การบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอน ของโรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษก
คำสำคัญ:
-บทคัดย่อ
การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริม การจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 36 และศึกษาสภาพการบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอน ของโรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษก เพื่อหาแนวทางการบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษก กลุ่มเป้าหมายที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้ ได้แก่ ผู้บริหารสถานศึกษา ครูที่รับผิดชอบการบริหารแหล่งเรียนรู้ ครูหัวหน้าระดับชั้น และคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษา จำนวน 10 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์ และการสนทนากลุ่ม ทำการวิเคราะห์ข้อมูลโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) การแจกแจงความถี่ตามประเด็นที่ตอบจากมากไปหาน้อย แล้วนำเสนอในรูปของความเรียง ผลการศึกษาพบว่า 1. แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศในการบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนใน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 36 พบว่า หน่วยงานหรือผู้มีส่วนเกี่ยวข้องได้มีส่วนร่วมในการกำหนดนโยบาย วัตถุประสงค์และเป้าหมายของการใช้แหล่งเรียนรู้ ครูนำนักเรียนไปศึกษายังแหล่งเรียนรู้ที่มีอยู่ในชุมชนอย่างหลากหลาย มีผู้รับผิดชอบในการนิเทศ ติดตามและประเมินผลการพัฒนาและการใช้แหล่งเรียนรู้นำผลการประเมินมาหาแนวทางปรับปรุงแก้ไขและพัฒนาต่อไป 2. สภาพการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียน ดอยหลวงรัชมังคลาภิเษก พบว่า กำหดนโยบายวางแผนการใช้แหล่งเรียนรู้ กิจกรรมการเรียนรู้และวัตถุประสงค์ในการใช้แหล่งเรียนรู้ ปฏิบัติตามแผนการบริหารการใช้แหล่งเรียนรู้ที่กำหนดไว้ ประเมินผลโดยการสังเกตความสนใจ การมีส่วนร่วม การสอบถามหรือแบบประเมินความพึงพอใจ มีการวิเคราะห์ผลการประเมินการใช้แหล่งเรียนรู้ แก้ไขข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นเพื่อนำไปปรับปรุงบ้าง ไม่ได้นำผลการประเมินที่ได้จากการวิเคราะห์ข้อมูลมาวางแผนเพื่อปรับปรุงให้ดีขึ้น 3. แนวทางการบริหารแหล่งเรียนรู้ที่ส่งเสริมการจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนดอยหลวง รัชมัง คลาภิเษก พบว่า กำหนดนโยบายและจัดทำแผนการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ สำรวจแหล่งเรียนรู้ทั้งในและนอกโรงเรียนแล้วรวบรวมเป็นสารสนเทศในการจัดกิจกรรมการเรียนการสอน มีการใช้แหล่งเรียนรู้อย่างหลากหลายกำหนดวิธีการ และเครื่องมือในการประเมินผลการนำแหล่งเรียนรู้ไปใช้อย่างหลากหลายแต่งตั้งคณะกรรมการตรวจสอบติดตามการใช้แหล่งเรียนรู้ ร่วมกันวิเคราะห์ปัญหาและอุปสรรคจากการใช้แหล่งเรียนรู้ วางแผนเพื่อหาแนวทางวิธีการปฏิบัติที่ดีที่สุดในการใช้แหล่งเรียนรู้เพื่อจัดการเรียนการสอนในครั้งต่อไป
เอกสารอ้างอิง
กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงฯ. ________. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงฯ.
เพลินทิพย์ ตาแก้ว. (2553). การพัฒนาระบบสารสนเทศแหล่งเรียนรู้ในชุมชนเพื่อสนับสนุนการเรียนการสอนของโรงเรียนในเขตอำเภอแม่สาย จังหวัดเชียงราย. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. เชียงราย.
รัฐเขต ศรีเกื้อกูล. (2551). การศึกษาแหล่งเรียนรู้ในท้องถิ่นในการพัฒนาการศึกษาโรงเรียนบ้านทรายทอง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเชียงราย เขต 1. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. เชียงราย.
โรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษก. (2559). รายงานผลการประเมินตนเองของสถานศึกษา ประจำปี 2559. เชียงราย: โรงเรียนดอยหลวง รัชมังคลาภิเษก.
ศิริพร จิตอารีย์. (2549). การจัดการแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่.
อรรถพล เชาว์ประยูร. (2549). แนวปฏิบัติในการบริหารจัดการแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนอนุบาลในอำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่.