ตัวชี้วัดคุณธรรมจริยธรรมของบัณฑิต
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ศตวรรษที่ 21 สังคมต้องการผู้มีคุณธรรมจริยธรรม เพื่อนำ พาสังคมโลกให้ยั่งยืน สถาบันอุดมศึกษาเป็นแหล่งผลิตบัณฑิตเข้าสู่สังคม จึงมีหน้าที่โดยตรงในการจัดการเรียนรู้ด้านคุณธรรมจริยธรรมให้นักศึกษา โดยการสอดแทรกเข้าในกิจกรรมหรือโครงการต่าง ๆ ของนักศึกษา
และจัดให้มีวิชาเกี่ยวกับคุณธรรมจริยธรรมเฉพาะสาขาวิชาด้วย เป้าหมายเพื่อจะได้บัณฑิตที่มีคุณธรรมจริยธรรมเข้าสู่สังคม ตามคุณลักษณะบัณฑิตที่กรอบมาตรฐานคุณวุฒิอุดมศึกษาแห่งชาติ
(Thai Qualifications Framework for Higher Education, TQF : HEd) กำหนดให้คุณธรรมจริยธรรมเป็นคุณลักษณะบัณฑิตที่มีความสำคัญเป็นอันดับแรก ในปัจจุบันระดับอุดมศึกษายังไม่มีเครื่องมือหรือ
ตัวชี้วัดคุณธรรมจริยธรรมของบัณฑิตที่เป็นมาตรฐาน และการวัดคุณธรรมจริยธรรมไม่ควรเป็นรายบุคคล แนวทางในการวัดคุณธรรมจริยธรรมโดยการกำหนดตัวชี้วัดคุณธรรมจริยธรรมของบัณฑิต
มี 2 แนวทาง ดังนี้ แนวทางที่ 1 กำหนดตัวชี้วัดจากผลการเปรียบเทียบคุณธรรมจริยธรรมเดิมก่อนเข้ารับการเรียนรู้ กับคุณธรรมจริยธรรมหลังจากได้รับการเรียนรู้ในสถาบันอุดมศึกษา กับแนวทางที่ 2 คือกำหนดตัวชี้วัดจากระดับของคุณธรรมจริยธรรมเมื่อสำเร็จการเรียนรู้ในรายวิชาใดหรือหลักสูตรใดเพื่อสรุปว่าผลของการเรียนรู้นั้นได้เพิ่มคุณธรรมจริยธรรมให้กับผู้เรียน ซึ่งทั้งสองแนวทางควรเป็น
แบบวัดที่มีลักษณะของคุณธรรมจริยธรรมอย่างน้อยตามคุณธรรมจริยธรรม 9 ประการที่กระทรวงศึกษาธิการกำหนด ได้แก่ ขยัน ประหยัด ซื่อสัตย์ มีวินัย สุภาพ สะอาดกาย สะอาดใจสามัคคี มีนํ้าใจ โดยแบบวัดนี้ควรมีการแสดงค่าความเชื่อมั่น (Reliability) และความเที่ยงตรง (Validity) ของแบบวัดด้วย
Article Details
References
กุศล ถี่ถ้วน. (2550). ศึกษาสภาพปัญหาการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรมของนักเรียนตามทัศนะของครูโรงเรียนวัดเวฬุวนาราม (สินทรัพย์อนุสรณ์) สำนักงานเขตดอนเมือง กรุงเทพมหานคร.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ขวัญหญิง ศรีประเสริฐภาพ. (2555). จริยธรรมกับทักษะแห่งศตวรรษที่ 21. วารสารวิชาการคุณธรรมความดี, 1(1), 47-58.
ดวงเดือน พันธุมนาวิน. (2554). คู่มือ : การพัฒนาและส่งเสริมการปฏิบัติตามมาตรฐานทางจริยธรรมข้าราชการพลเรือนสำหรับคณะกรรมการจริยธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักงาน ก.พ.
ทองพูล ภูสิม, ศักดิ์พงศ์ หอมหวน, และสมบัติ ฤทธิเดช. (2551). ศึกษาเรื่องการพัฒนาคุณธรรม จริยธรรมและคุณลักษณะอันพึงประสงค์ 8 ประการ ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พ.ศ.2551 กรณีศึกษาโรงเรียนแกดำวิทยาคาร สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามหาสารคาม เขต 1. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 5(1), 175-186.
