The Potential of Cultural Tourism of Wat Phra Mahathat Woramahawihan, Nakhon Si Thammarat : The Foreign Tourists’ Perspective
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the potential of Wat Phra Mahathat Woramahawihan, Nakhon Si Thammarat. The quantitative research techniques were employed to address the research questions. The data were collected from 220 foreign tourists using an accidental sampling technique. Such data were analyzed and explained via the descriptive and inferential statistics, t-test, and One-way ANOVA.
The finding of the study shows that the potential of Wat Phra Mahathat Woramahawihan was rated high in the aspects of attractions, accessibility and preservation / maintenance. It is outstanding in historical values, uniqueness and cultural diversity. However, the facility in this temple should be improved, that is to say, there should be adequate toilets that must be regularly cleaned for tourists. In the area of religious activities, it should be well-organized and there should be more facilities for worshipping the Chedi. Moreover, in personnel aspect, temple staff should be developed in foreign language communication. These three mentioned aspects should be improved because they are rated at moderate level. The comparative result between foreign tourists and their opinions on the potential of cultural tourism of Wat Phra Mahathat Woramahawihan indicates that the difference of demographic data of tourists significantly affected the variety of tourist’s perspectives.
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2558). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย 2558-2560. สืบค้นเมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2559, http://www.mots.go.th/ewt_dl_link. php?nid=7114.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยสำนักงานนครศรีธรรมราช. (2552). เที่ยวไทยครึกครื้น เศรษฐกิจไทยคึกคัก นครศรีธรรมราช. กรุงเทพฯ : กองผลิตอุปกรณ์เผยแพร่ ฝ่ายบริการการตลาด.
จิรา บัวตอง. (2557). Destination Thailand ดัชนีชี้วัดของประเทศไทยในฐานะจุดหมาย ปลายทางของนักท่องเที่ยว. TAT Tourism Journal, 3(4), 16-25.
จิรานุช โสภา และคณะ. (2554). ศักยภาพการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเมืองมรดกโลก ของประเทศไทย กรณีศึกษา: อุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย-ศรีสัชนาลัย- กำแพงเพชรและอุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาเพื่อการท่องเที่ยว เชิงวัฒนธรรมอย่างยั่งยืน. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ทัศนีย์ นาคเสนีย์ และเกศรา สุกเพชร. (2559). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทย ในแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตรในเขตภาคกลางตอนล่างของไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี, 5(2), 4-14.
รัญจวน ประวัติเมือง. (2554). ศักยภาพการจัดการการท่องเที่ยวเมืองมรดกโลก : กรณี อุทยานประวัติศาสตร์พระนครศรีอยุธยาและสุโขทัย-ศรีสัชนาลัย-กำแพงเพชร. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
วงศ์ธีรา สุวรรณิน และคณะ. (2557). การศึกษาศักยภาพการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของวัด
ในจังหวัดปทุมธานี. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 8(3), 63-82.
วิรุจ ถิ่นนคร. (2558). แนวทางการปรับปรุงภูมิทัศน์เพื่อส่งเสริมคุณค่าและความสำคัญ ด้านมรดกทางวัฒนธรรม วัดพระมหาธาตุวรมหาวิหาร จังหวัดนครศรีธรรมราช สู่การเสนอชื่อเป็นแหล่งมรดกโลก. วารสารวิชาการ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 64, 155-270.
สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. (2560). ปี 2026 การท่องเที่ยวทำให้เกิดการจ้างงานเพิ่มขึ้น 370 ล้านตำแหน่งงานทั่วโลก. Tourism Review, 3(1), 73.
สุมาลี นันทศิริพล. (2560). ศักยภาพการจัดการบริการผลิตภัณฑ์ทางการท่องเที่ยว เพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. วารสารวิจัยราชภัฏพระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 12(1), 138 - 151.
องค์การบริหารส่วนจังหวัดนครศรีธรรมราช. (2557). แผนพัฒนา 3 ปี 2557-2559. สืบค้นเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2557, http://www.nakhonsi.go.th/policy/view/54.
Al-Oun, S., & Al-Homoud, M. (2008). The potential for developing community-based tourism among the Bedouins in the Badia of Jordan. Journal of Heritage Tourism, 3(1), 36 - 54.
