การจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนการเรียนรู้วิชาชีพ (PLC) ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ฝ่ายประถมศึกษา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษากระบวนการจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนวิชาชีพ (PLC) 2) ศึกษาผลการจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนวิชาชีพ 3) ศึกษาปัญหาและอุปสรรคในการจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนวิชาชีพ ของโรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต ฝ่ายประถมศึกษา กลุ่มเป้าหมายในการวิจัย ประกอบด้วย ตัวแทนนักเรียนจากห้องเรียนของครูต้นแบบ ชุมชนละ 3 คน โดยเป็นนักเรียน 24 คน ที่มีผลการเรียนต่ำกว่าเกณฑ์ที่ครูกำหนดไว้ ครู 28 คน ผู้บริหารโรงเรียน 2 คน และคณาจารย์จาก มหาวิทยาลัย 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสังเกต แบบมีส่วนร่วม และแบบสัมภาษณ์เจาะลึก วิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา ผลการวิจัยพบว่า 1) กระบวนการจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนวิชาชีพ ประกอบด้วย 3ขั้นตอน คือ การวางแผนการจัดการเรียนรู้ การปฏิบัติ และการสะท้อนคิดผลการปฏิบัติงาน 2) ผลการจัดการเรียนรู้ช่วยให้ครูมีความรู้ความเข้าใจในบริบทของวิชาที่สอน ได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์กับเพื่อนครู มีความมั่นใจในการพูด มีความสนใจในเรื่องเทคนิคการสอนใหม่ ๆ ปฏิบัติงานด้วยความกระตือรือร้น มีความผูกพันต่อพันธกิจขององค์กร ทำงานร่วมกันเป็นทีมอย่างมีความสุข นักเรียนมีความรู้ความเข้าใจในเนื้อหาที่เรียนมากขึ้น ได้คิด ได้พูด ได้ปฏิบัติ ได้มีส่วนร่วมในกิจกรรมการเรียนรู้ มีความสนใจ กระตือรือร้น สนุกในการเรียน และ 3) ปัญหา และอุปสรรคในการจัดการเรียนรู้ผ่านชุมชนวิชาชีพ ได้แก่ ห้องเรียนขาดอุปกรณ์เทคโนโลยีสำหรับจัดการเรียนรู้ให้น่าสนใจ ขาดงบประมาณสำหรับจัดซื้อวัสดุจัดทำสื่อ และผู้บริหารไม่มีเวลากำกับ ติดตาม ดูแลการดำเนินงาน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ฉัตรชัย หวังมีจง และองอาจ นัยพัฒน์. (2560). สมรรถนะของครูไทยในศตวรรษที่ 21: ปรับการเรียนเปลี่ยน
สมรรถนะ. กรุงเทพฯ: สถาบันเสริมศึกษาและทรัพยากรมนุษย์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชูชาติ พ่วงสมจิตร์. (2558). ชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ. ใน เอกสารประกอบการบรรยายการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพ. พังงา: วิทยาลัยชุมชนพังงา.
พรรณทิภาภรณ์ อภิปริญญา. (2558). สภาพและปัญหาของการสร้างชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพของโรงเรียนในสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 1 และเขต 2 กรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
พิมพันธ์ เดชะคุปต์ และพเยาว์ ยินดีสุข. (2557). การจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มนตรี แย้มกสิกร. (2559). ชุมชนการเรียนรู้วิชาชีพ: ความท้าทายต่อการเปลี่ยนตนเองของครู. ใน การประชุมทางวิชาการของคุรุสภา ประจำปี 2559 เรื่อง การวิจัยนวัตกรรมการเรียนรู้และการจัดการศึกษาเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการคุรุสภา.
โรงเรียนสาธิตมหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต. (2562). รายงานคุณภาพการศึกษาประจำปีการศึกษา 2562. ภูเก็ต: มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต.
วรลักษณ์ ชูกำเนิด, เอกรินทร์ สังข์ทอง, และชวลิต เกิดทิพย์. (2557). รูปแบบชุมชนการเรียนรู้ทางวิชาชีพครูสู่การเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21 บริบทโรงเรียนในประเทศไทย. วารสารหาดใหญ่ วิชาการฯ, 12(2) , 123-134.
วิจารณ์ พานิช. (2555). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ในศตวรรษที่ 21. กรุงเทพฯ: ตถาตาพลับลิเคชั่น.
สถาพร พฤฑฒิกุล. (2558). คุณภาพผู้เรียนเกิดจากกระบวนการเรียนรู้. ใน เอกสารประกอบการฝึกอบรม. สระแก้ว: คณะเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยบูรพา วิทยาเขตสระแก้ว.
สุภางค์ จันทวานิช. (2559). การวิเคราะห์ข้อมูลในการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุรพล ธรรมร่มดี, ทัศนีย์ จันอินทร์, และคงฤช ไตรยวงค์. (2553). อาศรมศิลป์วิจัย การวิจัยและพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้แนวจิตตปัญญา. โครงการเอกสารวิชาการการเรียนรู้สู่การเปลี่ยนแปลง. ลำดับที่ 8. นครปฐม: เอมี่ เอ็นเตอร์ไพรส์.
Dufour, R. (2007). Professional learning community: A bandwagon, an idea worth considering, or our best hope for high levels of learning?. Middle School Journal, 39(1), 4-8
Hord, S.M. (1997). Professional learning communities: Communities of inquiry and improvement. Austin: Southwest Educational Development Laboratory.
