การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมทางธุรกิจและการตัดสินใจลงทุนธุรกิจร้านอาหารทั่วไปในอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่

Binge He; Darucha Rattanadumrongaksorn

Authors

Binge He Student, Master of Business Administration Programs, Chiangmai Rajabhat University.
Darucha Rattanadumrongaksorn Faculty of Management Sciences, Chiangmai Rajabhat University

Keywords:

Business Environment, Investment Decisions, General Restaurant Business

Abstract

These researches were to study the relationship between business environment and investment decision of restaurants business in the area of Muang District, Chiang Mai. This combined research used 189 questionnaires and interviewed 30 restaurant operators in Muang District, Chiang Mai Province, using descriptive statistics to describe the characteristics of entrepreneurs such as genders, ages, educational levels, restaurant's operation periods in frequencies, percentages, means, and standard deviations. Inferential statistics were also used to test the research hypothesis of Linear Regression and Correlation Analysis. The results showed that most entrepreneurs are male, aged between 31-40 years old, graduated with a bachelor's degree and have operated for more than five years. For hypothesis testing, the results showed that technology is the external environmental factor that affects the investment decision in the restaurant businesses, while politics and law, economy, social and culture do not affect the investment decision in general restaurant businesses. The internal environment factor are management and human resource management, which affects the investment decision in the restaurant business. While finance, and marketing do not affect the investment decision in general restaurant businesses in Muang District, Chiang Mai, statistically significant at the level of .05

References

จิตรลดา ตรีสาคร และกฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2561). ปัจจัยความสำเร็จที่มีผลต่อศักยภาพการแข่งขันในตลาด AEC สำหรับผู้ประกอบการ SMEs กลุ่มอุตสาหกรรมอาหารแปรรูป ในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารวิทยาลัยพาณิชยศาสตร์บูรพาปริทัศน์, 13(1), 159-177.

ชมรมภัตตาคารและร้านอาหารจังหวัดเชียงใหม่. (2562). สถิติผู้ประกอบการธุรกิจร้านอาหารประจำปี พ.ศ. 2563. สืบค้นจาก http://www.cmrchiangmai.net

ชานนท์ มหาสิงห์, จอมขวัญ สุวรรณรักษ์ และ วิชัย เจริญธรรมานนท์. (2563). ปัจจัยความสำเร็จของผู้ประกอบการร้านอาหารขนาดกลางที่มีสาขาเครือข่ายในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. วารสารบริหารธุรกิจและสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง, 3(3), 81-99.

ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (2558). แนวทางการควบคุมภายในที่ดี. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์ พับลิชชิ่ง.

พันธุ์ทิพย์ อภิรมย์เดชานนท์ และ วีรพล ทวีนันท์. (2562). แนวทางการออกแบบธุรกิจร้านอาหารและเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพในเขตอำเภอเมืองขอนแก่น จังหวัดขอนแก่น. ใน การประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ ครั้งที่ 20 (น. 1473-1479). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

วทัญญู บุตรรัตนะ และ พงษ์ธร สุวรรณธาดา. (2558), การศึกษาความเป็นไปได้ในการลงทุนธุรกิจร้านอาหารบริเวณถนนศรีจันทร์ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. ใน การประชุมวิชาการทางธุรกิจและนวัตกรรมทางการจัดการระดับชาติและนานาชาติ ประจำปี 2558 (น. 1714-1720). ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ศุภกฤต หลิมเลิศรัตน์. (2561). การศึกษาผลกระทบจากปัจจัยสภาพแวดล้อมเกื้อหนุนที่มีต่อความสามารถและโอกาสผู้ประกอบการ: กรณีศึกษาผู้ประกอบการวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยกรุงเทพ, กรุงเทพฯ.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2563). ปี 2563 ธุรกิจร้านอาหารเผชิญกับโจทย์ท้าทายสูงและรูปแบบการแข่งขันที่เปลี่ยนไป. สืบค้นจาก https://kasikornresearch.com

ศิริญา ตังนฤมิตร. (2558). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับความสำเร็จของธุรกิจขนาดกลางและขนาดย่อมในเขตจังหวัดประจวบคีรีขันธ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร, นครปฐม.

สมชาย วรกิจเกษมสกุล. (2554). ระเบียบวิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์. อุดรธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.

สมทบ แก้วเชื้อ, บัณฑิต ผังนิรันดร์ และ ธนพล ก่อฐานะ. (2562). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจออนไลน์ในยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการเทคโนโลยีอุตสาหกรรม, 15(2), 33-44.

สว่างพงษ์ แซ่จึง. (2559). ปัจจัยแห่งความสำเร็จของผู้ประกอบการธุรกิจเฟรนไชส์ร้านอาหารไทยประเภทร้านก๋วยเตี๋ยว ในเขตจังหวัดชลบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).มหาวิทยาลัยบูรพา, ชลบุรี.

สุดใจ ดิลกฑรรศนนท์. (2558). การจัดการเชิงกลยุทธ์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2563). ภาวการณ์ทำงานของประชากรในประเทศไทยในปี พ.ศ. 2562. สืบค้นจาก http://www.nso.go.th

สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2563). รายงานสถานการณ์ SME ปี พ.ศ. 2563 ผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศของวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. สืบค้นจาก https://www.sme.go.th

อิสรีย์ ติยะพิพัฒน์. (2564). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับการบริการอาหาร. สืบค้นจาก http://www.elfhs.ssru.ac.th/itsaree_ti/mod/forum/view.php?id=71

Aguilar, F. J. (1967). Scanning the business environment. Basingstoke: Macmillan.

George, D., and Mallery, P. (2003). SPSS for windows step by step: A simple guide and reference. (4th ed.). Boston: Allyn and Bacon.

Hinkle, D.E, William, W., and Stephen, G. J. (1998). Applied Statistics for the Behavior Sciences. (4th ed.). New York: Houghton Mifflin.

Krejcie, R. V., and Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. SAGE Journals, 30(1), 607-610.

Lavie, D. (2006). The Competitive Advantage of Interconnected Firms: An Extension of the Resource-Based View. Academy of Management Review, 31(3), 638-658.

Levy, M., and Weitz, A. B. (2012). Retailing Management Eighth Edition. (8th ed.). New York: McGraw-Hill Irwin.

Ireland, D. R., Hitt, M. A., and Hoskisson, R. E. (2009). The Management of Strategy Concepts & Cases. London: Evans Publishing Group.