กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่
คำสำคัญ:
การจัดการเรียนรู้วิถีใหม่, โรงเรียนเอกชน, กวดวิชาบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อกำหนดกลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ โดยมีขั้นตอนการวิจัยดังนี้ 1) การวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายนอกและสภาพแวดล้อมภายใน เพื่อกำหนดทิศทางและกลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ โดยการใช้แบบสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง สัมภาษณ์ความคิดเห็นจากผู้รับใบอนุญาต ผู้บริหาร โรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชาจำนวน 6 คน จากโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา จำนวน 3 โรงเรียนใช้วิธีการวิเคราะห์เนื้อหาสำคัญและนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายนอกเพื่อวิเคราะห์โอกาสและอุปสรรค และวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายในเพื่อวิเคราะห์จุดแข็งและจุดอ่อน เพื่อยกร่างทิศทางและกลยุทธ์ด้วยตนเอง จากผลการประเมินสถานการณ์โดยการจับคู่รายการในตาราง TOWS Matrix 2)ประเมินและตรวจสอบความเป็นไปได้ของกลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ โดยการสนทนากลุ่มจากผู้รับใบอนุญาตและผู้บริหารของโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา จำนวน 6 คน จากโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา จำนวน 3 โรงเรียน และผู้ทรงคุณวุฒิ จำนวน 2 คน โดยใช้เทคนิคการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และพรรณนาข้อมูลตามกรอบการสัมภาษณ์ และสรุปผล โดยผู้วิจัยได้กำหนดโครงการให้สอดคล้องกับกลยุทธ์ ผลการวิจัยพบว่า กลยุทธ์การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐาน การจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ มี 2 ขั้นตอน ประกอบด้วย 1. การวิเคราะห์สภาพแวดล้อมภายนอกและสภาพแวดล้อมภายในของโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา ผลการวิเคราะห์จากการสัมภาษณ์ผู้รับใบอนุญาตและผู้บริหารของโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้ วิถีใหม่ พบว่ามีสถานภาพอยู่ในตำแหน่งโอกาสและจุดแข็ง และการกำหนดกลยุทธ์ การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ ประกอบด้วย 3 กลยุทธ์ กลยุทธ์ที่ 1 พัฒนาคุณภาพผู้เรียนตามแนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ เป็น การส่งเสริมการจัดการเรียนรู้ตามแนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่โดยใช้เทคโนโลยี ปรับปรุงการจัดการเรียนการสอนให้ผู้ปกครองเกิดความเชื่อมั่น และปรับปรุงการจัดการเรียนการสอนตามแนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่โดยใช้เทคโนโลยีที่ทันสมัย รวมถึง การปรับโครงสร้างการจัดทำแผนปฏิบัติการที่คำนึงถึงคุณภาพของผู้เรียนและสอดคล้อง กับงบประมาณตามแนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ กลยุทธ์ที่ 2 พัฒนาสื่อ นวัตกรรม และเทคโนโลยีสำหรับการการจัดการเรียนรู้ วิถีใหม่ด้วยการพัฒนาระบบการบริหารจัดการที่มีมาตรฐาน เป็นส่วนของการขยาย การจัดการเรียนการสอนตามแนวทางการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ด้วยการใช้เทคโนโลยี เพื่อให้เกิดการเรียนการสอนที่สามารถทำได้ทุกที่ เรียนได้ทุกเวลา และสร้างการเรียนรู้ให้สามารถทำการจัดการเรียนการสอนได้แม้ไม่ได้เข้าชั้นเรียน โดยการส่งเสริมให้ครูมีทักษะด้านเทคโนโลยี