แนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย

ผู้แต่ง

  • ชนินทร์พร อินลือ คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
  • ดร.สมเกียรติ ตุ่นแก้ว คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
  • ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.พูนชัย ยาวิราช คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

คำสำคัญ:

การบริหารหลักสูตร, ส่งเสริมอาชีพ, ทักษะการพัฒนาสำหรับนักเรียน

บทคัดย่อ

การศึกษาอิสระครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่ พึงประสงค์ของการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียนโรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ประชากร ประกอบด้วย ผู้อำนวยการและ รองผู้อำนวยการโรงเรียน จำนวน 2 คน หัวหน้าฝ่ายบริหาร จำนวน 4 คน คณะกรรมการสถานศึกษา จำนวน 15 คน และครูผู้สอน จำนวน 41 คน รวมทั้งหมด 62 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งนี้คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ประกอบด้วย การวิเคราะห์ ค่า PNI วิเคราะห์ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และเนื้อหาสำคัญ วิเคราะห์ข้อมูล โดยการศึกษาสภาพปัจจุบันและสภาพที่พึงประสงค์ของการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียนโรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย การอภิปรายผลและข้อเสนอแนะ 2) ศึกษาเหตุปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อแนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ประชากรประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง จำนวน 2 คน ผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนต้นแบบ จำนวน 5 คน ครูผู้สอนเกี่ยวกับทักษะอาชีพโรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง จำนวน 4 คน ครูผู้สอนเกี่ยวกับทักษะอาชีพโรงเรียนต้นแบบ จำนวน 6 คน และคณะกรรมการสถานศึกษาโรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง จำนวน 3 คน รวมทั้งสิ้น 20 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งนี้คือ แบบบันทึกการระดมสมอง วิเคราะห์ข้อมูลจากเนื้อหาสำคัญ การศึกษาเหตุปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อแนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย อภิปรายผลและข้อเสนอแนะ 3) ศึกษาแนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ประชากรประกอบด้วย ผู้บริหารสถานศึกษาโรงเรียนต้นแบบ จำนวน 3 คน ครูผู้สอนเกี่ยวกับทักษะอาชีพโรงเรียนต้นแบบ จำนวน 3 คน รวมทั้งสิ้น 6 คน เครื่องมือที่ใช้ใน การเก็บรวบรวมข้อมูลในครั้งนี้คือ แบบสัมภาษณ์ วิเคราะห์ข้อมูลจากเนื้อหาสำคัญ การศึกษาแนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ผลการวิจัยพบว่า 1. สภาพปัจจุบันและสภาพพึงประสงค์ของการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ด้านจุดมุ่งหมาย เนื้อหา การจัดกิจกรรมการเรียนรู้ และการประเมินผล ภาพรวม มีระดับคุณภาพอยู่ในระดับ มาก 2. เหตุปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อแนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย พบว่า 1) เหตุปัจจัยที่สนับสนุนการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน ด้านบุคลากร มีการวางแผนเรียกบรรจุอัตรากำลังครูที่ขาด ด้านการบริหารจัดการ มีการวิเคราะห์หลักสูตรตามสภาพบริบทของท้องถิ่นและวิเคราะห์ความต้องการใน การจัดทำหลักสูตร ด้านแหล่งเรียนรู้มีการใช้แหล่งเรียนรู้เป็นสถานที่ในการจัดกิจกรรม การเรียนการสอนที่เน้นทักษะอาชีพ และด้านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศ มีการจัดหาเทคโนโลยีที่ช่วยให้ผู้เรียนเปิดทักษะการเรียนรู้ที่เหมาะสมกับหลักสูตร 2) เหตุปัจจัยที่ฉุดรั้งการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน ด้านบุคลากร ขาดการสำรวจและวางแผนอัตรากำลังครูผู้สอนตรงวิชาเอกที่เน้นทักษะอาชีพ ด้านการบริหารจัดการ ขาดการวิจัยเกี่ยวกับการบริหารหลักสูตร การนิเทศ กำกับ ติดตาม การบริหารหลักสูตรอย่างต่อเนื่อง ด้านแหล่งเรียนรู้ ขาดการจัดสรรงบประมาณการซื้อวัสดุ อุปกรณ์ เครื่องมือและเครื่องจักรที่ต้องมีในแหล่งเรียนรู้ ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นต่อการเรียนการสอนด้านทักษะอาชีพ และด้านสื่อเทคโนโลยีสารสนเทศของสถานศึกษาควรมีจำนวนที่เพียงพอและอยู่ในสภาพที่พร้อมใช้งานอยู่เสมอ 3. แนวทางการบริหารหลักสูตรเพื่อส่งเสริมทักษะอาชีพสำหรับนักเรียน โรงเรียนบ้านห้วยผึ้ง อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย พบว่า การบริหารหลักสูตรตามกระบวนการบริหารคุณภาพ PDCA มีขั้นตอนประกอบด้วย 1) การวางแผน (P) 1.1) ด้านการเตรียมความพร้อมของสถานศึกษา 1.2) ด้านการจัดทำสาระหลักสูตรสถานศึกษา 1.3) ด้านการวางแผนการบริหารหลักสูตรสถานศึกษา 2) การปฏิบัติตามแผน (D) 2.1) ด้านการดำเนินการใช้หลักสูตร 3) การตรวจสอบประเมิน (C) 3.1) ด้านการนิเทศกำกับติดตามและประเมินผล 4) ด้านการปรับปรุงพัฒนา (A) 4.1) ด้านการสรุปผลการดำเนินการบริหารหลักสูตรสถานศึกษา 4.2) ด้านการปรับปรุงและพัฒนาการบริหารหลักสูตรและหลักสูตรสถานศึกษา

