The Evaluation of Wang Ang Community Potential to Develop Farmer Tourism, Nakhon Si Thammarat Province
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the context of the way of Famer at Wang Ang community, 2) to evaluate the potential of farmer tourism attraction at Wang Ang community and 3) to determine the farmer tourism development plan of Wang Ang community. The research tools consisted of the survey form, in-depth interview form, assessment form, and data record form. The sample was including the philosopher of community, the leader of the community and the farmers in the community.
The result of the study found that the important context of the farmer in Wang Ang community was consist of the wisdom of rice planting, belief and tradition, the wisdom of food and other wisdom that related to the farmer. The result of potential evaluated found that the overall potential of Famer tourism of Wang Ang community was at a low level, however, the study of each dimension found that the attraction dimension was at a medium level, the accessibility dimension was at a low level, the amenity dimension was at a low level, the accommodation dimension was at a low level, and the activity dimension was at a low level. In term of tourism development plan can be divided into two main issues, firstly the development of the human potential of the community to manage the tourism under Community Base Tourism concepts such as increasing of the knowledge of tourism management and service skill; secondly was the development of the farmer tourism destination of Wang Ang community such as the development of the activity, facilities and the accommodation to support the tourist.
Article Details
References
กรมการข้าว. (2559). วิธีการปลูกข้าวของประเทศไทย. http://www.ricethailand.go. th/rkb3/title-index.php-file=content.php&id=001.htm.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). วัฒนธรรม วิถีชีวิตและภูมิปัญญา (พิมพ์ครั้งที่ 1). บริษัท รุ่งศิลป์การพิมพ์ (๑๙๗๗).
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2553). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวเชิงเกษตร (พิมพ์ครั้งที่ 2). กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). รายงานสภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว. ปีที่ 1 ฉบับที่ 2 มกราคม-มีนาคม 2563. www/mots.go.th.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2562). ทิศทางการท่องเที่ยวไทย 2562. https://www.tatreviewmagazine.com.
โครงการพัฒนาพื้นที่ลุ่มน้ำปากพนังอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2552). สภาพทั่วไปโครงการพัฒนาพื้นที่ลุ่มน้ำปากพนังอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. http://www.rid.go.th/royalproject.
ชัยวัฒน์ เอื้อประเสริฐ. (2549). บทบาทการพัฒนาชุมชนขององค์กรธุรกิจและองค์กรการกุศลในจังหวัดอุตรดิตถ์ [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ (พิมพ์ครั้งที่3). อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
บุญชม ศรีสะอาด. (2546). การพัฒนาหลักสูตร และการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร. สุวีริยาสาสน.
นำขวัญ วงศ์ประทุม, มุกตา นัยวัฒน์, ขวัญฤทัย ครองยุต, ดวงศิริ ภูมิวิชชุเวช, พรรณิภา ซาวคำ, และบวรพจน์ หิรัณยรัศมีกุล. (2561). การประเมินศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงเกษตรหมู่บ้านวาวี จังหวัดเชียงราย. Dusit Thani College Journal, 12(2), 113-150.
ภูมินทร์ ยุคุณธร. (2544). ศึกษาสภาพและแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยทักษิณ.
ภาณุรังษี เดือนโฮ้ง. (2550). การศึกษาแนวทางการพฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดมุกดาหารให้เป็นเมืองท่องเที่ยวชายแดน [วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลยศรีนครินทรวิโรฒ.
มณีรัตน์ สุขเกษม. (2559). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการทองเที่ยวเชิงเกษตร ตําบล ดงขี้เหล็ก อําเภอเมือง จังหวัดปราจีนบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยฟาร์อีสเทอร์น, 10(4), 97-112.
วิทยากร เชียงกูล. (2527). การพัฒนาเศรษฐกิจสังคมไทย: บทวิเคราะห์. สํานักพิมพ์ฉับแกระ.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2532). หลักการพัฒนาชุมชน การพัฒนาชุมชนประยุกต์. โอเดียนสโตร์.
สุรศักดิ์ เชื้องาม. (2555). การปรับเปลี่ยนและการดำรงอยู่ของวิถีชีวิตชาวนาตำบลกบเจา อำเภอบางพาล จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตั้งแต่ พ.ศ. 2500 ถึง พ.ศ. 2549 [สารนิพนธ์มหาบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒ.
สุรศักดิ์ แก้วอ่อน และคณะ. (2562). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวิถีลุ่มน้ำอย่างยั่งยืนในอำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
สุวภัทร ศรีจองแสง และคณะ. (2561). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชื่อมโยงวิถีอีสานใต้บนฐานอัตลักษณ์ทางการท่องเที่ยว. สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
Dickman, S. (1997). Tourism: An introduction text. 3rd ed. Hodder Headline.