Development of Remedial Teaching Model Based on Polya’s Concept for the Subject 23101 Basic Science.of MatayomSuksa 3 Thachana School Surat Thani

Main Article Content

สุจินต์ สุทธิวรางกูล

Abstract

The purposes of this research were 1) to developa model for the subject 23101 basic Science MatayomSuksa 3using the criteria E1 / E2 Tech  to a 80/80 cost-effectiveness (E.I.) and the coefficient of variation (C.V.); 2) to compare the achievement of students before, during and after the trial of the control group and the experimental group ; 3) to compare achievement between the control group and the experimental group; and 4) study the satisfaction of the students toward the model based on the Polya’s concept. The samples of this research were divided into two groups: a control group of 32 people and the experimental group of 31 students usingpurposive sampling. The study was carried out in 3 steps: Step 1 to develop a model, Step 2 to compare student achievement of control groups and experimental groups before and after using a model and remedial class, step 3 to compare student achievement of control groups and experimental groups after using a model and remedial class, and Step 4to study the satisfaction of students toward the model based on Polya’s concept. Data were analyzed by determining the effectiveness of training using 80/80 the effectiveness (E.I.) and the coefficient of variation (C.V), andusing mean (), standard deviation (S.D.), and t-test (t-test Independent for samples).


The results showed that the appropriateness of a developed model in 23101 Basic Science MatayomSuksa 3 based on Polya’s conceptwas at a high level. The model based on Poly concept included9 volumes namely: Vol 1 Problems of distance and displacement with 2 modules, Vol 2 Problem the net force problems with 1 module,Vol 3 Problems of speed and velocity with 2 modules, Vol 4 Training problems of friction with 1 modules, Vol 5 Problems in buoyancy with 1 module, Vol 6 Problems of the momentwith 1 module, Vol7 Problem and Training with 1 module, Vol 8 The initial power problems with 6 modules, and Vol 9 Problem in reading the resistor value with 1 module.The modelmet the efficiency criteria at the high level (80.39 /80.93) with effective coefficient at 0.859 and distributionat 11.36.


The study also illustrated that a comparison of students’ achievement pretest of the experimental group (=12.71) and control group (=11.59) differed significantly at .01 level. The average score of students’ achievement after remedial classes was higher (=18.94) than the previous (=11.59) at .01 level. The average score of students before andafter using a model and remedial classes was significantly higher (=22.97) than the previous(=12.71) at .01 level. The average score of students after using a model and remedial classes was significantly higher (=22.97) than the previous (=18.94) at .01 level. Students’ satisfaction towards the model was at a high level (=4.02).

Article Details

Section
Research Article

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551).หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551.กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพชุมนุมสหกรณการเกษตรแหงประเทศไทย.
เกริก ท่วมกลางและดร.จินตนา ท่วมกลาง. (2555).การพัฒนาสื่อ/นวัตกรรมทางการศึกษาเพื่อเลื่อนวิทยฐานะ. กรุงเทพมหานคร : เยลโลการพิมพ์(1988)จำกัด.
กัญญารัตน สรองสิงห. (2549). การพัฒนาชุดฝกทักษะวิชาคณิตศาสตรสําหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 4. วิทยานิพนธกศ.ม.ปริญญามหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ขันทนา จันทร์ศรี. (2541). การสอนซ่อมเสริมวิชาคณิตศาสตร์ชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โดยใช้ชุดการเรียน. วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตร์มหาบัณฑิตบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ไพรัช ศีลาเจริญ. (2550). การเปรียบเทียบผลการจัดการเรียนรู เรื่องโจทยปัญหากลุ่มสาระการเรียนรู คณิตศาสตร ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 4 ที่เรียนโดยใชวิธีสอนตามขั้นตอนการสอนของโพลยากับวิธีสอนตามคูมือการจักการเรียนรู. วิทยานิพนธ ค.ม. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ(องค์การมหาชน). (2553). รายงานผลการทดสอบระดับชาติขั้นพื้นฐาน(O-NET)ช่วงชั้นที่ 3 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. กรุงเทพมหานคร: เอกสารอัดสำเนา.
สถาบันทดสอบทางการศึกษาแห่งชาติ(องค์การมหาชน). (2554). รายงานผลการทดสอบระดับชาติ ขั้นพื้นฐาน(O-NET)ช่วงชั้นที่ 3 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3. กรุงเทพมหานคร: เอกสารอัดสำเนา.
สถาบันสงเสริมการสอนวิทยาศาสตรและเทคโนโลยี. (2546 ก). การจัดสาระการเรียนรูกลุ่มสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร ชวงชั้นที่ 3-4 หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพมหานคร:กราฟฟค.
สุพัตรา แสงเอี่ยม. (2555). การพัฒนาแบบฝกทักษะการแกโจทยปญหาคณิตศาสตรตามแนวคิดของโพลยาและเทคนิคการวาดรูป บารโ มเดล โมเดลเรื่องการบวก ลบ คูณ และหารกลุมสาระการเรียนรูคณิตศาสตร สําหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 4.วิทยานิพนธ์ กศ.ม. บัณฑิตวิทยาลัยมหาวิทยาลัยนเรศวร.
อุษณีย เสือจันทร. (2553). การพัฒนาแบบฝกทักษะแกปญหาทางคณิตศาสตรเรื่องวิธีเรียงสับเปลี่ยนและวิธีจัดหมูกลุ่มสาระการเรียนรูคณิตศาสตรสําหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปที่ 5. วิทยานิพนธ์ กศ.ม. มหาวิทยาลัยนเรศวร.
Leblance, John F. (1997). You Can Teach Problem Solving. Arithmetic Teacher. 25(2) : 16-20.
Otto, W, R.A.McMenemy and R.J. Smith.(1963). Corrective and Remedial Teaching.Boston :Hanghton Mifflin.
Polya George. (1957). How to Solve It; a New aspect of Mathematic Method. New York : Double Day.