Thai TV Series to Drive Soft Power through Popular Culture
Keywords:
ละครซีรีส์ไทย, ละครโทรทัศน์ไทย, วัฒนธรรมมวลชน, ซอฟท์พาวเวอร์Abstract
This article aims to present the perspective on Thai TV series, in terms of being a popular culture It is an entertainment medium that has the power to create a social phenomenon. Influencing ideas, attitudes and values to people in society with the Functionalism. Textual analysis was taken, based on an argument that media content promotes. culture. It aims to express the expectation that it can be accepted by the government in exporting and driving as one of the soft powers in the Thai entertainment industry. However, the process of creating soft power through Thai TV series is essential to consider in the long term, and it is a matter to consider in detail how to measure the success of socio-economic policies that reflect Thailand's ability and advantageous potential in transforming cultural capital into economic capital through Thai TV. series.
References
กองทุนสื่อปลอดภัยและสร้างสรรค์. (2561). สืบค้นจาก URL: http://www.thaimediafund.or.th/page/ view/34/?p=1.
กาญจนา แก้วเทพ และสมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎี เศรษฐศาสตร์ การเมืองกับสื่อการศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.
เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์ (2555). ปาฐกในเรื่องคลื่นแห่งการเปลี่ยนของโลก ใน การประชุมวิชาการ “Thailand Open Memory Championships and Mind Map Festival 2008”. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
พนธกร วรภมร และนณริฏ พิศลยบุตร. (2565). Soft Power ไทย เหตุใดจึงยังไม่เวิร์ค. สืบค้นจาก URL: https://tdri.or.th/2022/04/soft-power-thai/.
พีระ จิรโสภณ. (2551). ทฤษฎีการสื่อสารมวลชน. เอกสารการสอนชุดวิชาการปรัชญานิเทศศาสตร์และทฤษฎีการสื่อสาร หน่วยที่ 10. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
วัชรินทร์ ชินวรวัฒนา (2565) ธุรกิจผลิตสื่อบันเทิงไทย ผลักดันอย่างไรให้ไปทั่วโลก. สืบค้นจาก URL: https://www.isranews.org/article/isranews-article/112220-media-4.html?fbclid= IwAR2mOzTjBeeCbDKhWRpHCjnE5Oq5d4LPOBBqlPu_bUkcCq_njuBIRaVfE2E.
สมสุข หินวิมาน และคณะ. (2554). ความรู้เบื้องต้นทางวิทยุและโทรทัศน์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุภาพิชญ์ ถิระวัฒน์. (2565). Soft Power อำนาจละมุน. สืบค้นจาก URL: https://library.parliament. go.th/th/radioscript/rr2565-may7.
Lasswell, H. (1964). The Structure and Function of Communication in Society. In W. Schramm (Ed.), Mass Communications. Urbana, IL: University of Illinois Press.
Nye, J. S. (1990). Soft Power. Foreign Policy. 80(Autumn), 153-171.
_________. (2004). Soft Power the Means to Success in World Politics. New York: PublicAffairs.
Stanley L. Baran and Dennis K. Davis. (2012). Mass Communication Theory: Foundation, Ferment, and Future. 6th. Canada: PreMediaBlobal
Thanayod Lopattananont. (2021). The Role of Entertainment Media in Promoting Culture: The Case of Japanese Cartoons and Superhero tv Series in 80s-90s Thai Society MANUSYA. Journal of Humanities. 24, 390–408.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Mass Communication Technology, RMUTP
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Copyright (c) Journal of Mass Communicaiton Technology, RMUTP
Journal of Journal of Mass Communicaiton Technology, RMUTP is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License. (CC BY-Nc-ND 4.0) licence, unless otherwise stated. Please read our Pollicies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
