แนวทางการพัฒนาการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ในชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัยด้านองค์ประกอบการสื่อสารที่ส่งผลต่อการส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี
2) ศึกษาบริบทรูปแบบการสื่อสารและสภาพปัญหาด้านการสื่อสารเพื่อส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี และ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาการสื่อสารที่ส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในชุมชนท่องเที่ยวเชิงนิเวศ อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณเก็บข้อมูลแบบสอบถามจากนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในพื้นที่ อำเภอไชยา จำนวน 400 คน สุ่มตัวอย่างแบบสะดวก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์สมการถดถอยพหุคูณ และวิจัยเชิงคุณภาพการสนทนากลุ่มจากผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 15 ราย วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยด้านองค์ประกอบการสื่อสารส่งผลต่อการส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โดยรวมอยู่ในระดับมาก ได้แก่ เนื้อหาสาร รองลงมา คือ ช่องทางสื่อ ผู้ส่งสาร และผู้รับสาร ตามลำดับ การส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โดยรวมอยู่ในระดับมาก ได้แก่ ด้านทัศนคติและความตระหนัก โดยปัจจัยด้านช่องทางสื่อมีอิทธิพลต่อการส่งเสริมการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.01 2) บริบทรูปแบบการสื่อสารและสภาพปัญหาด้านการสื่อสาร พบว่า ขาดผู้นำที่ทำหน้าที่หลักในการให้ข้อมูลในแหล่งท่องเที่ยว การใช้เทคโนโลยีในการสื่อสาร กฎหมายข้อบังคับ การกระจายข้อมูล และความตระหนักถึงการรักษาสิ่งแวดล้อม และ 3) แนวทางการพัฒนาการสื่อสารที่ส่งเสริม พบว่าควรจัดหาเยาวชนจากในชุมชนให้เป็นมัคคุเทศก์และให้ความรู้ทางทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมในแหล่งท่องเที่ยว เนื้อหาสารควรมีความชัดเจนและสามารถนำไปสู่การกระจายข้อมูล ช่องทางสื่อควรใช้สื่อให้มีความเหมาะสมและกระจายข้อมูลที่หลากหลายช่องทาง ผู้รับสารควรมีการเรียนรู้และปฏิบัติตามข้อกำหนดที่ทางแหล่งท่องเที่ยววางไว้เพื่อการปฏิบัติที่ถูกต้อง
Article Details
เอกสารอ้างอิง
Boonrasri, S. (2022). Rūpbǣp kānčhat kān tō̜ ʻakā raphat nā kānthō̜ngthīeo chœ̄ng niwēt yāng yangyư̄n khō̜ng chumchon Lam pha yā ʻamphœ̄ mư̄ang Yalā čhangwat Yalā nai ʻanākhot. [Management Model for Sustainable Ecotourism Development of Lamphaya Community, Mueang Yala district, Yala Province in the Future]. (Doctor’s thesis, Yala Rajabhat University).
สนิท บุญราศรี. (2565). รูปแบบการจัดการต่อการพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนของชุมชนลำพะยา อำเภอเมืองยะลา จังหวัดยะลาในอนาคต. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏยะลา).
Chaiya District Office. (2022). Khō̜mūn lǣng thō̜ngthīeo nai phư̄nthī ʻamphœ̄ chai yā . [Information on Tourist Attractions in Chaiya District]. Retrieved December 11, 2023, from https://district.cdd.go.th/chaiya/
สำนักงานอำเภอไชยา. (2565). ข้อมูลแหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่อำเภอไชยา. สืบค้น 11 ธันวาคม 2566,จาก https://district.cdd.go.th/chaiya/
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of Psychological Testing (3rd ed.). New York: Harper & Row.
Damrongsiri, T. (2022). Kānčhatkān kānthō̜ngthīeo chœ̄ng Niwēt yāng yangyư̄n : kō̜ranī sưksā chum chon bān lǣm čhangwat Phetchaburī. [Sustainable Ecotourism Management: A Case Study of Ban Laem Community, Phetchaburi Province]. Journal of Philosophy Revie, 27(2), 249-256.
ธำรงศักดิ์ ดำรงศิริ. (2565). การจัดการการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาชุมชนบ้านแหลมจังหวัดเพชรบุรี. วารสารปรัชญาปริทรรศน์, 27(2), 249-256.
Kasikorn Research Center. (2022). Bot wikhro̜ kānthō̜ngthīeo lōk læ sathānakān kānthō̜ngthīeo Thai. [Analysis of World Tourism and Thai Tourism Situation]. Retrieved December 16, 2023, from https://www.kasikornresearch.com/th/ analysis/k-social-media/Pages/Ex-Brief-FB-25-03-22.aspx
ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2565). บทวิเคราะห์การท่องเที่ยวโลกและสถานการณ์การท่องเที่ยวไทย. สืบค้น 16 ธันวาคม 2566, จาก https://www.kasikornresearch.com/th/analysis/k-social-media/Pages/Ex-Brief-FB-25-03-22.aspx
Koetsang, K. (2017). Kānphatthanā kānthō̜ngthīeo yāng yangyư̄n chœ̄ngkon yut : kō̜ranī sưksā tambon bāng baimai ʻAmphœ̄ Mư̄ang čhangwat Surāt Thānī . [Strategic Sustainable Tourism Development: A case Study of Bang Bai Mai Subdistrict, Mueang District, Surat Thani Province]. (Master’s thesis, Prince of Songkla University.
กรกนก เกิดสังข์. (2560). การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเชิงกลยุทธ์: กรณีศึกษาตำบลบาง ใบไม้ อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัย สงขลานครินทร์).
