การพัฒนาแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) พัฒนาแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 และ 2) ตรวจสอบคุณภาพแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 กลุ่มตัวอย่าง คือ นักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4–6 จำนวน 400 คน กำหนดขนาดตัวอย่างโดยใช้ตารางเครจซีและมอร์แกนที่มีความคลาดเคลื่อน 5% และยอมรับได้ 95 % ได้มาโดยการสุ่มแบบหลายขั้นตอน เครื่องมือในการวิจัยเป็นแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 ตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือ โดยการหาความตรงเชิงเนื้อหาค่าความยาก ค่าอำนาจจำแนก และค่าความเที่ยง ผลการวิจัยพบว่า 1) แบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 จำนวน 1 ฉบับ จำนวน 40 ข้อ เป็นข้อสอบแบบปรนัยตอบสั้น ประกอบด้วย 5 องค์ประกอบ ได้แก่ การบวก การลบ การคูณ การหาร และการบวก ลบ คูณ หารระคน และ 2) คุณภาพแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็นของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4-6 มีความตรงเชิงเนื้อหาโดยค่าดัชนีความสอดคล้องอยู่ระหว่าง .67 ถึง 1.00 ค่าความยากรายข้อของแบบวัดทักษะการคิดเลขเป็น อยู่ระหว่าง .27 ถึง .80 ค่าอำนาจจำแนกรายข้ออยู่ระหว่าง .20 ถึง .52 และค่าความเที่ยงของแบบวัดทั้งฉบับเท่ากับ .91
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2560). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้คณิตศาสตร์ (ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2560) ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. โรงพิมพ์ ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
เจมส์ เบลลันกา และ รอน แบนด์. (2554). 21st century skills/rethinking how students learn [ทักษะแห่งอนาคตใหม่: การศึกษาเพื่อศตวรรษที่ 21] (พิมพ์ครั้งที่ 2). โอเพ่นเวิลด์ส.
จตุภูมิ เขตจัตุรัส. (ม.ป.ป.). รูปแบบการตัดเกรด. วิทยาลัยการสาธารณสุขสิรินธร จังหวัดขอนแก่น. http://www.scpkk.ac.th/scphkk/uploads/file/test/yoll/blog%20KM%2054/grade.pdf
บุญเชิด ภิญโญอนันตพงษ์. (2545). การวัดประเมินการเรียนรู้. คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปณิชา ชัยกุลภัทรโชติ และปกรณ์ ประจันบาน. (2565). การพัฒนาแบบวัดทักษะในศตวรรษที่ 21 ด้านการเรียนรู้ และนวัตกรรมของนักเรียนชั้นประถมศึกษา. วารสารครุศาสตร์ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร, 6(12), 49-64.
ปวีณา มะแซ. (2561). การพัฒนาแบบวัดทักษะการรู้เท่าทันสื่อในศตวรรษที่ 21 ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น โดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการตอบสนองข้อสอบแบบพหุวิภาค
[วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
มนตรา ตุลย์เมธาการ, อรอุมา เจริญสุข, วิไลลักษณ์ ลังกา, อิทธิพัทธ์ สุวทันพรกูล, และพนิดา มารุ่งเรือง. (2560). รายงานการวิจัยฉบับย่อ เรื่อง “การสังเคราะห์องค์ความรู้ กระบวนการขยายผลโรงเรียนคุณธรรมจริยธรรมในส่วนภูมิภาค และการประเมินผลการ พัฒนาโรงเรียนคุณธรรมจริยธรรม.” เดือนตุลา.
วรรณ์ดี แสงประทีปทอง. (2554). หน่วยที่ 5 การพัฒนาเครื่องมือและการเก็บรวบรวมข้อมูลในการประเมิน ใน ประมวลสาระชุดวิชา การประเมินและการจัดการโครงการประเมิน หน่วยที่1-5
(พิมพ์ครั้งที่ 6, น.193-257). นนทบุรี: สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วรรณ์ดี แสงประทีปทอง และ ทัศนีย์ ชาติไทย. (2562). การพัฒนาแบบวัดการรู้เท่าทันสื่อสำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 จังหวัดนนทบุรี. วารสารสุทธิปริทัศน์, 33(108), 27-38.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2559). การวัดผลประเมินผลคณิตศาสตร์. ซีเอ็ดยูเคชั่น.
อัมพร ม้าคนอง. (2559). คณิตศาสตร์: การสอนและการเรียนรู้. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อิบตีซัม อิแอ. (2564). การพัฒนาแบบวัดทักษะชีวิตและการทำงานในศตวรรษที่ 21ของนักศึกษาวิทยาลัยชุมชนในพื้นที่สามจังหวัดชายแดนภาคใต้โดยประยุกต์ใช้ทฤษฎีการตอบสนองข้อสอบ แบบพหุวิภาค [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
IHMC Public Cmaps. (n.d.). Arithmetic. https://cmapspublic2.ihmc.us/rid=1161303051421_485325170_12753/Arithmetic.cmap
Khan, Y. (2022). 115 Solved Problems on The Pigeon Hole Principle. Boishaal.
Krejcie, R.V., & Morgan, D.W., (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement. (n.p.).
