A Case Study of the Effects of Arts and Crafts Activities for Rajvithi Home for Girls in Bangkok
Keywords:
Arts and Crafts Activities, Rajvithi Home for GirlsAbstract
This pre-experimental research, presented by one -shot case study design, It aimed to study the effects of arts and crafts activities for Rajvithi Home for Girls in Bangkok. The target group was teenagers between the age of 15 and 18 years old living in Rajvithi Home for Girls in Bangkok. Purposive sampling method was used
for the informant selection which was a classroom with 15 students. The research tools were 8 arts and crafts activities consisting of 1) chic hair band, 2) hair pin, 3) camphor, 4) tulipshaped key ring, 5) sandals, 6) decoupage bag, 7) coin wrapping and 8) bead garland. Data collection was performed by a performance skill test and the target group's satisfacation on the arts and crafts activities. Data were analyzed by descriptive statistics.
The results were found as follows:For the performance skill test, female teenagers aged 15-18 years old got the good scores. For the target group's satisfaction on the arts and crafts activities, female teenagers aged 15-18 years old satisfied with arts and crafts, lecturer, duration, materials, arts and crafts activities and activity topics at high levels.
Downloads
References
กิติพงษ์ แหนํงสกูล. (2553). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและทักษะการปฏิบัติงาน เรื่องการใช้โปรแกรมประมวลผลคา กลุ่มสาระการเรียนรู้การงานอาชีพและเทคโนโลยีของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้วิธีสอนแบบชี้แนะร่วมกับรูปแบบการเรียนการสอนทักษะปฏิบัติของแฮร์โรว์.วิทยานิพนธ์ปริญญาโท.(ภาควิชาหลักสูตรและการสอน). คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยหาดใหญํ.
กิ่งกาญจน์ สิรสุคนธ์. (2550). รูบริคการให้คะแนน. สานักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา,กรุงเทพมหานคร.
จรรยา ล้าเลิศ. (2553). การออกแบบงานประดิษฐ์. [ออนไลน์].เข๎าถึงได๎จาก : http://www.kr.ac.th/ wai/show. php?id=302, 20 สิงหาคม 2554.
จตุรพร ลิ้มมั่นคง. (2549). จิตวิทยาวัยรุ่น.
พิมพ์ครั้งที่ 3. มหาวิทยาลัยรามคาแหง, กรุงเทพมหานคร.
จิราพัทธ์ แก๎วศรีทอง. (2553). ผลการใช้โปรแกรมการฝึกอบรมเรื่องศิลปะประดิษฐ์สาหรับผู้สูงอายุในศูนย์พัฒนาการจัดสวัสดิการสังคมผู้สูงอายุบ้านบางแค กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. (ภาควิชาคหกรรมศาสตร์). คณะเทคโนโลยี คหกรรมศาสตร์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี ราชมงคลพระนคร.
ชาติชาย ปิลวาสน์. (2544). การศึกษาความสามารถในการแก้ปัญหาของเด็กปฐมวัยโดยใช้กระบวนการวางแผน ปฏิบัติ ทบทวน.วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. (ภาควิชาการปฐมวัย). คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ณิชชาภัทร รักษ์มณี. (2554). การพัฒนาความพากเพียรอุตสาหะของเด็กปฐมวัยโดยใช้การจัดกิจกรรมศิลปะประดิษฐ์จากวัสดุธรรมชาติ : กรณีศึกษาโรงเรียนบ้านต้อน จังหวัดชัยภูมิ. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. (ภาควิชาการปฐมวัย). คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.
ทองคูณ หงส์พันธ์. (2542). คู่มือการจัดกิจกรรมค่ายอาสาพัฒนาและบาเพ็ญประโยชน์. การศาสนา, กรุงเทพมหานคร.
นรินรัตน์ บุตรศรี. (2555). การศึกษาการคิด
วิจารณญาณของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการจัดกิจกรรมศิลปะประดิษฐ์จากงานกระดาษที่ใช้การผนึกติดด้วยกาว (เปเปอร์มาเช่).วิทยานิพนธ์ปริญญาโท. (ภาควิชาหลักสูตรและการสอน แขนงปฐมวัย). คณะครุศาสตร์.มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์.
รฤกชาติ ผิวทองงาม. (2553). ศิลปะประดิษฐ์เพื่อประกอบอาชีพ.สิปประภา,กรุงเทพมหานคร.
วรากร ทรัพย์วิระปกรณ์. (2550). วิถีการดาเนินชีวิตของเยาวชนในสถานสงเคราะห์การศึกษาเชิงปรากฎการณ์วิทยา, วารสารศึกษาศาสตร์. 19,1 (ตุลาคม) :109-113.
สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 9.ประสานการพิมพ์, กาฬสินธุ์.
สุภาพ ฉัตราภรณ์. (2551). การออกแบบการวิจัย. พิมพ์ครั้งที่ 5. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, กรุงเทพมหานคร. สานักงานคณะกรรมการอาชีวศึกษา. นโยบายและแผนด้านอาชีวศึกษา. [ออนไลน์] เข๎าถึงได๎จาก :http : www.vec.go.th, 18 ธันวาคม 2556. อานุภาพ เลขะกุล. (2542). การเรียนรู้โดยใช้ปัญหาเป็นฐาน. ม.ป.พ. , ม.ป.ท.
อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2540). หลักการสอน. พิมพ์ครั้งที่ 2. โอเดียนสโตร์, กรุงเทพมหานคร.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของ สถาบันวิจัยและพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว