Associating Factors with Basic Compensation for Injuries from Health Services
Keywords:
Patient; basic compensation for injuries; no fault liability fundAbstract
This research is a descriptive research by using secondary data. This research’s purpose is to find associating factors with basic compensation consideration for injuries from health services. Sample group used in this study included patients who suffered damage health services, collected and recorded at National Health Security Office from October 2011 to September 2012. There were 208 persons in the sample group. The data was analyzed using descriptive statistics and analytical statistics such as Chi-square and Fisher’s Exact Test.
Research’s results found that most patients were female (62 percent). The applicants were mostly female (68.3 percent). Applicant’s relatives were mainly parents, 38.9 percent. Information believed to have caused damage indicated to the type of service unit of community hospital the most. Community hospitals is the health service unit utilized the most, (48.6 percent of patients); in-patient unit is the most indicated department 95.7 per cent; department which was utilized most is obstetric (37.5 percent). The direct cause of the most damage caused by unavoidable (77.9 percent); individual who provides directly related to damage the most was doctors (53.4 percent). Factors related to compensation for damage was degree of damaged (severity of damage) and the duration of the damage.
From the research findings, there should be a guideline formulated from type of damage factors (continuous injury, loss of organ, loss of life and permanent disability and the time the victim suffered damage), it also is suggested that there should be a law formulate to set up funding to compensate for the medically injured without the need to prove liability to be practiced in Thailand. And as a tool to help resolve the conflict between physician and patient, in order to prevent malpractice lawsuit against physicians.
References
โครงการสนับสนุนการปฏิรูประบบบริการสาธารณสุข. (2550). ระบบชดเชยความเสียหายจากการรับบริการสาธารณสุขโดยไม่เพ่งโทษตัวบุคคลและไม่พิสูจน์ความผิด. เอกสารเพื่อทำความเข้าใจและใช้ประกอบการแสดงความคิดเห็นต่อการจัดทำร่างพระราชบัญญัติคุ้มครองผู้เสียหายจากการรับบริการสาธารณสุข.
บุญศักดิ์ หาญเทิดสิทธิ์. (2553). การได้รับเงินช่วยเหลือเบื้องต้นตามมาตรา 41 กับการฟ้องร้องคดีแพ่ง.วารสารวิจัยระบบสารธารณสุข, 5, 205-215.
ปัตพงษ์ เกษสมบูรณ์. (2553). การวินิจฉัยไม่พึงประสงค์จากการบริหารทางการแพทย์เพื่อการจ่ายเงินชดเชย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 4.
ไพจิตร ปุญญพันธ์. (2545) . เอกสารการสอนชุดวิชากฎหมายแพ่ง 2 หน่วยที่ 14 ค่าสินไหมทดแทนเพื่อละเมิดและนิรโทษกรรม. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. (พิมพ์ครั้งที่ 25) กรุงเทพมหานคร:สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
สารัตน์ สองเมืองสุข. (2554). การจัดการความขัดแย้งระหว่างผู้ให้และผู้รับบริการด้านการแพทย์และสาธารณสุข ณ โรงพยาบาลระดับตติยภูมิแห่งหนึ่ง. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์. วารสารการประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตแห่งชาติ. ครั้งที่ 23 ณ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน ระหว่างวันที่ 23-24 ธันวาคม 2554:263-264.
สำนักกฎหมาย สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ. (2555). คู่มือการดำเนินงานจ่ายเงินช่วยเหลือเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพมหานคร: บริษัทศรีเมืองการพิมพ์ จำกัด
สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.)ร่วมกับศูนย์เครือข่ายวิชาการเพื่อสังเกตการณ์และวิจัยความสุขชุมชน. (2552). ผลการสำรวจความคิดเห็นของประชาชนและผู้ให้บริการต่อการดำเนินงานสร้างหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า ปี 2552. บริษัทศรีเมืองการพิมพ์ จำกัด.
หมอชาวบ้าน.(2551). ปัญหาการฟ้องร้องทางการแพทย์และแนวทางแก้ไข. Retrives June 20,2011,from http://www.doctor.or.th/clinic/detail/7043.
อุดม ลีลาทวีวุฒิ. (2551). คุณภาพของระบบบริการสุขภาพในโรงพยาบาล: ปัญหาจากการตรวจพบและการฟ้องร้อง.ใน ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ (บรรณาธิการ).บริหารกฎหมายการแพทย์และสาธารณสุข 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 1: 103-126). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
- เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
- บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องอ้างอิงเสมอ