ตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจเลือกการผลิตและขายผลิตภัณฑ์ยางพารา เพื่อเพิ่มกำไรจากการลงทุน กรณีศึกษา จังหวัดบึงกาฬ

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาห่วงโซ่อุปทานของอุตสาหกรรมยางพารา และสร้างตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจเลือกผลิตและขายผลิตภัณฑ์ยางพาราที่สามารถทำกำไรได้สูงสุด ซึ่งในงานวิจัยนี้ใช้แนวความคิดสร้างตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจเลือกผลิตและขายยางพารา เพื่อให้เกษตรกรและเจ้าของสวนยางพาราใช้เป็นเครื่องมือวิเคราะห์เลือกผลิตและขายผลิตภัณฑ์ยางพาราที่ทำให้มีกำไรสูงสุด โดยเบื้องต้นเกษตรกรมี 2 ทางเลือกคือ ขายในรูปแบบยางเครพก้อนถ้วย หรือขายในรูปแบบน้ำยางสด งานวิจัยนี้นำเสนอห่วงโซ่อุปทานของยางพาราตั้งแต่ต้นน้ำจนถึงปลายน้ำ เกษตรกรสามารถประยุกต์ใช้เป็นแนวทางในการเพิ่มขีดความสามารถในการแปรรูปยางพารา จากน้ำยางสดเป็นผลิตภัณฑ์ยางพารากลางน้ำ เช่น น้ำยางข้น ยางแผ่นรมควัน ยางคอมพาวด์ ยางสกิมบล็อคและยางแท่ง เกษตรกรยังสามารถขยายขีดความสามารถในการแปรรูปยางพาราจากผลิตภัณฑ์กลางน้ำเป็นปลายน้ำได้อีกด้วย เช่น ถุงมือยาง ถุงยางอนามัย หรือยางล้อรถยนต์ งานวิจัยใช้ข้อมูลราคาซื้อ-ขายยางพาราเป็นระยะเวลา 5 ปี (พ.ศ. 2558 - 2562) ปริมาณยางพาราที่ผลิตได้ของจังหวัดบึงกาฬ จากพื้นที่ปลูกยางพาราทั้งหมด 698,465 ไร่ กระจายปลูกใน 8อำเภอ สามารถผลิตยางพาราได้เฉลี่ยวันละ 8,000 ตัน รวมผลิตยางพารา 5 ปี 1.82 ล้านตัน โดยผลการวิจัย พบว่า หลังการใช้ตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจเลือกการผลิตและขายผลิตภัณฑ์ยางพารา เกษตรกรสามารถทำกำไรเพิ่มขึ้น 190.1 ล้านบาท หรือเพิ่มขึ้นร้อยละ 10.44 เมื่อวิเคราะห์ตามตำบล/อำเภอ หลังใช้ตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจทุกตำบลก็มีกำไรเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ตามกลุ่มเกษตรกรที่รวมตัวกันขายยางพารา หลังจากใช้ตัวแบบสนับสนุนการตัดสินใจ ทุกกลุ่มมีกำไรสูงขึ้น ฉะนั้นผู้วิจัยจึงสรุปได้ว่าตัวแบบการสร้างรายได้สูงสุดจากการเลือกผลิตและขายน้ำยางสดหรือยางก้อนถ้วย เป็นตัวแบบที่สามารถสร้างกำไรเพิ่มขึ้นให้แก่เกษตรกรและเจ้าของสวนยางพาราในจังหวัดบึงกาฬ