The Effects of Cooperative Learning Management to Develop Thai Language Speaking Skill of Mathayom Suksa V Students

Main Article Content

Suwaporn Angkuldee
Thanarat Sirisawad
Suchin Visavateeranon

Abstract

                The objectives of this research were (1) to compare the speaking learning achievement of Mathayom Suksa 5 students before and after learning under cooperative learning management (2) to compare the speaking skills of Mathayom Suksa V students before and after learning under cooperative learning management and (3) to compare attitude towards the speaking subject of Mathayom Suksa V students before and after learning under cooperative learning management. The sample of this research consisted of 43 Mathayom Suksa V students studying in Language and Technology education program at Bangplama Soongsumarn Pradungwit school, who enrolled for the speaking subject. The sample obtained by multi-stage sampling. The research instruments used in this study were the cooperative learning management plans in speaking subject, speaking skills test, speaking learning achievement test and attitude toward speaking subject inventory.  The statistics used for data analysis were the mean, standard deviation, and t-test. The research findings revealed that (1) the post-learning speaking learning achievement scores of the student learning under cooperative learning management were significantly higher than their pre-learning counterpart scores at the .05 level of significance; (2) the post-learning speaking skill scores of the student learning under cooperative learning management were significantly higher than their pre-learning counterpart scores at the .05 level of significance; and (3) the post-learning attitude toward speaking subject scores of the student learning under cooperative learning management were significantly higher than their pre-learning counterpart scores at the .05 level of significance.

Article Details

Section
Research Article

References

ชลธิชา ทับทวี. (2554). ผลการจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือด้วยเทคนิคเพื่อนคู่คิดที่มีต่อความสามารถในการคิดอย่างมีเหตุผลเรื่อง อัตราส่วนตรีโกณมิติของนักเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 3 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพมหานคร.

ฐิตารีย์ เกิดสมกาล. (2555). การศึกษาความสามารถในการอ่านจับใจความสำคัญและเจตคติต่อวิชาภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับกรจัดการเรียนรู้แบบร่วมมือเทคนิค STAD (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, นครศรีธรรมราช.

ทิศนา แขมมณี. (2554). ศาสตร์การสอน: องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

บุญสม ภูศิริ. (2546). การพัฒนาทักษะการพูดและพฤติกรรมกล้าแสดงออกทางการพูดโดยใช้บทบาทสมมติของนักศึกษาประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นปีที่ 1 วิทยาลัยเกษตรและเทคโนโลยีตรัง (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช, นนทบุรี.

พิมพันธ์ เดชะคุปต์. (2541). การเรียนแบบร่วมมือ. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

รสริน ป้อมสาหร่าย. (2550). ผลของการใช้การเรียนแบบร่วมมือที่มีต่อความสามารถด้านการพูดภาษาอังกฤษ และความพึงพอใจในการเรียนแบบร่วมมือของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม, พิษณุโลก.

ลัดดา ฉิมสุวรรณ.(2551). ผลการใช้เพลงพื้นบ้านลำตัดเพื่อพัฒนาการพูดโต้ตอบเชิงสร้างสรรค์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษษปีที่ 3 โรงเรียนวัดสามง่าม กรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช,นนทบุรี.

เลอสม สถาปิตานนท์. (2560). พระคุณแนบไว้ในนิรันดร: พระบรมราโชวาท และพระราชหัตถเลขา พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช พระราชทานแก่จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศักดา ปั้นเหน่งเพ็ชร์.(2554). หน่วยที่ 8 การพัฒนาทักษะการพูด ใน ประมวลสาระชุดวิชาการพัฒนาทักษะทางภาษา หน่วยที่ 7-10 (พิมพ์ครั้งที่ 2, น. 41-147). นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สนิท ตั้งทวี. (2537). ศิลปะการสอนภาษาไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์.

อัจฉรา ชีวพันธ์. (2546). ศิลปการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยระดับประถมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์เพ็นพับลิชชิ่ง.

Arends, R. I. (1994). Learning to teach.(3rd ed.). New York: McGraw-Hill, Inc,Chapman.

Johnson, D., W., & Johnson, T. (1987). Learning together and alone: Cooperative and individualistic learning. London: Prenice Hll.

Kagan, S. (1995). Cooperative learning & wee science. San Clemento: Kagan Cooperative Learning.

Thorndike, E. L. (1966). Human learning. Cambridge, Mass: M.I.T. Press.

Zakaria, E., Chin, L. C., & Daud, M. Y. (2010). The effects of cooperative learning on students’ mathematics achievement and attitude towards mathematics. Journal of social sciences, 6(2), 272-275.