Kongdit, S., & Nawasanthi, T. (2018). Kān sư̄ khwāmmāi lǣng thō̜ngthīeo Niwēt kasēt yāng sāngsan khō̜ng chumchon sām rư̄an čhangwat Phra Nakhō̜n Sī ʻAyutthayā. [Creative Communication of Agro-ecological Tourism Attractions of Samreuan Community, Phra Nakhon Si Ayutthaya province]. Research report, Department of Tourism and Hospitality. Rajamangala University of Technology Suvarnabhumi.
สุขุม คงดิษฐ์, และธารนี นวัสนธี. (2561). การสื่อความหมายแหล่งท่องเที่ยวนิเวศเกษตรอย่าง สร้างสรรค์ของชุมชนสามเรือน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. รายงานการวิจัย สาขาวิชาการ ท่องเที่ยวและการโรงแรม. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.
Mongkhonchat, P., Sridee, S., & Bunsiri, K. (2021). Kānsư̄sān phư̄a sā ngō̜kā ramīt won rūam nai kānʻanurak læ phatthanā phư̄nthī sīkhīeo khu ngō̜bā ngō̜ka čhao sū khwāmyangyư̄n čhangwat Samut Prākān. [Communication to Create Participation in the Conservation and Development of Green Areas in Bang Kachao to Sustainability in Samut Prakan Province]. Journal of Communication Arts MSU, 11(1), 63-76.
ภวิษย์กันฐพร มงคลชาติ, สุภาภรณ์ ศรีดี, และกานต์ บุญศิริ. (2564). การสื่อสารเพื่อสร้างการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์และพัฒนาพื้นที่สีเขียวคุ้งบางกะเจ้าสู่ความยั่งยืนจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารนิเทศศาสตร์ มสธ, 11(1), 63-76.
Ritthiku, A. (2015). Kānsư̄sān phư̄a sā ngō̜kā ramīt won rūam nai kānʻanurak læ phatthanā phư̄nthī sīkhīeo khu ngō̜bā ngō̜ka čhao sū khwāmyangyư̄n čhangwat Samut Prākān. [Sustainable Ecotourism Development of Ban Tham Phueng Community, Ton Yuan subdistrict, Phanom District, Surat Thani Province]. Narkkhabut Paritat Journal, 7(2), 134-143.
อังคณา ฤทธิกุล. (2558). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืนของชุมชนบ้านถ้ำผึ้ง ตำบลต้นยวน อำเภอพนม จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 7(2), 134-143.
Surat Thani Provincial Administrative Organization. (2022). Lǣng thō̜ngthīeo chœ̄ng Niwēt [Ecotourism]. Retrieved October 19, 2023, from https://tourismsport. suratpao.go.th/tourism/detail/18/data.html
องค์การบริหารส่วนจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2565). แหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ. สืบค้น 19 ตุลาคม 2565, จาก https://tourism-sport.suratpao.go.th/tourism/detail/18/data.html
Thongruang, A. (2021). Kānsư̄sān khō̜ng samākhom khon thām nai kānʻanurak mǣnam mūn. [Communication of the Tam Association in the Conservation of the Mun River]. (Master’s thesis, Mahasarakham University).
อาภาพรรณ ทองเรือง. (2564). การสื่อสารของสมาคมคนทามในการอนุรักษ์แม่น้ำมูล. (วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
Totraphon, B., Charin, P., Choicheua, J., & Srisawat, A. (2019). Kānsưksā kān prachāsamphan kānthō̜ngthīeo phān sư̄ sangkhom ʻō̜ nalai : kō̜ranī sưksā chumchon phummarīang ʻamphœ̄ chai yā čhangwat Surāt Thānī . [Study of Tourism Public Relations via Social Media: A case Study of Phum Riang Community, Chaiya District, Surat Thani Province]. Journal of Business Administration, 13(2), 190–220.
บัวผิน โตทรัพย์, พวงเพ็ญ ชรินทร์, จิตติมา จ้อยเจือ และอโศก ศรีสวัสดิ์. (2562). การศึกษา การประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวผ่านสื่อสังคมออนไลน์ : กรณีศึกษาชุมชนพุมเรียง อำเภอไชยาจังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารนิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 13(2), 190–220.
Wichit, A. (2016). Kānphatthanā sakkayaphāp khō̜ng chāo pramong phư̄nbān nai khēt thētsabān tambon phummarīang ʻamphœ̄ chai yā čhangwat Surāt Thānī. [Potential Development of Local Fishermen in Phum Riang Subdistrict Municipality, Chaiya District, Surat Thani Province]. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 9(2), 2452-2467.
อติกานต์ วิชิต. (2560). การพัฒนาศักยภาพของชาวประมงพื้นบ้านในเขตเทศบาลตำบลพุมเรียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 9(2), 2452-2467.
Yamane, T. (1967). Statistics, an introductory analysis (2nd ed.). New York: Harper and Row.
Yooprasit, N., & Montpanthong, P. (2022). Sakkayaphāp kānčhatkān kān sư̄ khwāmmāi nai ʻutthayān prawattisāt phanom rung čhangwat Burī Ram. [The Potential of Communication Managementin Phanom Rung Historical Park, Buriram Province]. Journal of Humanities and SocialSciences, Burapha University, 28(1), 141-167.
นภารัตน์ อยู่ประเสริฐ, และไพฑูรย์ มนต์พานทอง. (2563). ศักยภาพการจัดการการสื่อความหมายในอุทยานประวัติศาสตร์พนมรุ้งจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาวิทยาลัยบูรพา, 28(1), 141-167.