Arthur, S. N. A., & Mensah, J. V. (2006). Urban management and heritage tourism for sustainable development the case of Elmina cultural heritage and management programme in Ghana. Management of Environmental Quality: An International Journal, 17(3), 299 - 312.
Ben-Dalia, S., Collins-Kreiner, N., & Churchman, A. (2013). Evaluation of an urban tourism destination. Tourism Geographies, 15(2), 233 - 249.
Brezovec, T., & Bruce, D. (2009). Tourism development: issues for historic walled towns. Management, 4(2), 101 - 114.
Burkart, A. J., & Medlik, S. (1974). Tourism - Past, Present, and Future (2nd ed.). London : Heinemann.
Caber, M., Albayrak, T., & Matzler, K. (2012). Classification of the destination
attributes in the content of competitiveness (by revised importance-performance analysis). Journal of Vacation Marketing, 18(1), 43 - 56.
Coolican, H. (2004). Research methods and statistics in psychology. Great Britain : Bookpoint Ltd.
Dickman, S. (1996). Tourism: An introductory text (2nd ed.). Sydney : Hodder Education.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, AG. & Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39, 175 - 191.
Gaffar, V., Wetprasit, P. H. P., & Setiyorini, D. (2011). Comparative study of tourist characteristics on cultural heritage tourism sites: survey of tourist in Indonesia and Thailand heritage sites. Journal of Tourism, Hospitality & Culinary Arts, 3(3), 53 - 68.
Garrod, B., & Fyall, A. (1998). Beyond the rhetoric of sustainable tourism?.
Tourism management, 19(3), 199 - 212.
Hair, J. F., Money, A. H., Samouel, P., & Page, M. (2007). Research methods for business. England : John Wiley & Sons Ltd.
Ivanovic, M., Khunou, R., Pawson, T., Reynish, N., Tseane, L., & Wassung, N. (2009). Fresh perspectives: Tourism Development. Cape Town : Pearson.
Lacher, R. G., Oh, C. O., Jodice, L. W., & Norman, W. C. (2013). The role of heritage and cultural elements in coastal tourism destination preferences a choice modeling–based analysis. Journal of Travel Research, 52(4), 534 - 546.
Lee, C. F., Huang, H. I., & Yeh, H. R. (2010). Developing an evaluation model for destination attractiveness: sustainable forest recreation tourism in Taiwan. Journal of Sustainable Tourism, 18(6), 811 - 828.
Lopez-Toro, A. A., Diaz-Munoz, R., & Perez-Moreno, S. (2010). An assessment of the quality of a tourist destination: The case of Nerja, Spain. Total Quality Management, 21(3), 269 - 289.
McKercher, B., & So-Ming, B. C. (2001). Cultural distance and participation in
cultural tourism Pacific. Tourism Review, 5(1), 23 - 32.
McKercher, B., Ho, P. S. Y., du Cros, H., & So-Ming, B. C. (2002). Activities- based segmentation of the cultural tourism market. Journal of Travel & Tourism Marketing, 12(1), 23 - 46.
Neuman, W. L. (2006). Social research methods qualitative and quantitative
approaches (6th ed.). U.S.A : Pearson Education, Inc.
Popichit, N., Anuwichanont, J., & Chuanchom, J. (2013). A survey of destination
potential, tourism activities and future travelling intention towards tourism along the rivers in Phra Nakhon Si Ayutthaya Province. International Journal of Business and Social Science, 4(7), 116-122.
Prideaux, B. (2002). Building visitor attractions in peripheral areas-can uniqueness overcome isolation to produce viability?. International Journal of Tourism Research, 4(5), 379 - 389.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2(2), 49 - 60.
Sheng, J., & Lo, A. (2010). Evaluate the tourism potential of public museums in
Hangzhou: A supply-side perspective. Journal of Travel & Tourism Marketing, 27(3), 287 - 305.
Thomas, J. R., & Nelson, J. K. (1996). Research methods in physical activity (3rd ed.). U.S.A : Human Kienetics.
Vong, L. T. N., & Ung, A. (2012). Exploring critical factors of Macau's heritage
tourism: what heritage tourists are Looking for when visiting the city's Iconic heritage sites. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 17(3), 231 - 245.
Zabkar, V., Brencic, M. M., & Dmitrovic, T. (2010). Modelling perceived quality, visitor satisfaction and behavioural intentions at the destination level. Tourism management, 31(1), 537 - 546.