและครอบครัว, ปีที่ 15 (ฉบับที่ 1), 2-4
กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2558) คู่มือการจัดกิจกรรม Art Feeling สำหรับเด็กและเยาวชน กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. กลุ่มพัฒนาระบบงานจิตวิทยา สำนักพัฒนาระบบงานยุติธรรม.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2552). เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี. กรุงเทพฯ: ดีน่าดู.
ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์ (2562, มกราคม 24). คำสารภาพจากผู้เคยร้ายหวังช่วยยายจากตาขี้เมาพลาดโดนคดียกครัว. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.thairath.co.th/scoop/1473771 สืบค้นเมื่อ 6 มกราคม 2562
นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์, อรพินทร์ ชูชม, และณัฐสุดา เต้พันธ์. (2558). ผลของการปรึกษาทางจิตวิทยาแบบกลุ่มบูรณาการเน้นแนวคิดซาเทียร์ต่อพลังสุขภาพจิตของผู้ติดแอมเฟตามีนหญิงที่อยู่ในระยะฟื้นฟูสมรรถภาพ: การวิจัยแบบผสานวิธี. วารสารสวนปรุง, 31 (3). กันยายน – ธันวาคม.
ปวีณา เที่ยงพรม และฉันทนา กล่อมจิต. (2555). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวทฤษฎีการพิจารณาเหตุผลอารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 4 จังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6 (1) (มกราคม – มีนาคม). 69-77
ผกาวรรณ นันทะเสน. (2557). ผลของการให้คาปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามทฤษฎียึดบุคคลเป็นศูนย์กลางที่มีต่อความวิตกกังวลและความซึมเศร้าในผู้หญิงที่ถูกกระทาความรุนแรงในครอบครัว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2559). การเสริมสร้างความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของนักเรียนวัยรุ่นที่มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว ด้วยรูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, ปีที่ 12 (ฉบับที่ 2), 198-212
วชิรา บุตรวัยวุฒิ. (2557). Art Feeling กับการให้คำปรึกษา. สถานฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด (บ้านพิชิตใจ) กองป้องกันและบำบัดการติดยาเสพติด สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร.
เลิศปัญญา บูรณบัณฑิต. (2561). พบผลสำรวจ ’ความรุนแรงในครอบครัว’ 34.6%. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.thaihealth.or.th/Content/40742.html สืบค้นเมื่อ 27 กันยายน 2562
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดกำแพงเพชร. (2562). รายงานสถิติการกระทำความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2560-2562.
สยาภรณ์ เดชดี วัฒนะ พรหมเพชร และนพพร ตันติรังสี. (2561). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังสุขภาพจิตที่มีต่อระดับพลังสุขภาพจิตและภาวะซึมเศร้าของสตรีผู้สูญเสียสามีจากสถานการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย. 26 (2). 103-116
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2552). พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักบริหารการสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2559). ความรุนแรงในครอบครัว ความจริงกับสิ่งที่สวนทาง. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.ppt vhd36.com/news/. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2562.
สิทธินันท์ ตันจักรวรานนท์. (2562). ภาวะวิกฤตกับการดูแลสุขภาพจิต. ออนไลน์: เข้าถึงจาก http://www. somdej.or.th/index.php/9-2015-10-07-04-23-59?start=56 สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2562.
อัจฉรา สุขารมณ์. (2559). การฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤต. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร,4 (1), 209-220.
อุมามน พวงทอง. (2551). ความรุนแรงในครอบครัวกับผลกระทบทางจิตเวช. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.), หน่วยจัดการความรู้เรื่องความรุนแรงในครอบครัว คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี. ออนไลน์: เข้าถึงจาก http://www.familynetwork. or.th/node/15717 สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2562.
Corey, Gerald. (1977). Theory and Practice 0f counseling and psychotherapy. Belmont, California: Wadsworth publishing company,Inc.
Curl, K. (2008). Assessing stress reduction as a function of artistic creation and cognitive focus. Art Therapy: Journal of the American Art Therapy Association, 25 (4).
Erik H. Erikson. (1977). Erikson’s Stages of Development. Retrieved September 17, 2019, from http:// www.Learning-Theories.com.
Ivey, Atten E. (1994). Intentional Interviewing and counselling. Pacific Grove, C.A.: Brooks Cole Publishing Co.,
Deaver, S., & McAuliffe, G. (2009). Reflective visual journaling during art therapy and counseling internships: A qualitative study. Reflective Practice, 10 (5). p. 615–632. 164-169
Masrungson, P. (2016). Family Violence Management in Integrative Buddhist Perspective. Journal of MCU Peace Studies, 4 (1). 221-242.
Intaravijit, O. (2013). Women and children victims of violence in the family. Bangkok: Pokkloa Printing.
กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. (2558) คู่มือการจัดกิจกรรม Art Feeling สำหรับเด็กและเยาวชน กรมพินิจและคุ้มครองเด็กและเยาวชน. กลุ่มพัฒนาระบบงานจิตวิทยา สำนักพัฒนาระบบงานยุติธรรม.
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2552). เปลี่ยนร้ายกลายเป็นดี. กรุงเทพฯ: ดีน่าดู.
ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์ (2562, มกราคม 24). คำสารภาพจากผู้เคยร้ายหวังช่วยยายจากตาขี้เมาพลาดโดนคดียกครัว. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.thairath.co.th/scoop/1473771 สืบค้นเมื่อ 6 มกราคม 2562
นันท์ชัตสัณห์ สกุลพงศ์, อรพินทร์ ชูชม, และณัฐสุดา เต้พันธ์. (2558). ผลของการปรึกษาทางจิตวิทยาแบบกลุ่มบูรณาการเน้นแนวคิดซาเทียร์ต่อพลังสุขภาพจิตของผู้ติดแอมเฟตามีนหญิงที่อยู่ในระยะฟื้นฟูสมรรถภาพ: การวิจัยแบบผสานวิธี. วารสารสวนปรุง, 31 (3). กันยายน – ธันวาคม.
ปวีณา เที่ยงพรม และฉันทนา กล่อมจิต. (2555). ผลของการให้คำปรึกษากลุ่มตามแนวทฤษฎีการพิจารณาเหตุผลอารมณ์ และพฤติกรรมที่มีต่อความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของเยาวชนในศูนย์ฝึกและอบรมเด็กและเยาวชนเขต 4 จังหวัดขอนแก่น. วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 6 (1) (มกราคม – มีนาคม). 69-77
ผกาวรรณ นันทะเสน. (2557). ผลของการให้คาปรึกษาเชิงจิตวิทยาแบบกลุ่มตามทฤษฎียึดบุคคลเป็นศูนย์กลางที่มีต่อความวิตกกังวลและความซึมเศร้าในผู้หญิงที่ถูกกระทาความรุนแรงในครอบครัว. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). สาขาวิชาจิตวิทยาการให้คำปรึกษา, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
เพ็ญนภา กุลนภาดล. (2559). การเสริมสร้างความหยุ่นตัวทางอารมณ์ของนักเรียนวัยรุ่นที่มาจากครอบครัวเลี้ยงเดี่ยว ด้วยรูปแบบการปรึกษากลุ่มเชิงบูรณาการ. วารสารการศึกษาและพัฒนาสังคม, ปีที่ 12 (ฉบับที่ 2), 198-212
วชิรา บุตรวัยวุฒิ. (2557). Art Feeling กับการให้คำปรึกษา. สถานฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด (บ้านพิชิตใจ) กองป้องกันและบำบัดการติดยาเสพติด สำนักอนามัย กรุงเทพมหานคร.
เลิศปัญญา บูรณบัณฑิต. (2561). พบผลสำรวจ ’ความรุนแรงในครอบครัว’ 34.6%. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.thaihealth.or.th/Content/40742.html สืบค้นเมื่อ 27 กันยายน 2562
สำนักงานพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์จังหวัดกำแพงเพชร. (2562). รายงานสถิติการกระทำความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ. 2560-2562.
สยาภรณ์ เดชดี วัฒนะ พรหมเพชร และนพพร ตันติรังสี. (2561). ผลของโปรแกรมการเสริมสร้างพลังสุขภาพจิตที่มีต่อระดับพลังสุขภาพจิตและภาวะซึมเศร้าของสตรีผู้สูญเสียสามีจากสถานการณ์ความไม่สงบใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้. วารสารสุขภาพจิตแห่งประเทศไทย. 26 (2). 103-116
กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2552). พระราชบัญญัติคุ้มครองผู้ถูกกระทำด้วยความรุนแรงในครอบครัว พ.ศ.2550. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์สำนักงานพุทธศาสนาแห่งชาติ.
สำนักบริหารการสาธารณสุข สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข. (2559). ความรุนแรงในครอบครัว ความจริงกับสิ่งที่สวนทาง. ออนไลน์: เข้าถึงจาก https://www.ppt vhd36.com/news/. สืบค้นเมื่อ 28 พฤศจิกายน 2562.
สิทธินันท์ ตันจักรวรานนท์. (2562). ภาวะวิกฤตกับการดูแลสุขภาพจิต. ออนไลน์: เข้าถึงจาก http://www. somdej.or.th/index.php/9-2015-10-07-04-23-59?start=56 สืบค้นเมื่อ 29 มกราคม 2562.
อัจฉรา สุขารมณ์. (2559). การฟื้นฟูพลังใจในภาวะวิกฤต. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร,4 (1), 209-220.
อุมามน พวงทอง. (2551). ความรุนแรงในครอบครัวกับผลกระทบทางจิตเวช. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.), หน่วยจัดการความรู้เรื่องความรุนแรงในครอบครัว คณะแพทย์ศาสตร์ โรงพยาบาลรามาธิบดี. ออนไลน์: เข้าถึงจาก http://www.familynetwork. or.th/node/15717 สืบค้นเมื่อ 28 มกราคม 2562.
Corey, Gerald. (1977). Theory and Practice 0f counseling and psychotherapy. Belmont, California: Wadsworth publishing company,Inc.
Curl, K. (2008). Assessing stress reduction as a function of artistic creation and cognitive focus. Art Therapy: Journal of the American Art Therapy Association, 25 (4).
Erik H. Erikson. (1977). Erikson’s Stages of Development. Retrieved September 17, 2019, from http:// www.Learning-Theories.com.
Ivey, Atten E. (1994). Intentional Interviewing and counselling. Pacific Grove, C.A.: Brooks Cole Publishing Co.,
Deaver, S., & McAuliffe, G. (2009). Reflective visual journaling during art therapy and counseling internships: A qualitative study. Reflective Practice, 10 (5). p. 615–632. 164-169
Masrungson, P. (2016). Family Violence Management in Integrative Buddhist Perspective. Journal of MCU Peace Studies, 4 (1). 221-242.
Intaravijit, O. (2013). Women and children victims of violence in the family. Bangkok: Pokkloa Printing.
