หลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงกับการพัฒนาอย่างยั่งยืนและสมดุล ในปริมณฑลโลกาภิวัตน์:หนทางรอดจากผลกระทบของการพัฒนาที่ไม่ยั่งยืนและไม่สมดุล
DOI:
https://doi.org/10.53848/irdssru.v6i1.214449คำสำคัญ:
ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง, การพัฒนาที่ยั่งยืน, การพัฒนาที่สมดุล, ปริมณฑลโลกาภิวัฒน์บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อจะวิพากษ์การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมในอดีตที่ผ่านมาว่าได้เกิดปัญหาการพัฒนาที่ไม่ยั่งยืนและไม่สมดุล และได้เสนอแนวทางการพัฒนาโดยปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงซึ่งเป็นหนทางรอดของการพัฒนาที่ยั่งยืนและสมดุลใน “ปริมณฑลโลกาภิวัตน์” โดยการสังเคราะห์แนวคิดการพัฒนาที่อยู่เบื้องหลังแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ เปรียบเทียบกับปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง
References
สมุทรปราการ. สมุทรปราการ: ศรีบุญอุตสาหกรรมการพิมพ์.
จุฑาทิพย์ มณีพงษ์. (2551). ชนบทและเมือง เศรษฐศาสตร์การพัฒนา. นนทบุรี: สานักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
บุญคง หันจางสิทธิ์. (2550). เศรษฐศาสตร์มหภาค. กรุงเทพมหานคร: โอเอสพริ้นติ้งเฮ้าส์.
ปรีชา เปี่ยมพงศ์สานต์, กาญจนา แก้วเทพ และกนกศักดิ์ แก้วเทพ. (2549). วิถีใหม่แห่งการพัฒนา:วิธีวิทยาศึกษาสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปิยะศิริ เรืองศรีมั่น. (2547). โครงสร้างเศรษฐกิจไทย ไทยในเศรษฐกิจโลก. นนทบุรี:
มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วิวัฒน์ชัย อัตถากร. (2553). เศรษฐกิจการเมืองไทย2544-2553ยุคห้านายก. กรุงเทพมหานครฯ: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
อาคม เติมพิทยาไพสิฐ และวิโรจน์ นารารักษ์. (2551). การวางแผนเศรษฐกิจมหภาค เศรษฐศาสตร์การ
พัฒนา. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
