การพัฒนาแบบฝกวิเคราะห์การแกโจทยปญหาวิทยาศาสตร์คำนวณ วิชาวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ว23101 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ตามแนวคิดของโพลยา สำหรับการสอนซ่อมเสริม กลุมสาระการเรียนรู้วิทยาศาสตร์ โรงเรียนท่าชนะ อำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานี

บทคัดย่อ

การพัฒนาแบบฝกวิเคราะห์การแกโจทยปญหาวิทยาศาสตร์คำนวณวิชาวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ว23101ตามแนวคิดของโพลยาชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 สำหรับการสอนซ่อมเสริมกลุมสาระการเรียนรูวิทยาศาสตร์โรงเรียนท่าชนะอำเภอท่าชนะ จังหวัดสุราษฎร์ธานีเป็นการวิจัยและพัฒนา (Research and Development) มีวัตถุประสงค์ 1)เพื่อสร้างและหาประสิทธิภาพตามเกณฑ 80/80 หาค่าประสิทธิผล (E.I.) และค่าสัมประสิทธิ์การกระจาย(C.V.) 2) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการทดลองใช้ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองที่ใช้แบบฝึกกับการสอนซ่อมเสริมตามปกติ 3) เพื่อเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังการทดลองใช้ระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง 4) เพื่อศึกษาความพึงพอพอใจของนักเรียนที่มีตอแบบฝึกวิเคราะห์การแก้ปัญหาโจทย์ปัญหาวิทยาศาสตร์คำนวณวิชาวิทยาศาสตร์พื้นฐาน ว 23101 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ตามแนวคิดของโพลยา สำหรับใช้สอนซ่อมเสริม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้แบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มควบคุม จำนวน 32 คนและกลุ่มทดลอง จำนวน31 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบเฉพาะเจาะจง (Purposive Sampling)มีขั้นตอนการดำเนินงาน 3 ขั้นตอน คือ ขั้นตอนที่1 การสรางและหาประสิทธิภาพ ขั้นตอนที่2การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการทดลองระหว่างกลุ่มควบคุมที่ใช้การสอนซ่อมเสริมตามปกติและกลุ่มทดลองที่ใช้การสอนซ่อมเสริมโดยใช้แบบฝึก ขั้นตอนที่3การศึกษาความพึงพอใจของนักเรียนที่มีตอแบบฝก การวิเคราะห์ข้อมูลโดยการหาค่าประสิทธิภาพของแบบฝึกโดยใช้เกณฑ์ 80/80 หาค่าประสิทธิผล(E.I.) และค่าสัมประสิทธิ์การกระจาย (C.V.) การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังเรียนของกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองโดยการทดสอบค่าที(t-test Dependent for samples) และการทดสอบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนหลังเรียนระหว่างกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองโดยการทดสอบค่าที และวิเคราะห์ความพึงพอใจของนักเรียนที่มีต่อแบบฝึกโดยใช้ค่าเฉลี่ย () และค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) ผลการวิจัยพบว่าการสร้างแบบฝกวิเคราะห์การแกโจทย์ปญหาวิทยาศาสตรคำนวณ วิทยาศาสตร์พื้นฐาน  ว23101 ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 3 ตามแนวคิดของโพลยา ได้แบบฝึกวิเคราะห์การแก้โจทย์ปัญหาวิทยาศาสตร์คำนวณตามแนวคิดของโพลยา จำนวน 9 เล่ม ได้แก่ โจทยปญหาระยะทางและการกระจัด โจทยปญหาแรงลัพธ์โจทยปญหาความเร็วและอัตราเร็ว โจทยปญหาแรงเสียดทาน โจทยปญหาแรงพยุง โจทยปญหาโมเมนต์ของแรง โจทยปญหางานและกำลัง โจทยปญหาไฟฟ้าเบื้องต้น โจทยปญหาการอ่านค่าตัวต้านทาน ฝึกผลการประเมินความเหมาะสมของแบบฝึกจากผู้เชี่ยวชาญมีความเหมาะสมอยู่ในระดับมาก แบบฝึกมีประสิทธิภาพเท่ากับ 80.39/80.93 มีประสิทธิผล เท่ากับ 0.859 มีค่าสัมประสิทธิ์การกระจายเท่ากับ11.36 การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนการทดลองการสอนซ่อมเสริมกับการสอนซ่อมเสริมตามปกติ พบว่าค่าเฉลี่ยกลุ่มทดลอง (=12.71) และกลุ่มควบคุม (=11.59) ไม่แตกต่างกัน ที่นัยสำคัญทางสถิติ     ที่ระดับ.01 การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนก่อนและหลังการทดลองการสอนซ่อมเสริมโดยใชแบบฝกกับการสอนซ่อมเสริมตามปกติ พบว่าผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนโดยการสอนซ่อมเสริมตามปกติมีคะแนนเฉลี่ยหลังเรียน (=18.94) สูงกวาคะแนนเฉลี่ย       กอนเรียน (=11.59)อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ.01 และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน         ของนักเรียนที่เรียนดวยแบบฝก มีคะแนนเฉลี่ยหลังเรียน (=22.97) สูงกวาคะแนนเฉลี่ย         กอนเรียน (=12.71) อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ.01การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทาง การเรียนหลังการทดลองการสอนซ่อมเสริมโดยใชแบบฝกกับการสอนซ่อมเสริมตามปกติ พบวาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักเรียนที่เรียนดวยแบบฝก มีคะแนนเฉลี่ยหลังเรียน (=22.97) สูงกวาคะแนนเฉลี่ยหลังเรียน (=18.94) ที่เรียนดวยการสอนซ่อมเสริมตามปกติ อยางมีนัยสําคัญทางสถิติที่ระดับ.01 นักเรียนมีความพึงพอใจที่มีต่อแบบฝึกสำหรับการสอนซ่อมเสริมพบว่านักเรียนมีความพึงพอใจโดยรวมอยู่ในระดับมาก(=4.02)