ประวัติผู้แต่ง

ชนินทร์พร อินลือ, คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

นักศึกษาหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย (2564)

ดร.สมเกียรติ ตุ่นแก้ว, คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

อาจารย์ ประจำหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย (อาจารย์ที่ปรึกษาหลัก)

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.พูนชัย ยาวิราช, คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ประจำหลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย (อาจารย์ที่ปรึกษาร่วม)

เอกสารอ้างอิง

ทองใบ ทองมาก. (2561). รูปแบบการนิเทศที่มีประสิทธิผลในโรงเรียนขนาดเล็ก. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต). อุบลราชธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี.

ทิพวรรณ คำปัญญา. (2559). ข้อเสนอเชิงยุทธศาสตร์การบริหารจัดการการนิเทศภายในของโรงเรียนบ้านทุ่งพร้าว (เพ็คกี้ฮิทค็อก) เพื่อรองรับการประเมินคุณภาพภายนอกกรอบ

ที่ 4. (การศึกษาอิสระครุศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ. (2542, สิงหาคม 14). พระราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 116 ตอนที่ 74. หน้า 1-28.

พัชรินทร์ ช่วยศิริ. (2554). การศึกษาการดําเนินงานนิเทศภายในของโรงเรียนวัดประดู่ฉิมพลี. (ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

โรงเรียนแม่จันวิทยาคม. (2562). รายงานการประเมินตนเองของสถานศึกษา (Self – Assessment Report: SAR) ระดับการศึกษาขั้นพื้นฐานโรงเรียนแม่จันวิทยาคม

ปีการศึกษา 2562. สืบค้นเมื่อ 18 พฤศจิกายน 2563, จาก https://sites.google.com/ mwk.ac.th/planmwk/

สมพร วงศ์วิธูน. (2555). การบริหารงานแนะแนว โดยใช้วงจรเดมมิ่ง (PDCA) ของโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาเชียงราย เขต 2. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). พะเยา: มหาวิทยาลัยพะเยา.

สมศักดิ์ คงเที่ยง. (2544). หลักการบริหารการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สำนักงานคณะกรรมการการประถมศึกษาแห่งชาติ. (2546). แนวดำเนินการของสถานศึกษาเพื่อจัดกิจกรรมเสริมประสบการณ์พัฒนาคุณภาพภายในสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: องค์การรับส่งสินค้าและพัสดุภัณฑ์.

อรอุมา รอดแย้ม. (2554). การทำงานร่วมกันที่มีประสิทธิภาพในระบบพีดีซีเอ (PDCA) ของผู้บริหารและครูของสถานศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอ่างทอง. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). ลพบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-12-31

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย