ผลการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะโดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และสมรรถนะการจัดการตนเอง ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนจากการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะโดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน ก่อนและหลังเรียน และกับเกณฑ์ร้อยละ 70 2) เปรียบเทียบ สมรรถนะการจัดการตนเองก่อนและหลังเรียน และ 3) เพื่อศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะโดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน กลุ่มตัวอย่าง ได้แก่ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนตาเนินราษฎร์วิทยาคาร อำเภอเนินสง่า จังหวัดชัยภูมิ จำนวน 22 คน ภาคเรียนที่ 2 ปีการศึกษา 2565 ได้มาโดยการสุ่มแบบกลุ่ม เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แผนการจัดการเรียนรู้ แบบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และแบบประเมินสมรรถนะการจัดการตนเอง สถิติที่ใช้ ได้แก่ ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที และการทดสอบวิลคอกซัน
ผลการศึกษา พบว่า 1) ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน และหลังเรียนสูงกว่าเกณฑ์ร้อยละ 70 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2) สมรรถนะการจัดการตนเองหลังเรียนสูงกว่าก่อนเรียน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 3) ผลการศึกษาสภาพการจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะโดยใช้แนวคิดชุมชนเป็นฐาน พบว่า นักเรียนมีความสุข ตื่นเต้น เพราะเรื่องที่เรียนเกี่ยวข้องกับสภาพแวดล้อมบริบทในชุมชน ซึ่งเป็นบริบทในชีวิตจริงที่นักเรียนคุ้นเคย สนใจ อยากเรียนรู้เพื่อต่อยอดการคิด วางแผน ปรับปรุง พัฒนาให้ดีขึ้น
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กิติพงษ์ ลือนาม. (2564). วิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา. นครราชสีมา: โคราชมาร์เก็ตติ้ง แอนด์ โปรดักชั่น.
นิภาพรรณ เจนสันติกุล. (2564). กระบวนการเรียนรู้โดยใช้ชุมชนเป็นฐาน: บทสะท้อนจากประสบการณ์ และการเรียนรู้. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มมร. วิทยาเขต อีสาน, 2(3), น. 78-85.
บุญชม ศรีสะอาด. (2556). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาสน์.
โรงเรียนตาเนินราษฎร์วิทยาคาร. (2564). หลักสูตรสถานศึกษา. ชัยภูมิ: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาชัยภูมิ เขต 3.
สิรินทร์นิชา ปัญจอริยะกุล. (2563). การวัดผลและประเมินผลการศึกษา. เชียงใหม่: อินฟอร์เมชั่นเทคโนโลยี.
สุนันท์ สีพาย. (2564). การพัฒนาเครื่องมือรวบรวมข้อมูลการวิจัยทางการศึกษา. ชัยภูมิ: คณะครุศาสตร์มหาวิทยาลัยราชภัฏชัยภูมิ.
สมบูรณ์ ตันยะ. (2554). วิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา. นครราชสีมา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2564). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน (หลักสูตรฐานสมรรถนะ). สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2565, จาก https://cbethailand.com
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2563). การจัดการเรียนรู้ฐานสมรรถนะเชิงรุก. นนทบุรี: เซนจูรี่.
สิรินาถ จงกลกลาง. (2562). วิทยาการการจัดการเรียนรู้. นครราชสีมา: คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.
อนุศร หงส์ขุนทด. (2563). หลักสูตรฐานสมรรถนะ. สืบค้นเมื่อ 12 ตุลาคม 2565, จาก http:// krukob.com/web/1-159/
Egodawatte, G. (2014). An analysis of the competency-based secondary mathematics curriculum in Sri Lanka. Educational Research for Policy and Practice, 3(1), pp. 45-63. Retrieved October 12, 2022, from https://doi.org/10.1007/s10671-013-9145-5
Tyler, E., Aaron, M. & Brandy, R. (2022). Self-management interventions for reducing challenging behaviors among school-age students: A systematic review. Campbell Systematic Reviews, 18(10), pp. 1-44. Retrieved October 12, 2022, from https://doi.org/10.1002/cl2.1223