การพัฒนาเรือนค้าขายจากมรดกสิ่งก่อสร้างพื้นถิ่นสาหรับพื้นที่ภูมิทัศน์ วัฒนธรรมนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบและวิเคราะห์เรือนค้าขายจากมรดกสิ่งก่อสร้างพื้นถิ่นสาหรับพื้นที่ภูมิทัศน์วัฒนธรรมนครประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยา เพื่อพัฒนาเรือนค้าขายและประเมินการรับรู้ของผู้บริโภคต่อรูปแบบเรือนค้าขายหลังการเข้าใช้งานที่ตระหนักถึงความสอดคล้องกับภูมิทัศน์วัฒนธรรม มีคุณค่าทางมรดกสิ่งก่อสร้างพื้นถิ่น มีความเหมาะสมกับพฤติกรรมการใช้งาน และความพึงพอใจของผู้ใช้บริการ กลุ่มตัวอย่าง คือ 1) กลุ่มผู้กาหนดนโยบาย จานวน 5 คน 2) กลุ่มผู้ให้บริการ
ร้านค้าปลีก จานวน 5 คน 3) กลุ่มผู้บริโภค 60 คน 4) กลุ่มตัวอย่างเรือนค้าขายในบริเวณพื้นที่ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเมืองพระนครศรีอยุธยา จานวน 5 ร้าน และ 5) กลุ่มผู้บริโภคที่ซื้อสินค้า จานวน 400 คน การดาเนินการวิจัยประกอบด้วย การรวบรวมข้อมูลภาคเอกสาร และการเก็บข้อมูลภาคสนาม โดยการสัมภาษณ์ สอบถาม และการสารวจ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ แบ่งออกเป็น 5 ลักษณะ คือ1) แบบสอบถามความคิดเห็นในการกาหนดแนวทางการออกแบบ 2) แบบสัมภาษณ์เชิงลึก 3) แบบสารวจรูปแบบเรือนค้าขาย 4) แบบประเมินรูปแบบเรือนค้าขายโดยผู้เชี่ยวชาญ 5) แบบประเมินการรับรู้รูปแบบเรือนค้าขายหลังการเข้าใช้งานจากกลุ่มตัวอย่าง ผลการวิจัยพบว่า ผลการประเมินการรับรู้ของผู้บริโภคต่อรูปแบบเรือนค้าขายหลังการใช้งาน
มีการรับรู้โดยรวมอยู่ในระดับมาก อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านพบว่า มีการรับรู้ในแต่ละด้านอยู่ในระดับมากทุกด้าน และผู้บริโภคสัญชาติต่างกัน การรับรู้รูปแบบเรือนค้าขายต่างกัน อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วนผู้บริโภคเพศต่างกัน การรับรู้รูปแบบเรือนค้าขายไม่ต่างกัน