Application of Theory-driven Evaluation Approach for Development and Evaluation the Student’s Democratic Personality Development Project in Schools under the Office of Basic Education Commission

Main Article Content

Pralong Krutnoi
Sungworn Ngudgratoke
Somkid Promjui
Suphak Pibool

Abstract

                The purposes of this research were to create the program theory, develop the evaluation methods, and evaluate the success of Student’s Democratic Personality Development Project in Primary Schools under the Office of Basic Education Commission. The samples were 38 students studying in Prathom Suksa IV in Sansai Luang school, Sansai district, Chiang Mai province. The research procedure was divided in 3 stages: Stage 1: creating the theory program of evaluation. Stage 2: developing the method of evaluation. Stage 3: evaluating the project. The research instruments consisted of 1) a knowledge test, 2) a students’ satisfaction questionnaire on the activities, 3) a students’ self-assessment form, 4) a student democracy personality assessment form for teachers, 5) a questionnaire for students' awareness/consciousness that makes students have democratic personality, and 6) a project evaluation form. The data were analyzed by using mean, standard deviation and content analysis. The results of the study were as follows: 1) the program theory consisted of action model and change model. The action model used to design intervention of democratic personality development activities. The change model had students’ awareness which was a determinant linking intervention and outcome. 2) The overall of the students’ score, and their satisfaction on the learning-teaching process of all activities were at a good level and the highest level, respectively. 3) Overall, students’ democratic personality was at a good level. The students’ awareness/consciousness instilling democratic behaviors were at a good level. The majority of stakeholders agreed with this Project because they perceived that the Project was useful for students to enable them to apply the obtained knowledge in their daily lives; also, the overall democratic personality of the students was at a high level.

Article Details

Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร:

โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.

________. (2553). การกำหนดเกณฑ์มาตรฐานการศึกษาของสถานศึกษาตามกฎกระทรวงว่าด้วยระบบหลักเกณฑ์และวิธีการประกันคุณภาพการศึกษา พ.ศ. 2553. กรุงเทพมหานคร: สำนักทดสอบทางการศึกษา.

นพวรรณ ศรีวงศ์พานิช. (2551). เด็กไทยวิกฤติหนักครูสาธิตฯ จี้โรงเรียนสร้างวินัยนักเรียน. สืบค้นจาก http://www.twp.co.th/news/index.asp?nid=1434

ปริญญา เทวานฤมิตรกุล. (2552). การศึกษาเพื่อสร้างพลเมือง (Civic Education): พัฒนาการเมืองไทยโดยสร้างประชาธิปไตยที่ “คน”. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิ ฟรีดริช เนามัน.

พนม เกตุมาน. (2554). คู่มือครู: ปัญหาพฤติกรรมที่พบบ่อยในนักเรียนและแนวทางการแก้ไข. กรุงเทพมหานคร:มหาวิทยาลัยมหิดล.

ไพศาล วรคำ. (ม.ป.ป.). การประเมินเน้นทฤษฎี: มิติของศาสตร์แห่งการประเมิน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

ศิริชัย กาญจนวาสี. (2560). การประเมินตามความเป็นจริง (Realist Evaluation) กับการประเมินแบบขับเคลื่อนด้วยทฤษฎี (Theory-Driven Evaluation). สารสมาคมวิจัยสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย, 3(1), 3-4.

สุธาทิพย์ ศิริจันทร์เพ็ญ. (2551). หนูน้อยหย่อนวินัย เรื่องใหญ่ที่ต้องแก้. สืบค้นจาก http://www.pedsocthai.org

สุริยเดว ทรีปาตี. (2554). ต้นทุนชีวิตเด็กและเยาวชนไทย (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.

สมคิด พรมจุ้ย. (2550). เทคนิคการประเมินโครงการ (พิมพ์ครั้งที่ 5). นนทบุรี: จตุพร ดีไซน์.

________. (2554). หน่วยที่ 11 หลักการและแนวปฏิบัติในการประเมินนโยบาย แผนงาน โครงการ และหลักสูตร ใน ประมวลสาระชุดวิชาการประเมินและการจัดการโครงการประเมิน หน่วยที่ 11-15 (พิมพ์ครั้งที่ 6, น. 1-58). นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

________. (2555). หน่วยที่ 13 การประเมินการดำเนินงานตามนโยบาย แผนงานและโครงการ ใน ประมวลสาระชุดวิชาการประเมินนโยบาย แผนงานและโครงการ หน่วยที่ 11-15 (น. 1-50). นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สมหวัง พิธิยานุวัฒน์. (2550). ทฤษฎีการประเมิน (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

________. (2551). วิธีวิทยาการประเมิน: ศาสตร์แห่งคุณค่า (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุพักตร์ พิบูลย์ และกานดา นาคะเวช. (2554). หน่วยที่ 8 การประเมินความก้าวหน้าในการดำเนินโครงการ ในประมวลสาระชุดวิชาการประเมินและการจัดการโครงการ หน่วยที่ 6-10 (พิมพ์ครั้งที่ 6 น. 113-152). นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

________. (2555). หน่วยที่ 11 การประเมินความต้องการจำเป็นเพื่อกำหนดนโยบาย แผนงานและโครงการ ใน ประมวลสาระชุดวิชาการประเมินนโยบายแผนงานและโครงการ หน่วยที่ 11-15 (น. 1-43). นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้งและสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2552ก). คู่มือการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ประชาธิปไตย สำหรับครูผู้สอน ชั้นประถมศึกษาปีที่ 1-3. กรุงเทพมหานคร: สหายบล็อกและการพิมพ์.

________. (2552ข). คู่มือการจัดกิจกรรมการเรียนรู้ประชาธิปไตย สำหรับครูผู้สอนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6.

กรุงเทพมหานคร: สหายบล็อกและการพิมพ์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช

กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทยจำกัด.

อนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์. (ม.ป.ป.). เอกสารประกอบการสอนระดับบัณฑิตศึกษาเรื่อง แนวคิดการประเมินโครงการ.

เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

BickMan, L. (1987). Using program theory in evaluation: New directions for program evaluation. San Francisco: Jossey-Bass.

Chen, H.T. (1983). Evaluation with sense: The theory-driven approach. Evaluation Review, 7(3), 283-302.

_______. (1990). Theory-driven evaluation. California, CA: Sage Publications.

_______. (2005). Practical program evaluation. California, CA: Sage Publications.

Guba, E.G. & Lincoln, Y.S. (1989). Fourth generation evaluation. Newbury Park: Sage Publications.

Patton, M.Q. (1975). Alternative evaluation research paradigm. N.D.: North Dakota Study Group on Revaluation.

_______. (1980). Qualitative evaluation method. California, CA: Sage Publications.

Piaget, J. (1965). The moral judgment of the child. New York, NY: Free Press.

Thorndike, E.L. (1975). Connectionism theory. University of London.