การพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเชิงกลยุทธ์ : กรณีศึกษาตำบลบางใบไม้ อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานี

Main Article Content

กรกนก เกิดสังข์

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาสภาพแวดล้อมภายในสภาพแวดล้อมภายนอกและศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยว รวมทั้งแนวทางในการวางแผนการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนเชิงกลยุทธ์ของพื้นที่ตำบลบางใบไม้ อำเภอเมือง จังหวัดสุราษฎร์ธานีเครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลเป็นแบบสัมภาษณ์เชิงลึกและแบบสอบถาม โดยเก็บข้อมูลการสัมภาษณ์จากกลุ่มผู้บริหารส่วนท้องถิ่นและกลุ่มหัวหน้าชุมชนเกี่ยวกับการท่องเที่ยวของตำบลบางใบไม้ จำนวน 6 รายและเก็บข้อมูลจากนักท่องเที่ยวด้วยแบบสอบถามจำนวน384 รายและวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้คือสถิติพื้นฐาน ได้แก่ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน


ผลการวิจัย พบว่าสภาพแวดล้อมภายในของตำบลบางใบไม้อยู่ใกล้ชุมชนเมืองการเดินทางเข้าถึงได้ง่าย ประชากรส่วนใหญ่มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่แบบดั้งเดิมและสามัคคีกันแต่ยังขาดความรู้ด้านการท่องเที่ยว ที่พักมีไม่เพียงพอ สภาพแวดล้อมภายนอก การท่องเที่ยวได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ และได้รับการสนับสนุนจากองค์กรท้องถิ่น แต่มีข้อจำกัดในเรื่องฤดูกาลและสถานที่จอดรถไม่เพียงพอ สำหรับความคิดเห็นของนักท่องเที่ยวที่มีต่อศักยภาพของแหล่งท่องเที่ยวในพื้นที่ตำบลบางใบไม้ โดยรวมพบว่า มีระดับความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้านพบว่าด้านการดึงดูดใจอยู่ในระดับมากที่สุดรองลงมาด้านกิจกรรมและด้านสิ่งอำนวยความสะดวกอยู่ในระดับมาก ด้านการคมนาคมขนส่งและด้านที่พักในแหล่งท่องเที่ยวอยู่ในระดับปานกลางแนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวควรอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมและวัฒนธรรมให้คงอยู่ รวมทั้งเพิ่มพูนประสบการณ์ที่มีคุณค่าแก่นักท่องเที่ยวให้เกิดการพัฒนาจิตสำนึกและความเข้าใจในการทำคุณประโยชน์ให้แก่สิ่งแวดล้อม เพื่อให้เกิดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนควรปรุงปรุงด้านคมนาคมและที่พักในแหล่งท่องเที่ยวและอบรมให้ความรู้ด้านการท่องเที่ยวและการสื่อสารแก่ประชาชนในพื้นที่

Article Details

ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

การท่องเที่ยวแห่งออสเตรเลีย. (2554). มาตรฐานคุณภาพแห่งท่องเที่ยว. ออสเตรเลีย : การท่องเที่ยวแห่งออสเตรเลีย.

คนึงภรณ์ วงเวียน. (2556).การพัฒนายุทธศาสตร์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศอย่างยั่งยืน:กรณีศึกษาเกาะเสม็ด จังหวัดระยอง.รายงานวิจัย ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์การพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนคร.

โฆษิต ไชยประสิทธิ์. (2556).การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนในมิติการพัฒนาจากภายใน กรณีศึกษาชุมชนในสถานีเกษตรหลวงอ่างขาง อำเภอฝาง จังหวัดเชียงใหม่. รายงานการวิจัยสมบูรณ์. เชียงใหม่ : มหาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

จิรัญญา ศรีรักษ์. (2557). สรุปผลการดำเนินงานประการพิจารณากำนันยอดเยี่ยม. สุราษฎร์ธานี : องค์การบริหารส่วนตำบลบางใบไม้.

ชยารัตน์ แพทอง. (2558). การท่องเที่ยวคืออะไร.กรุงเทพฯ: โอ.เอส.

ชูเพ็ญ วิบุลสันติ. (2551). พื้นฐานของสังคมยุคใหม่.กรุงเทพฯ : รัตนชัยการพิมพ์.

ธิดาวรรณ ทองสามสี. (2558). หลักการมัคคุเทศก์. กรุงเทพฯ : แสงดาว.

พิมพ์ลภัส พงศกรรังศิลป. (2557). การศึกษาการจัดการการท่องเที่ยวชุมชนอย่างยั่งยืนบ้านโคกไคร จังหวัดพังงา.รายงานการวิจัย, นครศรีธรรมราช : มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.

สุถี เสริฐศรี. (2558). การศึกษาการจัดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนชุมชนคลองโคนจังหวัดสมุทรสงคราม.วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการจัดการอุตสาหกรรมการบริการและการท่องเที่ยว มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

องค์การบริหารส่วนตำบลบางใบไม้. (2558). ข้อมูลทั่วไปของตำบลบางใบไม้.สุราษฎร์ธานี : รายงานประจำปีองค์การบริหารส่วนตำบลบางใบไม้.

อทิยาภรณ์ แก่นสุข. (2559). หลักการและแนวทางการบริหารการท่องเที่ยว.กรุงเทพฯ: สุขุมวิทการพิมพ์.
Cochran, W.G. (1977). A Model of Statistics. Boston: McGraw – Hill.