เพื่อการจัดการเรียนรู้พร้อมๆ ไปกับการปรับปรุงและพัฒนาสื่อ นวัตกรรม และเทคโนโลยีที่มีอยู่ให้สอดคล้องกับการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ กลยุทธ์ที่ 3 พัฒนาระบบการบริหารจัดการที่มีมาตรฐาน โดยการสร้างความเข้มแข็งของระบบภายในโรงเรียนเอกชนนอกระบบ ด้วยการพัฒนาระบบเครือข่าย การจัดการเรียนรู้ของโรงเรียนเอกชนนอกระบบ การปรับปรุงค่าธรรมเนียมการเรียนให้เหมาะสมกับสภาวการณ์ทางเศรษฐกิจ และการยกระดับความร่วมมือของระบบเครือข่ายโรงเรียนเอกชนนอกระบบ 2. ผลการประเมินและตรวจสอบความเป็นไปได้ของการกำหนดกลยุทธ์ การบริหารโรงเรียนเอกชนนอกระบบประเภทกวดวิชา สู่มาตรฐานการจัดการเรียนรู้วิถีใหม่ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2562). ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ ลงวันที่ 16 ธันวาคม 25622 เรื่อง มาตรฐานการศึกษาโรงเรียนนอกระบบ พ.ศ.2562. (1-2). สืบค้นเมื่อ 20 ตุลาคม 2563, จาก https://www.skprivate.go.th/docs/detail/113
กิตติพร เนาว์สุวรรณ และชัยรัตน์ จุสปาโล. (2557). การเตรียมความพร้อมการจัดการศึกษาด้วยเทคโนโลยีสารสนเทศในสถานศึกษาเพื่อการเข้าสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 6(2), 156-168.
จิรารัตน์ กระจ่างดี. (2562). การศึกษากลยุทธ์การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนขยายโอกาสในอำเภอขุนยวม จังหวัดแม่ฮ่องสอน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ณัฏฐ์วัฒน์ ภควันฉัตร และจิรศักดิ์ จิยะจันทน์. (2561). กลยุทธ์การตลาดบริการที่มีผลต่อการตัดสินใจเลือกเรียนโรงเรียนกวดวิชา ตามส่วนประสมทางการตลาด. (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น.
เทื้อน ทองแก้ว. (2563). การออกแบบการศึกษาในชีวิตวิถีใหม่: ผลกระทบจากการแพร่ระบาด COVID-19. วารสารคุรุสภาวิทยาจารย์, 1(2), 1-10.
ธัญลักษณ์ ธนปกิจ. (2559). เรื่องการจัดการสื่อสารเพื่อการสร้างนวัตกรรมจากการเรียนรู้นอกห้องเรียนของมหาวิทยาลัยบรรษัทในประเทศไทย. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรมการจัดการ นิด้า, 3(2), 63-80.
มาตรฐานการศึกษาโรงเรียนนอกระบบ พ.ศ. 2562 (2562 : 1-2)
วรนารถ แสงมณี. (2553). องค์การ: ทฤษฎีการออกแบบและการบริหารจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพมหานคร: ดารณี สนามเตะ.
วิจิตราภรณ์ โตแก้ว. (2558). การมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในการบริหารการศึกษานอกระบบ และการศึกษาตามอัธยาศัยอำเภอท่าม่วง จังหวัดกาญจนบุรี. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). กาญจนบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
วิชัย วงษ์ใหญ่ และมารุต พัฒผล. (2563). New normal ทางการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักคณะกรรมการพระราชกฤษฎีกา. (2545). ระเบียบกระทรวงศึกษาธิการว่าด้วยการกำหนดมาตรฐานโรงเรียนเอกชน ประเภทกวดวิชา พ.ศ. 2545. (2545, พฤศจิกายน 7). 1-4.
สุทธิวรรณ ตันติรจนาวงศ์. (2560). ทิศทางการจัดการศึกษาในศตวรรษที่ 21. วารสารสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ มหาวิทยาลัยศิลปากร, 10(2), 2582-2853.
สุรพล พิมพ์สอน และคณะ. (2557). เรื่องกลยุทธ์การพัฒนาคุณภาพผู้เรียนของสถานศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 41. วารสารครุศาสตร์, 42(3), 56-74.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2021 วารสารครุศาสตร์วิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