ทิศนา แขมณี. (2546). การพัฒนาคุณธรรมจริยธรรมและค่านิยม : จากทฤษฎีสู่การปฏิบัติ.กรุงเทพฯ: เสริมสิน พรีเพรส ซิสเท็ม.
ธานินทร์ กรัยวิเชียร. (2552). จริยธรรมของผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองและเจ้าหน้าที่ของรัฐ.วารสารจุลนิติ, 6(1), 27-52.
พิเชษฐ รุ้งลาวัลย์. (2550). การศึกษาความต้องการด้านคุณธรรมจริยธรรมสำหรับหลักสูตรด้านคอมพิวเตอร์ในระดับอุดมศึกษา. (วิทยานิพนธ์หลักสูตรครุศาสตรอุตสาหกรรมมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ).
พิศสมัย อรทัย, และเพชรรัตน์ เกิดดอนแฝก. (2551). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณธรรมจริยธรรมสำหรับนักศึกษาพยาบาล (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
พิษนุ อภิสมาจารโยธิน. (2550). การศึกษาผลการดำเนินงานด้านการพัฒนาจิตคุณธรรมและจริยธรรมของนักศึกษาแพทย์ศิริราช (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์ พับลิเคชั่นส์.
ลัดดาวัลย์ ประกอบเพ็ชร์, และโชติกา ภาษีผล. (2553). ผลและความคงทนของการพัฒนาคุณธรรมของนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย โดยการสอนแบบบูรณาการด้วยการเขียนบันทึกประจำวัน. สืบค้น 12 มีนาคม 2559, จาก http://www.edu.chula.ac.th/ojed/doc/V52/v52d0070.pdf.
ลัดดาวัลย์ ศรีนิมิตรแก้ว. (2552). แนวทางการจัดกิจกรรมส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรมให้กับนักศึกษา มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลกรุงเทพ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคล กรุงเทพ.
วิจารณ์ พานิช. (2555). การผลิตบัณฑิตในศตวรรษที่ 21. สืบค้น 8 มีนาคม 2559, จาก file:///C:/Documents%20and%20Settings/YAOWAPANEE/My%20Documents/Downloads/20389-43953-1-SM.pdf
สมคิด พึ่งสุข. (2545). การเปรียบเทียบระดับความรู้ ความเข้าใจและพฤติกรรมด้านคุณธรรม จริยธรรม ก่อน-หลัง การเข้าอบรมโครงการพัฒนาจิตเฉลิมพระเกียรติ หลักสูตรพัฒนาคุณภาพชีวิตของนักเรียน นักศึกษาวิทยาลัยเทคนิคมหาสารคาม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
สรรเสริญ อินทรัตน์, ฐิติยา เนตรวงษ์, รัชฎาพร ธิราวรรณ, และนฤมล นิตย์จินต์. (2556). การพัฒนาแนวทางการเรียนการสอนแบบบูรณาการคุณธรรมจริยธรรมตามแนวคิดหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในการจัดการเรียนการสอนหมวดวิชาศึกษาทั่วไปของมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2558). คู่ มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.สำนักงาน
เลขาธิการสภาการศึกษา. (2551). รายงานการวิจัยประเมินผลคุณธรรม 8 ประการของผู้เรียน : เจตคติและพฤติกรรม. กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
สุธาสินี แม้นญาติ. (2554). โมเดลความสัมพันธ์โครงสร้างปัจจัยที่ส่งผลต่อภาวะผู้นำเชิงจริยธรรมของผู้บริหารสถานศึกษา สังกัดกรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น. (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
Brown, R. (1968). Social psychology. New York: McGraw-Hill.
Ethics1stclass. (2555). มาตรฐานทางจริยธรรม. สืบค้น 8 มีนาคม 2559, จาก http://ethics1stclass.blogspot.com/2012/11/blog-post.html
Piaget, J. (1960). The moral judgement of the child. Illinois: The Free Press.Shaffer, D. R. (1996). Social and personality development (3rd ed.). Belmont, CA:Thompson Learning.