Monitoring of the Advertising and Marketing Communication by Alcoholic Business Groups in Thailand
Keywords:
Monitoring, Advertising, Marketing Communication, Alcoholic Business GroupsAbstract
The objective of this research was to (1) monitor the advertising and marketing communication of alcoholic business groups and (2) study the obstacles that occurred in the monitoring process. This qualitative research used document review, interviews, and focus group discussions with stakeholders involved in the process of monitoring, such as the government sector, the public sector, and the academic sector. Both participatory and non-participatory methods were used to collect data from activities related to the subject of the Alcohol Control Act.
The results suggested that the process of monitoring the advertising and marketing communication of the alcoholic business group can be classified into (1) the government sector monitoring, (2) the public sector monitoring, and (3) the academic sector monitoring. The operation characteristics of each sector linked in the manner of 'triangle that moves the mountain.' The study indicated that obstacles in monitoring process were (1) the interpretation of the law, especially in the definition of marketing communication (2) the small number of responsible persons in the monitoring process, and (3) the civil society and public sectors’ lack of confidence in the Tobacco and alcohol surveillance system (TAS).
References
เครือข่ายรณรงค์ป้องกันภัยแอลกอฮอล์. (ม.ป.ป.) รู้จักเครือข่ายรณรงค์ป้องกันภัยแอลกอฮอล์. สืบค้นวันที่ 11 พฤษภาคม 2561 สืบค้นจาก https://www.alcoholwatch.in.th/index.php?option=com_content&id=1
โครงการแผนพัฒนาและสนับสนุนยุทธศาสตร์ควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ระดับจังหวัด. (2560). ถอดบทเรียนพื้นที่ต้นแบบ. กรุงเทพฯ: สำนักงานเครือข่ายองค์กรงดเหล้า (สคล.) สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
ดุษฎี อายุวัฒน์ และ วณิชชา ณรงค์ชัย. (2555). การประเมินผลการบังคับใช้กฎหมายตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์พ.ศ. 2551ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (จังหวัดอุดรธานีและจังหวัดขอนแก่น) กรณีผู้จําหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์. วารสารวิจัยสาธารณสุขศาสตร์มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 5(1): 55-68. สืบค้นวันที่ 23 สิงหาคม 2562 สืบค้นจาก
https://www.tci-thaijo.org/index.php/kkujphr/article/view/118120/90636
นงนุช ใจชื่น จิราภรณ์ กมลรังสรรค์ และ สุรศักดิ์ ไชยสงค์. (2560). สถานการณ์ ช่องว่าง และโอกาสในการควบคุมการตลาดและการโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ในประเทศไทย. วารสารวิจัยระบบสาธารณสุข, 11(1): 11-25. สืบค้นวันที่ 23 สิงหาคม 2562 สืบค้นจาก
https://kb.hsri.or.th/dspace/handle/11228/4676?locale-attribute=th
นิทัศน์ ศิริโชติรัตน์ และ ฉัตรสุมน พฤฒิภิญโญ. (2558). การห้ามโฆษณาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อย่างสิ้นเชิง. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยปัญหาสุรา.
นิษฐา หรุ่นเกษม และคณะ. (2560). การนำมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติเรื่องการกำกับดูแลสื่อและการสื่อสาร
การตลาดของผลิตภัณฑ์ยาสูบและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ไปปฏิบัติอย่างเป็นรูปธรรม. กรุงเทพฯ: ศูนย์วิจัยและจัดการความรู้เพื่อการควบคุมยาสูบ (ศจย.).
พงษ์ศักดิ์ อ้นมอย. (2561). การพัฒนามาตรการการจำกัดการจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ให้เยาวชนของ
ผู้ประกอบการร้านค้าโดยรอบสถานศึกษาในจังหวัดอุตรดิตถ์. วารสารการพัฒนาชุมชนและคุณภาพชีวิต, 6(3): 525-550. สืบค้นวันที่ 23 สิงหาคม 2562 สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/JCDLQ/article/view/129816/105906
รัศมี ศรีบุญ และคณะ. (2561). ประสิทธิภาพการปฏิบัติงานตามพระราชบัญญัติควบคุมเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ พ.ศ.2551 ของเจ้าหน้าที่ ตามทัศนะของผู้จำหน่ายในเขตเทศบาลเมืองทุ่งสง อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารเทคโนโลยีภาคใต้, 11(2): 43-50. สืบค้นวันที่ 23 สิงหาคม 2562 สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org/index.php/journal_sct/article/view/101703/111916
สิริกร นามลาบุตร และ วรานิษฐ์ ลำใย. (2560). มาตรการในชุมชนเพื่อควบคุมการจำหน่ายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และการเข้าถึงทั้งในระบบตลาด และทางสังคมในจังหวัดหนองคาย. วารสารกฎหมายสุขภาพและสาธารณสุข, 3(3): 271-287.สืบค้นวันที่ 23 สิงหาคม 2562 สืบค้นจาก https://phad.ph.mahidol.ac.th/journal_law/3-3/06-Sirikorn%20Namlabut.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
- เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
- บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารกฎหมายและนโยบายสาธารณสุข ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารฯ หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องอ้างอิงเสมอ